هدفگذاری دقیق در جام‌جهانی، دیوانگی است

برخلاف آنچه تصور می‌شد کار بسیار سختی مقابل اکراین در مرحله پلی‌اف جام‌جهانی داشتید و حذف‌تان بسیار محتمل نشان می‌داد.

شاید مواجه نشدن با پرتغال، کرواسی و سوئد که بالقوه تیم‌های قوی‌تری از اکراین هستند، بازیکنان ما را به این باور غلط رسانده بود که کار سختی در پلی آف ندارند، حال آن که اکراین نشان داد چقدر هماهنگ و پرتلاش است و ما را واقعا رنج داد.

در فوتبال بین‌المللی مدت‌هاست چیزی به نام بازی آسان وجود ندارد و من چه قبل از رویارویی با اکراین و چه بعد از قرعه‌کشی مرحله نهایی جام (در روز پانزدهم آذر)‌ در حال هشدار دائم این مساله به شاگردانم بوده‌ام و امیدوارم این بار گوش شنوایی داشته باشند و بازیگوشی نکنند. گاهی وقت‌ها بالاترین فوتبالیست‌های حرفه‌ای هم به غلط تصور می‌کنند حضور صرف‌شان در یک مسابقه کافی است و می‌توانند با کمترین تلاش برنده شوند ولی دیگر این طور نیست. این درسی است که مسابقات اخیرمان با اکراین به ما داد.

و البته بازی‌های پلی‌آف سختی‌های ویژه خود را دارد و طوری ضربتی و بدون فرصت جبران برگزار می‌شود که اگر در جریان مسابقه گوش به زنگ نباشید، کارتان تمام است.

همین‌طور است، بخصوص وقتی بین دیدارهای رفت و برگشت فقط پنج روز فاصله است و مدتی از همین زمان کوتاه هم صرف سفر و رسیدن به مقصد و بازگشت از آنجا می‌شود و فرصتی برای کار شدید و بررسی اساسی وجود ندارد. چه بخواهید و چه نخواهید در مسابقاتی از این دست احتیاط و ریسک‌نکردن یک اصل و نیاز است و اگر بی‌گدار به‌ آب بزنید، نابود خواهید شد. اگر ما در کی‌یف با وجود احتیاط‌مان صفر بر 2 به اکراینی‌ها باختیم، به خاطر فرصت‌شناسی و بازی شجاعانه حریف‌مان بود و گرنه ما هیچ کار ناپخته‌‌ای انجام ندادیم.

برخی نتایج یک سال اخیرتان مثل برد 4 بر 2 برابر بلاروس، 6 بر صفر مقابل استرالیا و 3 بر صفر برابر فنلاند بسیار خوب بوده است. آیا بهتر نبود اصلا کارتان به مرحله پلی‌آف کشیده نمی‌شد؟

این که به چنین مرحله‌ای کشیده شود، از همان آغاز یک احتمال قوی بود، زیرا ما با اسپانیای قهرمان جهان و قهرمان اروپا مواجه بودیم. در نهایت اتفاقی که افتاد و اسپانیا سرگروه شد و مستقیم بالا رفت و ما وادار به عبور از مرحله پلی‌آف شدیم چیزی بود که از آغاز هم می‌شد آن را حدس زد و جای تعجب و گله‌ای نداشت.

این‌که ما در چند مسابقه‌مان در گروه نهم انتخابی اروپا و همچنین مسابقاتی که نامشان را آوردید، نتایج خوبی گرفتیم ناقض صعود مستقیم اسپانیا و ارجاع ما به مرحله پلی‌آف نبود و اینها بحث‌های متفاوتی است.

توان ذاتی و میزان کارایی تیم ملی فعلی فرانسه به چه حدی می‌رسد و آیا این حد برای ابراز وجود اساسی در مرحله نهایی جام جهانی 2014 کافی است؟

بستگی به این دارد که درخشش اساسی را دقیقا چه چیزی بدانید و چه نتایجی را برای تیم ما قائل باشید. در پایان خیلی از مسائل به شانس و اقبال هم برمی‌گردد.

این‌که در زمان هریک از مسابقات چند مصدوم و محروم داریم و این‌که رقبای ما تا چه حد در همین زمینه قوت و ضعف دارند، در تعیین نتایج ما بسیار مهم است، ولی قدر مسلم این‌که هیچ چیز حتی بدیهی‌ترین مسابقه نیز در میدانی مثل جام جهانی مشخص و قابل پیش‌بینی نیست و این‌که بگوییم آنجا (برزیل) تا چه مرحله‌ای به پیش خواهیم رفت، کاری کاملا غیرعقلانی است. این را بخصوص با توجه به گروه سخت و غیرقابل تخمین زدنی که ما داریم، می‌گویم.

در فرانسه تصویر یک آدم همیشه پیروز از شما ساخته شده است. آیا این مساله در ارتباط با جام جهانی پیش‌رو بیشتر برای شما مثبت است یا منفی و کارتان را سخت‌تر می‌کند یا آسان‌تر؟

مردم باید بدانند بخش عمده‌ای از موفقیت‌های من به خاطر همبازیان و همکاران خوبی بوده که داشته‌ام و اگر آنها نبودند، من اینجا و در این نقطه نمی‌ایستادم.

در جهان ورزش به جز چند استثنا کسی را نداریم که اصلا نباخته باشد و در نتیجه فرد پیروز کسی است که تعداد باخت‌هایش را به حداقل برساند و مسائل و کمبودها را مدیریت کند و بعد از هر ناکامی به سمت موفقیت بعدی به حرکت درآید.

در میدان‌های بزرگ به خاطر سنگینی مسئولیت‌ها و توقع زیاد مردم کار دشوارتر است و جام جهانی در برزیل همین وضع را دارد، اما چاره‌ای نیست و باید به سمت این هدف حرکت کرد و تصویر و برداشت موجود از من به‌عنوان یک فرد پیروز به تنهایی برای موفقیت ما در آنجا کفایت نخواهد کرد.

این‌که مسابقات در برزیل برگزار می‌شود که مهد فوتبال است چه تفاوتی برای شما و فرانسه دارد؟

تفاوتی اساسی ندارد. خود جام جهانی به قدری عرصه بزرگی است که برگزاری‌اش در هر مکانی برای اعتبار بخشیدن به آنجا کفایت خواهد کرد. برای هر بازیکنی ملی‌پوش شدن و بازی در جام جهانی اعتباری بزرگ است و لازم نیست حتما به برزیل بروید تا این را حس کنید.

فرض کنید به فینال برسید و با برزیل روبه‌رو شوید و فینال جام جهانی 1998 از این طریق تکرار شود.

اگر بخواهیم صادق باشیم، مجبوریم اعتراف کنیم احتمال شکل‌گیری چنین فینالی لااقل در مورد ما اندک است، اما این‌که برزیل یک پای فینال باشد، حیرتی برنمی‌انگیزد.

ما باید راه خودمان را برویم و هدفگذاری‌های منطقی داشته باشیم و اگر به فینال هم رسیدیم، این نعمت را گرامی خواهیم داشت، اما الزام و فشاری را در این خصوص به خود وارد نمی‌کنیم. این مثل این است که به مسابقات تنیس بسیار دشوار ویمبلدون بروید و برای خود شرط بگذارید که حتما به مرحله‌ای خاص از رقابت‌ها برسید. فقط دیوانه‌ها این کار را می‌کنند.

فیفا / مترجم: وصال روحانی