۲۹۰ مسافر پرواز شماره ۶۵۵ هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران صبح یکشنبه ۱۲ تیرماه سال ۱۳۶۷ در حالی که نمیدانستند چه سرنوشتی در انتظار آنهاست برای پرواز به سمت دبی در فرودگاه بندرعباس حاضر شدند.
ساعت هرچه قدر به ۱۰ نزدیک میشد مسافران خود را برای سوار شدن به هواپیما آماده میکردند و کودکان به همراه والدین خود پای به هواپیمایی میگذاشتند که سفری کوتاه مدت را درپیش داشت.
هواپیمای ایرباس شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران که قرار بود ساعت ۱۰ صبح حرکت خود به سمت دبی را طبق معمول دیگر پروازها آغاز کند، حدود ساعت ۱۰:۱۵ صبح شروع به اوج گیری کرد و آخرین سفر این هواپیما آغاز شد.
در حالیکه هنوز ۱۰ دقیقه از حرکت این هواپیما نمیگذشت، هواپیما در ارتفاع ۱۲ هزار پا و در مکانی نزدیک تنگه هرمز بر روی آبهای نیلگون خلیج فارس قرار داشت، اما در این لحظه دیگر صدایی از مسافران این هواپیما شنیده نشد و ناگهان خون مسافران پرواز شماره ۶۵۵ خلیج فارس را رنگین کرد.
این همان زمانی بود که هواپیمای مسافری جمهوری اسلامی ایران در حالیکه در کریدور هوایی بینالمللی و در مسیری مشخص در حال حرکت بود به وسیله دو موشک ناو آمریکایی وینسنس، تکه تکه شد و این آغازی بود بر سفر ابدی ۲۹۰ مسافر بیگناه این هواپیما.
۲۹۰ مسافر این هواپیما شامل ۶۶ کودک زیر ۱۲ سال، ۱۷۲ مرد و ۵۲ زن بودند که ۳۶ نفر از آنها از اتباع کشورهای هند، پاکستان، ایتالیا، امارات و یوگسلاوی محسوب می شدند که تمامی آنها در یک لحظه با دستور ویلیام راجرز فرمانده ناو وینسنس نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا تکه تکه شدند و برروی آبهای خلیج فارس قرار گرفتند.
پس از این جنایت هولناک بشری مقامات آمریکایی و فرماندهان ناو وینسنس در ادعایی مضحک مدعی شدند که آنها یک جنگنده اف – ۱۴ را هدف قرار دادهاند در حالیکه تشخیص این مسئله برای ناو وینسنس که سیستمهای بسیار پیشرفته ای دارد، بسیار آسان بود و نکته جالب تر اینکه پس از این حادثه آمریکاییها حتی به ویلیایم راجرز که دستور قتل ۲۹۰ انسان بی گناه را صادر کرده بود، مدال افتخار هم دادند.
منبع: شبکه خبر
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
بهتاش فریبا در گفتوگو با جامجم:
رضا کوچک زاده تهمتن، مدیر رادیو مقاومت در گفت گو با "جام جم"
اسماعیل حلالی در گفتوگو با جامجم: