هفته کودک، فرصتی برای آشنایی کودکان با تاریخ

آن‌وقت است که دلت برای کودکی‌ات تنگ می‌شود. کودکی‌ات می‌شود نوستالژی؛ مثلا دهه 60 و 70 با آن امکانات محدودش، با آن مدارس شلوغش و... در مقایسه با امروز، برای متولدان دهه 60 می‌شود نوستالژی؛ آن‌قدر که امروز مشتری پر و پا قرص مدرسه‌موش‌های 2 یا برنامه تلویزیونی کلاه‌قرمزی همین دهه شصتی‌ها هستند.

به هر حال، امروز روز جهانی کودک است. در کشور ما هم چند سالی است که این روز را گرامی می‌دارند، حتی سنگ‌تمام گذاشته‌اند و هفته‌ای را هفته ملی کودک نامیده‌اند و برنامه‌های جذاب و مختلفی برای بچه‌ها برگزار می‌کنند.

سازمان میراث فرهنگی هم برای عقب نماندن از قافله، برنامه‌هایی برای این هفته که از امروز آغاز می‌شود، تدارک دیده است.

یکی از برنامه‌های این سازمان بازدید رایگان کودکان از موزه‌هاست و بچه‌ها امروز و فردا می‌توانند به رایگان به موزه بروند؛ فرصتی که والدین، مربیان و معلمان باید مغتنم بشمرند تا فرزندان این مرز و بوم را با تاریخشان آشنا سازند.

برای ما دهه شصتی‌ها، رفتن به موزه به همراه همکلاسی‌ها اتفاق بی‌نظیری بود که شاید سالی یکی دو‌بار دست می‌داد.

آن زمان، تعداد موزه‌ها شاید کمتر از انگشتان دو دست بود. از سوی دیگر، کلاس‌ها آن‌قدر شلوغ بود که مسئولان مدرسه عطای بازدید از موزه را به لقایش می‌بخشیدند البته، خودمانیم؛ اهمیت چندانی هم برایشان نداشت که دانش‌آموزان به موزه بروند یا خیر؛ همان‌طور که این روزها اهمیت ندارد؛ همان‌طور که برای پدر و مادرها هم اهمیت ندارد.

مگر بلیت موزه‌ها چند تومان است که رایگان شدنش انگیزه‌ای برای بازدید از موزه باشد؟ گفتیم فرصت مغتنمی است، اما نه از باب رایگان بودن؛ مغتنم است از این جهت که کودکان خود را با موزه و فرهنگ موزه رفتن آشنا کنیم؛ فرهنگی که ما، پدران ما و پدران پدران ما چیزی از آن نمی‌دانستند و این ندانستن سبب شد به ما نیز یاد ندهند.

چه خوب است که این سنت نامبارک را کنار بگذاریم و با بردن فرزندان خود به موزه، آنها را با تاریخ سرزمینشان آشنا کنیم؛ تاریخی که به دلیل بی‌خبری از آن، مدام تکرارش می‌کنیم و همین تکرار، سرمایه‌های مملکتمان را هدر می‌دهد. ما در غاری تاریک حرکت می‌کنیم و تاریخ چون یک راهنما می‌تواند هادی ما در مسیر روزگار باشد. تاریخ در موزه‌هاست.

کمیل انتظاری ‌-‌ گروه فرهنگ و هنر