بازگشت کره‌ای‌ها به روش قبلی

کره‌ که سال‌ها نان بازی‌های سرعتی و فنی خود و دواندن توپ روی زمین را خورده بود، به خواسته چوی تیمی را روانه مرحله نهایی انتخابی جام جهانی بیستم کرده بود که 180 درجه متفاوت بازی می‌کرد و ابتدا روی مسائل فیزیکی و بازی هوایی حساب می‌کرد. چون کانگ‌هی بازیکنانش را نیز براساس این سیستم برمی‌گزید و هرچند امثال سون هیونگ مین بیست و یک ساله و بایر لورکوزنی در هر دو سیستم هوایی و زمینی جواب می‌دهد، اما برخی مهره‌های دیگر چوی در سیستم‌های زمینی کارایی لازم را ندارند. شاید راهیابی دوباره کره‌ای‌ها به مرحله نهایی جام‌ جهانی به معنای توفیق چوی در کارش باشد، اما نوسان‌های بیش از حد کره در طول مسابقات مقدماتی ناظران را به این باور رساند که باید تغییر رویه داد و به روش قبلی و به سیستمی برگشت که کره‌ای‌ها سال‌هاست به آن می‌پردازند و آن، بازی‌های تند و تیز زمینی است. باخت روز آخر کره‌ای‌ها مقابل ایران تاکیدی بر این موضوع و تمام‌کننده کار بود، اما اگر هم کره بازی را با نتیجه مساوی به پایان می‌رساند و با سرگروهی بالاتر می‌رفت.

باز قرار بود سران فوتبال کره جنوبی در پایان این مرحله از رقابت‌ها به مربی‌ دیگری روی بیاورند و چوی را از وظایفش معاف کنند.