رسوای زمـانه

«رسوا»، گیمی از نهایت‌ها بود. بازیکن می‌توانست تمام آن را بدون کشتن حتی یک دشمن به انتها رسانده و پایان خیر را شاهد باشد یا همه را از دم تیغ گذرانده و به قیمت فرو بردن شهر در ظلمت و تباهی، از قدرت‌های خاص و دیدنی شخصیت اصلی بازی لذت ببرد. رسوا را باید از عناوینی دانست که پس از دوره ابتذال اوایل هزاره سوم - بخصوص اواسط آن دهه و اوایل نسل هفتم که اغلب گیم‌ها به متوسط بودن قناعت داشتند و تا پیش از راه افتادن ایکس باکس آرکید و فرصت عرض اندام برای بازی­سازان مستقل، خوشفکر و نواندیش- پا به کارزار نهاده و سبک‌های بی‌رمق را احیا کرد.

در اولین قسمت بازی شاهد بودیم چطور برای نقش اصلی داستان، یعنی کوروُ پاپوش دوخته و قتل بانوی امپراتور را گردن او انداخته و فرآیندی طولانی و جانکاه از انتقام را برایش رقم می‌زنند. قسمت دوم، 15 سال پس از آن وقایع روایت می‌شود. دختر امپراتور، یعنی امیلی به 25 سالگی رسیده و بازیکن قادر است بین او و کوروُ یکی را انتخاب کند.

امیلی و کوروُ به شهر تازه‌ای، موسوم به کارناکا سفر می‌کنند. ماموریت‌ها و وظایف آنها یکی است، اما هرکدام با سبک خود وارد کارزار می‌شوند. امیلی یک اشراف‌زاده دورگه است که خصلت‌های دوگانه ـ امپراتوری و آدمکشی ـ خود را به میدان می‌آورد؛ در حالی که کوروُ رو به پیری نهاده و با طمانینه خاصی به پیش می‌رود.

شخصیت‌ها صحبت می‌کنند

برخلاف قسمت اول که شخصیت اصلی صامت بود، در این قسمت هر دو شخصیت تکلم می‌کنند. صداپیشه امیلی، اریکا لاترِل و صداپیشه کوروُ، استیون راسل خواهد بود که حدود 12 سال پیش در اولین قسمت از بازی Thief به جای شخصیت اصلی صحبت کرده بود. این در حالی است که صداپیشگی دیگر شخصیت‌های کلیدی بازی نیز به عهده افرادی قابل و هنرمند گذاشته شده است.

کارناکا نیز مانند دونوال از درون در حال فروپاشی است. مرض، فساد و فاصله طبقاتی آن را در بر گرفته است، اما تفاوت‌هایی اساسی بین ظاهر و پیشینه دو شهر وجود دارد. در این شهر نیز موش می‌بینید، اما وبایی در کار نیست. در مقابل، حشرات مخوفی شهر را در بر گرفته و در اجساد تخم می‌گذارند که با تولید اجساد بیشتر بر اثر جرم و جنایت، اوضاع نیز خراب‌تر می‌شود.

جادوی کار تیمی

کوچکی تیم تولید آرکین به صمیمیت و جوششی خوشایند منجر شده که بر اثر آن، طراح، مدلساز و… همگی با اشراف بر ایده‌های یکدیگر کار می‌کنند و از این حیث، باز هم به مثابه قسمت اول، شاهد یک دنیای غنی و دارای هویت‌ خواهیم بود. برای مثال، سازندگان سعی کرده‌اند از رعایت لازمه‌های گرافیکی فراتر رفته و مثلا برای القای گرمای سوزان محیط به وسایلی دیگر مانند چیدمان صحنه یا پیکرهای بی‌جانِ زیر آفتاب متوسل شوند. با این‌که سازندگان در این قسمت هم سعی دارند هویت هنری بازی را حفظ کرده و بیش از حد به رئالیسم نزدیک نشوند، گرافیک آن کم و کاست ندارد. بعضی از تصاویر منتشر شده از بازی، از فرط زیبایی، بیشتر یادآور طراحی‌های مفهومی هستند تا گرافیک درون بازی.

آرکین از موتور تازه‌ای موسوم به Void Engine براساس id Tech 5 استفاده می‌کند که نورپردازی بهتر و افکت‌های پساپردازش را برای بازی مهیا می‌کند.

ویژگی‌های شخصیت کورو

شخصیت کوروُ چندان تغییر نکرده و تمام قدرت‌های گذشته‌اش را حفظ دارد. با این حال، برای هرکدام یکسری انشعاب اندیشیده شده و می‌توانید در آنها تغییر ایجاد کنید. برای مثال، توانایی Blink می‌تواند به Reactive Blink تبدیل شده و با توقف زمان، اجازه تصمیم‌گیری بهتری را بدهد.

کوروُ اکنون می‌تواند از یک بدن مسخ شده به بدن دیگری بجهد و در هر مورد، با تغییر در مهارت Bend Time، لحظه‌ای زمان را متوقف کند. حشرات موسوم به مگس‌های خونین که برای امیلی یک عامل مزاحم هستند، برای کوروُ نقش یک فرصت را دارند. وی می‌تواند با مسخ آنها به اطراف پرواز کند. این مگس‌های خونین یکی از مشخصات روش بازی گیمر در دنیای رسوا به‌صورت سیستم آشوب است که در قسمت اول نیز وجود داشت و هر چه آمار کشته‌های بازیکن بیشتر می‌شد، فضای شهر نیز آلوده‌تر و ظلمانی‌تر می‌شد. به مرور و با کشته شدن دشمنان بیشتر، تعداد حشرات و لانه‌هایشان هم بیشتر می‌شود. وقوع این اتفاق در مراحل، حالتی پویا دارد و هر جسدی که بازیکن روی زمین رها کند، خیلی زود به یک لانه تبدیل می‌شود. سیستم آشوب در قسمت اول بازی، به نظر بیرحمانه می‌آمد، چرا که در مقابل قدرت‌های لذتبخش بازی قرار می‌گرفت. بازی عاری از کشتن، یعنی چشم بستن روی اغلب مهارت‌ها، گجت‌ها و ناپدید ماندن؛ چرا که در صورت دیده شدن، اصولا باید هر کسی شما را رویت کرده بود از بین می‌بردید. آرکین این بار این ایده را منطقی‌تر پیاده کرده است. تعدادی از حرکات مبارزه، به حالات غیرکشنده مجهز شده‌است. این بار می‌توانید در میانه مبارزه، هرکدام از دشمنان را که بخواهید به‌عنوان سپر انسانی گرفته و بی‌هوش کنید. همچنین کشتار پرشی به گونه‌ای دستکاری شده که بتوانید با آن دشمنان را بیهوش هم بکنید. برای تیر و کمان، تیرهای فلش‌بنگ هم طراحی شده است. به عبارت بهتر، این بار برای اتمام بازی بدون کشتار، گزینه‌های بیشتری در اختیار دارید.

ویژگی‌های شخصیت امیلی

امیلی یک ست قدرت کاملا متمایز از کوروُ در اختیار دارد. او به جای مهارت Blink، از مهارت Far Reach بهره می‌برد. او در این حالت با پرتاب نوعی پیچک، خود را به بخش‌هایی از محیط متصل کرده و خودش را به سمت آنها می‌کشد. سرعت آن از Blink کمتر است، اما مسافتی که طی می‌کند بیشتر بوده و استفاده‌های متنوع‌تری هم دارد.

با Far Reach می‌توانید آیتم‌ها را از دور بردارید یا پس از ارتقا، از آن برای معلق کردن دشمن میان زمین و هوا و از بین بردن آنی‌اش بهره بگیرید.

می‌توانید محفظه‌های روغن نهنگ را با آن برداشته و پشت سرتان بیندازید. برخلاف Blink، قدرت Far Reach، انرژی سیال کاراکتر را دچار سکته نمی‌کند و می‌توانید مثلا به محض انجام یک حرکت با آن، اقدام به سُر خوردن کنید. بعضی از گیمرها توانسته بودند از گیم‌پلی قسمت اول هنری نمایشی بسازند. قطعا این افراد در قسمت جدید گزینه‌های بیشتری در دست خواهند داشت.

با آنچه تاکنون از این بازی رویت کرده‌ایم، می‌توانیم نسبت به سلامت این ژانر احساس خوشبینی کنیم. رسوا مانند روح تازه‌ای بود که در کالبد این سبک دمیده شد. روحی که حتی بازآفرینی سری Thief هم نتوانست با آن رقابت کند و شکی نیست قسمت دوم نیز ناامید نخواهد کرد.

سیاوش شهبازی