پایانی بر پادگان مخوف اشرف

در آخرین مرحله از خروج اعضای گروهک تروریستی منافقین از پادگان اشرف در استان دیالی عراق که ساعاتی قبل تحت نظارت ناظران سازمان ملل متحد صورت گرفت، این پادگان نظامی و زمین های کشاورزی اطراف آن به ارتش و ملت عراق بازگردانده شد.
 
پایان رسمی فعالیت اعضای گروهک تروریستی منافقین در پادگان اشرف و تخلیه کامل آنها به فاصله چند روز پس از درگیری این افراد با مردم معترض عراق در دهم شهریور ماه سالجاری صورت گرفته است.
 
انتقال باقیمانده افراد گروهک منافقین از طریق چند دستگاه اتوبوس از پادگان اشرف به سمت لیبرتی در ساعت 22 شامگاه چهارشنبه به وقت محلی کشور عراق صورت گرفت.
 
یک منبع آگاه در دولت عراق در گفتگو با مهر گفت که پیش بینی می شود اسناد و مدارک بسیار زیادی از اقدامات تروریستی این گروهک شامل اقدامات نظامی خونین در سرکوب انتفاضه شعبانیه در سال 1991 و تراژدی کردکشی دولت بعثی با همکاری این سازمان و همچنین هدایت و اجرای عملیات تروریستی در خاک جمهوری اسلامی ایران به دست بیاید.
 
پادگان نظامی اشرف سالها به عنوان مقر اصلی سازمان تروریستی مجاهدین خلق(منافقین) برای انجام فعالیت های تروریستی علیه ملت های ایران و عراق بود که در سال 1365 توسط صدام دیکتاتور معدوم عراق در اختیار مسعود رجوی سرکرده این گروهک قرار گرفته بود.
 
این پادگان مخوف که سرکردگان سازمان منافقین آن را شهر اشرف می نامند، از سوی مسعود رجوی به نام اشرف ربیعی همسر اول وی  که در درگیرهای سال 1369 در ایران به همراه موسی خیابانی نفر دوم سازمان منافقین کشته شده بود، نامگذاری شد.
 
این پادگان که در همه سالهای نیمه دوم دهه شصت و دهه هفتاد مرکز اقدامات تروریستی علیه ملت ایران بود، در 80 کیلومتری مرزهای ایران در استان دیالی عراق و شمال شهر خالص در این استان واقع شده است.
 
این اردوگاه در سال 1365 شمسی و پس از انتقال مرکز اصلی سازمان تروریستی منافقین به عراق و با حمایت مستقیم صدام حسین و حزب بعث تأسیس شده بود. این پادگان در حقیقت بخشی از زمین های کشاورزی مردم استان دیالی بود که توسط نیروهای صدام به زور غصب شده و به پاس همکاری مسعود رجوی در جنگ ایران علیه عراق و همچنین سرکوب شیعیان مخالف صدام به تشکیلات تروریستی منافقین اهدا شد.
 
سازمان تروریستی منافقین در همه سالهای حضور خود در کشور عراق به عنوان بازوی نظامی و امنیتی حزب بعث در سرکوب مخالفان عمل می کرد به نحوی که به گواه اسناد و مدارک تاریخی نقش پررنگی در سرکوب انتفاضه شعبانیه شیعیان عراق و هم چنین کردکشی گسترده در شمال عراق ایفا کرد.