باردار بودم و دانشگاه قبول شدم

اما این داستان زندگی فلور نظری است؛ بازیگر خوش‌اخلاق سینما و تلویزیون که در آثار همچون مسافری از هند، خانه به دوش، متهم گریخت، مرد دوهزار چهره، تکیه بر باد و ارث بابام درخشید. حضور نظری به تلویزیون هم محدود نشد و در کسوت بازیگری در فیلم‌هایی از جمله بچه‌های ابدی، تسویه‌حساب، آتش‌بس 2 و کلاهی برای باران هم نقش‌آفرینی داشت. پای صحبت این بازیگر نشسته‌ایم تا او برای ما از هماهنگی مسئولیت‌های خانوادگی و شغلی بگوید و همچنین دشواری‌های پیمودن مسیر موفقیت.

چاردیواری: به نظر شما به عنوان یک بانوی هنرمند، چطور می‌توان انجام وظایف خانوادگی و شغلی را در زندگی به‌گونه‌ای هماهنگ کرد که از پس هر دو به درستی برآمد؟

با تمام عشقی که من به حرفه و کارم داشتم، اما از همان ابتدا همه زمان و انرژی ام را برای کار نگذاشتم و همیشه خانواده درجه اول اهمیت را برایم داشت. من پس از ازدواج به سمت بازیگری رفتم. همزمان هم باید کار می‌کردم هم درس می‌خواندم و در حرفه بازیگری هم فعالیت داشتم، اما چون خانواده‌ام ازحرفه‌ام برایم مهم‌تر بودند، تمام سعی‌ام را می‌کردم که به آنها رسیدگی کنم و این اتفاق مستلزم یک برنامه‌ریزی دقیق بود.

چاردیواری: این روزها خیلی از زوج‌های جوان تمایلی به فرزند‌دار شدن ندارند و معمولا از مسئولیت‌های داشتن فرزند می‌هراسند، نظر شما به‌عنوان یک مادر در مورد این پدیده اجتماعی چیست؟

من همواره به زوج‌هایی که مدت‌ها پس از ازدواج، فرزنددار نشده‌اند پیشنهاد می‌کنم که زودتر فرزندی را به دنیا بیاورند و به آنها می‌گویم لذتی که در داشتن فرزند است در هیچ چیز دیگری در این دنیا وجود ندارد. من همواره به دوستانم می‌گویم که فکر نکنید با ازدواج از شغل و جایگاه اجتماعی‌تان دور می‌شوید یا این‌که دیگر نمی‌توانید رسیدگی قبلی را به همسرتان داشته باشید، چون عشقی که پدر و مادر از فرزند می‌گیرند قابل قیاس با هیچ اتفاق دیگری در زندگی نیست. به نظر من مادران شاغل استفاده بهینه‌تری از زمانشان در زندگی می‌کنند و زندگی آنها برنامه‌ریزی بیشتری دارد. من مطلبی را می‌خواندم خانمی که وزیر دفاع یکی از کشورهای خارجی است چهار فرزند دارد، شما حساب کنید زنی که شغلی به این حساسی دارد، اما در کنارش چهار فرزند را هم به دنیا آورده و به آنها رسیدگی می‌کند.

بارداری سن خاصی دارد و در سنین بالا با دردسرهای بسیاری همراه است، اما خیلی‌ها مثل مرحوم خانم میرزاخانی هم در عرصه علم و دانش موفق بودند و هم صاحب فرزند شده بودند و منافاتی میان علم و فرزند ندیدند. به نظر من اگر خانمی به مادر شدن علاقه داشته باشد می‌تواند با برنامه‌ریزی از پس وظایف مادری و شغلی برآید.

چاردیواری: معمولا افراد برای رسیدن به موفقیت مسیر مشخصی را که در ذهنشان هست دنبال می‌کنند شما برای رسیدن به موفقیت و اهدافی که در ذهنتان داشتید چه مسیری را طی کردید؟

من سختی‌های بسیاری کشیدم، از 18 سالگی کار ‌کردم آن روزها حسابدار بودم با این که پدرم وضعیت مالی خوبی داشت، اما من شخصیت خود‌ساخته‌ای داشتم و می‌خواستم مستقل باشم. من از کودکی علاقه بسیاری به مطالعه داشتم و رمان‌های روسی بسیاری را خوانده‌ام که همه اینها در زندگی شخصی من تاثیر بسزایی داشت. همزمان با کار کلاس کنکور می‌رفتم و در نهایت در دانشگاه هم قبول شدم با این‌که باردار هم بودم. همزمان هم دانشگاه می‌رفتم و هم سر کار و هم از کودک شیرخوارم نگهداری می‌کردم، بعد از لیسانس به دنبال علاقه‌ام رفتم و در رشته بازیگری تمام تلاشم را کردم. می‌خواهم بگویم روزهای بسیاری بود که من با نان و پنیر می‌ساختم و آن‌قدر غرور داشتم که با وجود داشتن یک خانواده به نسبت قوی از نظر مالی،‌ از آنها چیزی طلب نمی‌کردم و می‌خواستم روی پای خودم بایستم و در عین حال مدام کار می‌کردم و تمام سعی‌ام را به کار گرفتم و سرانجام پس از سریال‌های بسیار من را در سریال مسافری از هند مردم شناختند. البته من هنوز هم شاگردم و به دنبال آموختن هستم، رضایت و نظر موافق مردم بزرگ‌ترین خوشبختی من است.

سپیده آماده