آیت‌الله محقق‌داماد: مرگ، حق بیماران لاعلاج است

جام جم سرا:
آیت‌الله محقق‌داماد در اولین سمپوزیوم بررسی جنبه‌های فقهی، حقوقی و اخلاقی مراقبت‌های پایان حیات بیماران، طلب مرگ را حق بیمارانی دانست که امیدی به زنده‌ماندن ندارند و در شرایط سخت زندگی می‌کنند.
به نقل از شرق، وی گفت: پیشنهاد من این است که مراقبت‌های پایانی حیات بیماران به‌صورت وسیع‌تر تعریف شود و 20 سال آخر عمر انسان را شامل شود. این استاد حوزه و دانشگاه افزود: امروز میانگین عمر طولانی‌تر شده و 20 سال آخر زندگی در کشور به مساله‌ای بزرگ تبدیل شده، ما نباید مراقبت‌های پایان حیات را تنها به قسمت بیمارستانی سالمندان مرتبط کنیم.
استاد حوزه و دانشگاه، وظیفه متقابل بیمار و طبیب را اینگونه بیان می‌کند که طبیب بر اساس قراردادهایی که دارد و سوگندی که به شرافت خود خورده است باید حداکثر تلاش خود را در جهت رضایت بیمار انجام دهد و کاری کند که بیمار راحت بزید و راحت بمیرد.
وی افزود: باید شرایطی را فراهم کنیم که فرد در هنگام مرگ آسوده باشد و نگرانی خاصی نداشته باشد و این وظیفه طبیب است.

محقق‌داماد به بیماران صعب‌العلاج و کسانی که به‌سختی در حال زندگی هستند اشاره کرد و گفت: آنچه که یقینا ممنوع، حرام، جرم و کار زشتی است انجام عمل خودکشی است؛ کشتن دیگری با کشتن خود فرقی ندارد و هر دو قتل نفس محسوب شده و حرام است.
وی یادآور شد: به‌هرحال این یک نظریه شخصی است و من در این جلسه علمی آن را مطرح می‌کنم. شما آن را نقد کنید یا قبول نکنید و آن را رد کنید.

وی ادامه داد: مثلا فردی دکتر به او می‌گوید تو سرطان داری، سرطانت پیشرفته است و چنان‌وچنان است. یک وقتی هست که بیمار می‌گوید: «دکتر هر دارویی هست برای من تجویز کن و تمام تلاشت را برای زنده‌ماندن من بکن» و طبیب هم باید آن را انجام دهد. اما زمانی هست که بیمار می‌گوید دکتر اقدام دیگری نکن من نمی‌خواهم بیشتر از این رنج بکشم. در صورتی که برای طبیب اثبات شود که بیمار دیگر به شرایط عادی بازنمی‌گردد و فقط دارد جان می‌کند، این حق بیمار است که بخواهد زنده نماند. حق را می‌شود اعمال کرد و می‌شود اعمال نکرد.