جوانان در دوراهی: کار بهتر است یا تحصیل؟

هر کس در زندگی بار‌ها دست به انتخاب می‌زند چراکه انتخاب یکی از برجسته‌ترین فعالیت‌های آدمی است. انسان با انتخاب‌های خود مسیر زندگی‌اش را تعیین می‌کند. انتخاب در زندگی از ارزش بالایی برخوردار است. با انتخاب درست می‌توان از منابع (مادی، مالی، انسانی و اطلاعاتی) به شیوه‌ای بایسته بهره‌برداری کرده و از اتلاف این منابع جلوگیری کرد.
از سوی دیگر به خاطر آن فرد تصمیم‌گیرنده، باید در برابر انتخاب خود پاسخگو باشد، بنابراین انتخاب بایسته می‌تواند به مسئولیت‌ پذیری کمک کند برخی می‌پندارند برای آنکه بتوان به گسترش کشور و برپایی پیشرفت‌هایی در آن کمک کرد، باید تحصیلات دانشگاهی داشت. بهتر است بگوییم کسانی که در دانشگاه تحصیل‌کرده‌اند تااندازه‌ای به رشد و پیشرفت جامعه کمک می‌کنند. افراد دیگر نیز می‌توانند زمینه‌های پیشرفت کشور را فراهم آورند. هم اکنون، دانشجویان آینده شغلی روشنی نمی‌بینند و از همین‌رو تمایل چندانی به فارغ‌التحصیلی و کیفیت تحصیل ندارند.
با وجود اصرار دانشگاه‌ها برای بالا رفتن ظرفیت پذیرش و تلاش برای پاسخگویی به تمام نیازهای تحصیلی جوانان و در حالی که مسئولان وزارت علوم می‌کوشند تا ظرفیت دانشگاه‌ها را در مقاطع مختلف آن قدر توسعه دهند تا صددرصد داوطلبان کنکور در رشته‌ای پذیرفته شوند، اما این رویکرد در برخی موارد، مورد نقد استادان دانشگاه است.
برخی از این افراد به تبدیل شدن دانشگاه‌ها به دانشگاه توده‌ای خبر می‌دهند که بسیاری از افراد، صلاحیت علمی و پایه‌های تحصیلی لازم را برای ورود به دانشگاه ندارند و به این ترتیب، با ورود به کلاس‌های درس، سطح علمی دانشگاه‌ها را با افت جدی روبه‌رو می‌کنند که بعد‌ها در زمینه کاریابی دانشجویان نیز تأثیر گذار است.
برخی از این عوامل عبارتند از: عدم تناسب بین ظرفیت فعلی پذیرش دانشجو در دانشگاه و نیازهای آتی بازار کار، تناسب نداشتن بین محتوای آموزش با مهارت‌های شغلی، نبود توفیق دانشگاه‌ها در ایجاد و تقویت روحیه علمی و انگیزه خدمت رسانی به جامعه در دانشجویان، مشخص نبودن حداقل قابلیت‌های علمی و عملی برای فارغ التحصیل شدن، فقدان زمینه مناسب برای آموزش‌های علمی و کاربردی، ناکارآمدی اعضای هیات علمی در تربیت نیروی کار متخصص مورد نیاز جامعه، مطرح نبودن مسائل علمی و پژوهشی به عنوان اولویت اول در دانشگاه‌ها...
دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی نباید فراموش کنند که عهده دار رسالت‌هایی چون تولید دانش، تربیت نیروی متخصص مورد نیاز جامعه، گسترش فناوری، نوآوری و خلاقیت هستند و امروزه صاحبنظران معتقدند دستیابی به توسعه پایدار فقط در سایه به کارگیری دانش روز و فناوری پیشرفته حاصل می‌شود.
بنابراین، برای قرارگرفتن در جاده توسعه و جلوگیری از عقب ماندگی باید شرایطی فراهم شود که دانشگاه‌ها بتوانند دانشجویان را برای به کارگیری فناوری جدید و پذیرش مسئولیت‌های مختلف در سطح سازمان و جامعه پرورش دهند و گرنه صرف داشتن مدرک هیچ دردی را از جامعه دوا نمی‌کند. (سینا تفنگچی/روزنامه قانون)

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.