مهران احمدی در نقش منفی

شاید جامع‌ترین تصویری که از این شیوه برده‌داری ارائه شده مربوط به پاورقی‌های چارلز دیکنز در یک ماهنامه انگلیسی است که بعدها به صورت مستقل در کتابی به نام الیور توئیست منتشر شد و توجه میلیون‌ها نفر در دنیا را به‌خود جلب کرد.

این کتاب در کنار ارائه تصویری کامل از اوضاع اجتماعی انگلستان در قرن نوزدهم، شخصیت‌هایی خلق کرده که همچنان نماد فقر و استثمار محسوب می‌شوند. به همان اندازه که الیور توئیست نماد کودکان فقیر و بزهکار است، «فاگین» نیز به سمبل برده‌داری و استثمار بدل شده است.

فاگین از چنان جایگاه نمادینی در رمان الیور توئیست برخوردار است که رومن پولانسکی فیلمساز شهیر فرانسوی در فیلمی که بر اساس این کتاب و به همین نام ساخته، توجهش را به فاگین معطوف کرده و بر سرنوشت و ابعاد شخصیت او تمرکز کرده است. فاگین صاحب‌ گداخانه‌ای که الیور و دیگر کودکان یتیم را به دزدی و بزهکاری مجبور می‌کرده، نمادی است از همه کسانی که کودکان را به هر شیوه استثمار می‌کنند و به جرات می‌توان گفت همچنان که به تعداد کودکان کار و خیابانی افزوده می‌شود، فاگین‌های زیادی از لایه‌های زیرین و پستوهای چرک جامعه سر بر می‌آورند.

مهران احمدی امروز تصویر یکی از همین فاگین‌ها را به نمایش می‌گذارد؛ او در سریال آوای باران تعدادی کودک یتیم و از جمله دخترک نازپرورده داستان را به گدایی و دستفروشی وادار می‌کند و ایفاگر نقشی است که عمدتا اجرای آن از بازیگران کارکشته و کاربلد برمی‌آید.

احمدی پیش از این در فیلم سینمایی هیچ و سریال مهرآباد نیز بازی در نقش‌های چندلایه و منفی را تجربه کرده است و شاید بتوان گفت در اجرای چنین نقش‌هایی تخصص پیدا کرده است.

او در سریال «آوای باران» براستی یادآور فاگین است و ناخواسته ذهن مخاطب را به سمت رمان الیور توئیست سوق می‌دهد تا آنجا که احتمال اقتباس از این رمان در ذهن مخاطب جان می‌گیرد و منتظر می‌ماند تا سرنوشت فاگین برای مهران احمدی در این سریال تکرار شود.

آذر مهاجر / گروه رادیو و تلویزیون