گلهای آپارتمانی: «حساس» یا «قهر و آشتی»!

گل قهر گیاهی است که باید هرروز به آن آب دهید و در سایه و نور غیر مستقیم کنار پنجره نگهداری کنید. این گیاه بومی برزیل است و در ایران نیز بخاطر زیبایی و جذابیت خاص، بصورت گلخانه‌ای و آپارتمانی و در بعضی از مناطق که زمستان معتدلی دارند، بصورت بیرونی کشت و نگهداری می‌شود. از نظر ترکیبات شیمیایی در عصاره برگهای آن ماده‌ای شبیه به آدرنالین یافت می‌شود، به علاوه در گیاه آلکالوئید می‌موزین مشخص شده است.
به گزارش جام جم سرا به نقل از فضاسازان پالم- اگر از گل قهر خوب مراقبت کنید، می‌توان از گلهای زیبای صورتی رنگ آن در فصل تابستان بهره ببرید. اگر می‌خواهید این گل را در منزل نگهدای کنید باید آن را از دسترس بچه‌ها دور نگهدارید زیرا درصورت تماس مداوم، عوامل محرک حساسیت را از دست می‌دهد و اسیب می‌بیند.
قابل توجه است که مردم بومی هاوایی این گیاه را به عنوان یک علف هرز می‌شناسند، زیرا در تمامی مزارع آن‌ها بصورت خودرو رشد و نمو می‌نماید.
گل قهر گلی چند ساله است با ساقه‌های چوبی تیغ دار که بلندی آن ۵۰ تا ۶۰ سانتی متر است. برگهای آن مرکب و هر گروه ۳ تا ۴ برگ مرکب از یک نقطه خارج شده و از آن نقطه با دمبرگ بلندی به ساقه اصلی وصل می‌شود. هر برگ مرکب دارای ۲۴ تا ۴۰ جفت برگچه باریک و دراز است و به این ترتیب هر برگ مرکب را به صورت پر طیور در می‌آورد و چون به محض تماس دست، برگ‌ها به سمت پایین خم شده و با دمبرگ به طرف ساقه جمع می‌شوند، آن را گیاه حساس می‌نامند.
برگ‌های گل قهر و آشتی نسبت به هر عامل محرکی، حتی یک قطره آب یا یک حشره کوچک حساس هستند و به محض برخورد هر شیء با آن و یا لمس برگ‌ها با دست، آب از سلول‌های دیواره‌ای نازک خارج شده و وارد ساقه می‌شود. در نتیجه سلول‌ها چروک شده و برگ‌ها شادابی خود را از دست می‌دهند و جمع می‌شوند، یا به عبارتی قهر می‌کنند. معمولاً چند لحظه طول می‌کشد تا گل قهر کند زیرا انتقال آب از سلول‌ها به ساقه ظرف چند دقیقه انجام می‌شود اما آشتی کردن و برگشتن به حالت اولیه چند دقیقه طول می‌کشد.