منصوریان: امسال چینی‌ها باید از ما بترسند

شروع کرد تا این بار در قهرمانی آسیا طلایی شود. الهه امسال با دو برد در انتخابی،خودش را فیکس تیم ملی کرد و حالا در اردو تمرین می‌کند. خودش می‌گوید: من سال 93 نایب‌قهرمان بازی‌های آسیایی شدم، اما سال 94 برای انتخابی مبارزه کردیم و برای قهرمانی جهان اردونشین شدیم. سهمیه تیم ما تنها سه نفر بود و بنابراین از بین ما سه خواهر تنها شهربانو انتخاب شد. من و سهیلا حذف شدیم. امسال هم برای قهرمانی آسیا دوباره در انتخابی و مسابقه قهرمانی کشور با رقبای سختی مبارزه کردیم و به تیم ملی برگشتیم. البته اوایل سال، بعد از این که مزد زحماتم را نگرفتم، دلسرد شده بودم و فکر می‌کردم دیگر کافی است. به نظر نایب‌قهرمان بازی‌های آسیایی، انتخابی دوم کار راحتی نبود: من در انتخابی دوم با هانیه قدرتی، حریف همیشگی‌ام مبارزه کردم؛ ووشوکاری که همشهری‌ام است و مدتی هم در باشگاه هم‌تیمی بودیم. شناخت زیاد من از هانیه و او از من کار را سخت‌تر کرد، اما من بردم.

او امیدوار است امسال هم در مسابقه قهرمانی آسیا خوش‌شانس باشد: حالا که انتخاب شدم، امیدوارم در تایوان هم مثل همیشه خوش‌شانس باشم. من قبلا در آسیا طلا، نقره و برنز گرفته‌ام و تلاش می‌کنم این بار هم عملکرد خوبی داشته باشم. الهه می‌خواهد این بار طلایی شود: حریف اصلی ما چین است. شک نکنید آنها بیکار ننشسته‌اند. البته من هم چهار ماه در چین تمرین اردو داشتم و حالا هم در ایران. به هر حال مربی ما هم چینی است و حریف تمرینی‌ها هم قهرمان. بنابراین امسال آن‌قدر آماده هستیم که چینی‌ها باید از ما بترسند. من که همه مدال‌ها را دارم به کمتر از طلا راضی نمی‌شوم. قشنگی مدال به طلاست. ووشوکار ملی‌پوش بعد از بازی‌های آسیایی 2018 خداحافظی می‌کند: من می‌خواستم بعداز قهرمانی آسیای تایوان خداحافظی کنم، اما قرار است سال 2017 ووشو هم در یونیورسیاد دانشجویی باشد، ترجیح می‌دهم در یونیورسیاد شرکت کنم، چراکه مدالش برای ادامه تحصیلات مقطع دکترا خیلی ارزش دارد. سال 2018 هم بازی‌های اسیایی جاکارتاست و من ان‌شاءالله با طلای این بازی‌ها خداحافظی می‌کنم. دیگر خسته شده‌ام. 11 سال خودم را در اوج نگه داشته‌ام.