مدیر حکومت اسلامی حق ندارد، سر سفره اغنیا بنشیند

حضرت علی (ع) در نامه‌ای به عثمان پسر حنیف انصاری که عامل او در بصره بود او را توبیخ می‌کند؛ زیرا قدم در راهی گذاشته که مدیر حکومت علوی باید از آن دوری کند، حنیف انصاری به مهمانی یکی از ثروتمندان بصره رفته و در سفره آنها نمک گیر شده است؛این اقدام از نگاه امیر اشتباهی است که هر مدیری مرتکب آن شود باید توبیخ شود.

نشستن سر سفره ثروتمندان و مدیون آنها شدن، برای مدیر حکومت اسلامی خطرناک است و او را به سوی گمراهی سوق می‌دهد. در متن نامه امیر المؤمنین آمده است: « اما بعد، پسر حنیف به من خبر رسیده است که مردی از جوانان بصره تو را برخوانی خوانده است و تو بدانجا شتافته‌ای. خوردنی‌های نیکو برایت آورده‌اند و پی در پی کاسه ها پیشت نهاده. گمان نمی‌کردم تو مهمانی مردی را بپذیری که نیازمندشان به جفا رانده است و بی نیازشان خوانده. بنگر کجایی و از سفره چه می خواهی. آنچه حلال از حرام ندانی بیرون انداز و از آنچه دانی از حلال به دست آمده در کار خود ساز»*

حضرت علی (ع) در این نامه که لحن تحکم آمیزی دارد، به کارگزار خود هشدار می‌دهد و او را به خاطر اشتباهی که انجام داده توبیخ می‌کند؛ از نگاه امیر حاضر شدن یک مدیر حکومتی بر سفره صاحبان قدرت و ثروت اشتباهی نابخشودنی است.

حضور مدیران بر سفره اغنیا آنان را مدیون می‌کند و مدیر حکومت علوی حق ندارد مدیون هیچ کسی جز خدا و حکومت اسلامی باشد.

*نهج البلاغه، ترجمه سید جعفر شهیدی، چاپ بیست و یکم، تهران، 1380؛ صفحه 317

مهدی جلیلی- جام‌جم آنلاین