دورتموند و روزهای ابری

تیم کلوپ بر پایه مثلث هجومی روبرت لواندوفسکی، ماریو گوتزه و شینجی کاگاوا، میدانداری ایلکای گوندوگان در خط میانی و استحکام متس هوملس و نون سوبوتیچ در خط دفاعی شکل گرفته بود و توانست با اقتدار دو فصل پیاپی قهرمان بوندس‌لیگا شود. آنها کمی بیش از دو سال قبل، هر دو جام داخلی آلمان را از آن خود کردند، اما اکنون با سه شکست پیاپی مقابل شالکه، هامبورگ و کلن، در رتبه چهاردهم جدول بوندس‌لیگا قرار دارند. هنوز بیشتر ستاره‌های تیمی که توانسته بود در سال 2012 دابل کند، در وست فالن حضور دارند و از آن شش ستاره اصلی تیم، فقط لواندوفسکی و گوتزه راهی بایرن شدند. از سوی دیگر در دو سال اخیر، زردها ستاره‌هایی مانند مارکو رویس، هنریک میخیتاریان، پیر امریک اوبامیانگ، آدریان راموس و چیرو ایموبیله را به خدمت گرفتند.

خریدهای جدید به معنای این بود که دورتموند می‌تواند براحتی جای ستاره‌های جدا شده را پر کند، اما آنها در این فصل در کارهای هجومی بسیار ضعیف‌تر از فصول گذشته نشان دادند؛ البته چندان جای تعجب نیست جای خالی ستاره‌های باکیفیتی مانند روبرت لواندوفسکی و ماریو گوتزه در فاز تهاجمی احساس شود. اگر نخواهیم چندان عمیق به موضوع نگاه کنیم، می‌توان تنها از مصدومیت‌ها و نمایش‌های نه‌چندان درخشان بازیکنان، به عنوان دلایل شروع ضعیف دورتموند در این فصل یاد کرد. رویس، میخیتاریان، گوندوگان، هوملس، نوری شاهین و چند بازیکن دیگر هر کدام در این فصل به دلیل مصدومیت چند هفته‌ای دور از میادین بودند؛ ضمن این‌که کاگاوا هنوز نتوانسته به بازیکنی تبدیل شود که سال 2012، چشم‌ها را به خود خیره کرد و باعث شد منچستریونایتد برای خریدش دست به جیب شود.

ایموبیله و راموس هم که در این تابستان راهی وست فالن شدند هم نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. دورتموند تاکنون تنها توانسته ده گل در بوندس‌لیگا به ثمر برساند و راموس و ایموبیله هر کدام فقط دو بار دروازه حریفان را باز کرده‌اند؛ البته راموس با دو پاس گل، در مجموع تاثیرگذارتر از مهاجم ایتالیایی نشان داد. ایموبیله که فصل گذشته توانسته بود آقای گل سری A شود، شروع امیدوارکننده‌ای در بوندس‌لیگا نداشت؛ البته کمی بی‌انصافی است که همه مشکلات این فصل دورتموند را به گردن مهاجمان این تیم بیندازیم، اما نگاهی دقیق‌تر نشان می‌دهد که مسئولیت آنها در این نتایج بد کمی بیشتر از بقیه است.

جدا از مصدومیت‌ها، شاگردان کلوپ هرگز نتوانستند آن نمایش‌های تیمی را که از آنها انتظار می‌رفت، ارائه بدهند. آنها در دیدار مقابل آرسنال در شامپیون‌لیگ، چه در زمان تصاحب توپ و چه موقعی که توپ در اختیار حریف بود، بسیار موثر کار کردند، اما این نمایش خوب، هرگز در بوندس‌لیگا تکرار نشد. در آخرین فصل حضور گوتزه در دورتموند، عکسی از تاکتیک‌های مورد نظر کلوپ روی کاغذ در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که نشان می‌داد بازیکنان چگونه باید حریف را پرس کنند. ایده کلوپ در زمین هم به اندازه روی کاغذ موثر نشان می‌داد و باعث شد زردها به نتایج درخشانی برسند. در فصلی که آنها آخرین قهرمانی‌شان در بوندس‌لیگا را به دست آوردند، به طور میانگین در هر دیدار در یک‌سوم دفاعی حریف، 4/8 بار مالکیت توپ را از حریف می‌گرفتند. در این فصل، این آمار به 1/4 کاهش پیدا کرد؛ البته مشخص نیست بازیکنان دورتموند دیگر به اندازه گذشته برای تیم‌شان نمی‌جنگند یا این‌که بازیکنان جدید هنوز با فلسفه کلوپ به طور کامل هماهنگ نشده‌اند. کاهش فشار روی تیم حریف، طبیعتا باعث افزایش فشار روی خط دفاعی دورتموند شده و این مساله گل‌های خورده بیشتر زردها را توجیه می‌کند.

راموس و ایموبیله که جایگزین لواندوفسکی در خط حمله شده‌اند، شکل بازی متفاوتی با ستاره‌های لهستانی دارند. راموس در داخل محوطه جریمه موثرتر بازی می‌کند؛ در حالی که ایموبیله معمولا شانه به شانه مدافع آخر حرکت می‌کند، اما هیچ‌یک از آنها، وقتی که دورتموند صاحب توپ نیست، برای پس گرفتن آن تلاش نمی‌کنند، به همین دلیل است که دورتموندی‌ها در این فصل، کمتر از چهار فصل گذشته، در یک‌سوم دفاعی حریف، موفق به پس گرفتن مالکیت توپ می‌شوند. در نتیجه دورتموند در این فصل موقعیت‌های کمتری ایجاد کرد و عجیب نیست که آنها در هشت دیدار، تنها ده بار دروازه حریفان را باز کردند (1.25 گل در هر بازی). در حالی که آنها در دو فصل گذشته، میانگین 2.4 گل در هر دیدار را به جا گذاشتند؛ هرچند آنها در ایجاد موقعیت چندان خوب کار نمی‌کنند، اما در میانگین شوتزنی به سمت دروازه در بوندس‌لیگا در هر دیدار، فقط بایرن از آنها آمار بهتری دارد (18 در مقابل 18.3). این موضوع به دلیل آن است که دورتموندی‌ها که در پس گرفتن مالکیت توپ در یک‌سوم حریف موفق نیستند، به دلیل نگرانی از دست دادن توپ، خیلی سریع آن را به سمت دروازه حریف شلیک می‌کنند.

یکی از امتیازهای کسب توپ در زمین حریف، قرار گرفتن در موقعیت‌های گلزنی بدون فشار بود که به ویژگی تیم کلوپ تبدیل شده بود، اما به نظر می‌رسد سرمربی دوست داشتنی دورتموند نتوانسته در این فصل این شیوه را بدرستی در تیمش جا بیندازد. از سوی دیگر، انجام بازی‌های پرفشار و با دوندگی زیاد، احتمال مصدومیت بازیکنان را افزایش می‌دهد و به همین دلیل فهرست مصدومان دورتموند همیشه طولانی است؛ تردیدی نیست این موضوع روی عملکرد آنها تاثیرگذار بوده و آنها را از رقیب بایرن برای قهرمانی، به یکی از کاندیداهای سقوط تبدیل کرده است.

منبع: Whoscored