خودباوری را به کودکان معلول بیاموزیم

امروز را روز جهانی کودک نامگذاری کرده‌اند؛ بهانه‌ای که شاید بشود در این روز از کودکان فراموش‌شده‌ای سخن گفت که صرفا به دلیل ضعف جسمی از برخی حقوق اولیه خود محروم شده‌اند.

جدا از آن‌که بسیاری از کودکان معلول ایرانی از حقوق طبیعی مثل یارانه‌های حمل و نقل، مناسب‌سازی معابر و مدرسه، امکانات تفریحی و گردشگری و آموزش‌های متناسب با نوع معلولیت‌شان محرومند، اما در این میان برخی والدین کودکان معلول به مشکلات فرزندانشان اضافه می‌کنند.

در حالی که بسیاری از کودکان معلول می‌توانند کارهای شخصی‌شان را خودشان انجام دهند، با بچه‌های همسن و سال خود در کوچه و خیابان بازی کنند و در جامعه حضور عادی داشته باشند، اما برخی والدین این کودکان از همان دوران خردسالی، تلاش می‌کنند که کودک معلولشان را از جامعه دور کنند.

اجازه نمی‌دهند فرزند معلولشان با همسن و سال‌هایش بازی کند و در مراقبت و پرستاری از او افراط می‌کنند؛ بدتر آن‌که به او ترحم می‌کنند و هیچ وظیفه‌ای برای او قائل نمی‌شوند.

بدیهی است وقتی یک کودک معلول در دوران خردسالی‌اش از جامعه جدا شده باشد و احساس کند که همیشه به کمک دیگران نیاز دارد یا همواره در انتظار ترحم دیگران باشد، این کودک نمی‌تواند در آینده، فردی مستقل و مفید برای جامعه‌اش شود.

تزریق خودباوری و اعتماد به نفس به کودکان معلول در زمره وظایف ارزشمند والدین است، اما متاسفانه بسیاری از والدین کودکان معلول بدرستی از پس این کار برنمی‌آیند؛ در حالی که همان کودک معلول می‌تواند با پذیرش تفاوت‌های جسمی‌اش با کودکان دیگر، حتی در زمینه‌های تحصیلی و اجتماعی از همسن و سال‌هایش پیشی بگیرد.

امین جلالوند - گروه جامعه