دل کسی برای پاس تنگ نمی‌شود

مهم، تصمیمی بود که باید اجرا می‌شد و شد. پاس که روزگاری آقای فوتبال پایتخت بود و چند نسل از فوتبال ایران، نام بازیکنان و مربیان آن را به یاد داشتند، از تهران به همدان رفت. سیاست انتقال تیم‌ها به شهرستان‌ها برای ایجاد پایگاه مردمی در همان قدم اول شکست خورد و پاس هم این چوب را بر تنش احساس کرد. به دلیل شکست این سیاست اشتباه، بعدها مجبور شدند پیکان را به تهران برگردانند و راه‌آهن را نرفته، به تهران بیاورند. همان‌طور که نتوانستند برای صبا در قم تماشاگر بخرند، اما کسی کاری برای پاس نکرد. پاس از تهران به همدان رفت و در اولین قدم، از لیگ برتر راهی لیگ یک شد. لیگ یکی شدن این تیم فاجعه نبود چون دیگر پاس تهران نبود. چند سال سرگردانی در لیگ یک هم باعث نشد دلی برای این تیم بسوزد. و سرانجام، اتفاقی که همه پیش‌بینی کرده بودند، افتاد. پاس حالا تا مرز انحلال چند میلی‌متر فاصله دارد. و باز هم چندان مهم نیست. آنها که باید این تصمیم سیاه را می‌گرفتند، کارشان را کردند. و حالا دیگر از پاس تهران، فقط افسانه‌ای باقی‌مانده تا پاسی‌های قدیم، برای نوه‌هایشان تعریف کنند.

علی جوادی

دبیر گروه ورزش