ساخت نوعی نای مصنوعی جدید با مهندسی بافت

به گزارش جام‌جم از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، نای که معمولا آن را مجرای هوایی می‌نامند بین حنجره و ریه‌ها قرار گرفته است. بیماران معمولا به دلایلی مانند برداشتن تومور یا استونوزیس نایی دچار آسیب می‌شوند که این امر نای را تنگ یا منقبض و نفس کشیدن فرد را دچار مشکل می‌کند. آسیب به این عضو حیاتی می‌تواند کشنده باشد یا این که کیفیت زندگی فرد را به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش دهد. معمولا راه‌حل‌های محدودی برای نای آسیب دیده وجود دارد و اگر بخشی از آن آسیب ببیند، تنها با جراحی قابل برداشت است و باید به دنبال راهی برای جایگزین کردن بخش آسیب دیده بود.

استفاده از رویکردهایی مانند ایمپلنت کردن یک بخش یا برداشتن بافتی که موجب انسداد مجرای هوایی می‌شود، مسکنی کوتاه مدت برای این مشکل خواهد بود. استفاده از رویکردهای مهندسی بافت و مواد طبیعی یا سنتتیک به عنوان داربست برای سلول‌ها نیز با چالش‌هایی مانند عدم کشت یکدست سلول‌ها روی داربست و... با مشکلاتی مواجه است. به عقیده محققان، جایگزین نایی جدید باید سه فاکتور حیاتی داشته باشد. حفظ سفتی لازم برای جلوگیری از بسته شدن در زمان تنفس، داشتن اپی تلیوم تنفسی حفاظت‌کننده ایمنی که رطوبت لازم را در مجرای هوایی فراهم کند، عملکرد مجرای هوایی را حفظ کند و به عنوان سدی برای ورود پاتوژن‌ها و ذرات خارجی عمل کند.

ایمپلنت این نای مهندسی شده زیر پوست موش، حاکی از برقراری ارتباط بین ساختار پیرامون عروقی نای با منبع خونی میزبان بوده است. اکنون محققان امیدوارند بتوانند از این ایمپلنت مهندسی شده در آینده‌ای نزدیک برای جایگزین نای آسیب دیده بیماران استفاده کنند. در همین راستا، ستاد توسعه فناوری‌های سلول‌های بنیادی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، به‌منظور رشد هرچه بیشتر سلول‌های بنیادی و پزشکی بازساختی در ایران فعالیت دارد.