سیمای نجیب شاعر همسایه

کاظمی در پاسخ به اولین پرسش مطرح شده از جانب میلاد عرفان‌پور در رابطه با آغاز دوران شاعری و ورود به عرصه شعر گفته: «علاقه من به شعر و شاعری از ده سالگی شروع شد و البته این تمایل به شاعری متاثر از مسائل فطری بوده، هر چند که عوامل محیطی نیز در بروز آن بی تاثیر نبوده است. پرورش استعداد نیاز به موقعیت و شرایط مساعدی دارد که این شرایط برای من هم مهیا بود؛ زیرا خانواده‌‌ای اهل ادبیات داشتم و یکی از تفریحات خانواده ما مشاعره و بازی با صنایع ادبی بود.» او در رابطه با دلیل مهاجرت خانواده‌اش از افغانستان به ایران و میزان آشنایی با فضای ادبی ایران گفته: «عمده‌ترین انگیزه افغانستانی‌ها در مهاجرت به کشورهای مختلف فضای ملتهب و بسته حاکم در آن زمان بود که به علت روی‌کار‌آمدن کمونیست‌ها به وجود آمد. افزایش آزارها و شکنجه‌ها علیه مردم و خشونت و بی‌رحمی که بر مردم اعمال می‌شد شرایط را بسیار سخت کرده بود و منجر به مهاجرت بسیاری از مردم افغانستان شد. این مسأله در مورد پسران حساسیت بیشتری داشت؛ زیرا بعد از رسیدن به سن سربازی مجبور به گذراندن این دوران در خدمت حکومت کمونیست و علیه مردم کشورشان بودند. من نیز بعد از گذراندن دوره دبیرستان مجبور به انتخاب بودم که مهاجرت را انتخاب کردم.»

کاظمی ادبیات، فرهنگ و سینمای ایران را در کشور افغانستان، کاملا شناخته شده دانسته و افزوده: «حدود 70 درصد کتاب‌های ایران در افغانستان نیز به فروش می‌رسد و حتی کتاب‌های درسی ایران نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.»

او اولین روزهای شروع ارتباط خود با محافل ادبی مشهد و آشنایی با شاعران ایرانی را این‌گونه توصیف کرده: «زمانی که شعرم قابل ارائه شد در محافل ادبی مشهد حضور داشتم، شعرهای دوران نوجوانی من بیشتر محتوای اجتماعی و سیاسی داشتند اما به دلیل اختناق حاکم بر آن زمان و مجازات‌های سختی که برای مخالفان در نظر می‌گرفتند این اشعار غیرقابل چاپ بودند. در ایران فضای آزادتری وجود داشت. همچنین امکان مطالعه در ایران بیشتر بود.»