این عاشقی را به جان و دل برگیریم

باید در این روز غبار و سیاهی را از قلب‌ها زدود و زنگارها را صیقل داد تا بتوان به بارگاه رحمت‌للعالمین گام نهاد. عرفه روز راز و نیاز حسین با معبود است. روز اشک‌ها و لبخندها. لبخند برای حسین و اشک برای ما جاماندگان قافله عشق. عرفه سرچشمه وصال حسین (ع) با معشوق عالم است. او عاشق دلباخته‌ای است که خود را قربانی می‌کند، اهل‌بیت را هم به قربانگاه می‌برد. این سخاوت حسین است. کسی را از این فیض عظیم محروم نمی‌کند.

آری؛ قربان عید است اما قربانی‌اش حسین (ع) است. عید قربان بی‌خون امیر عرفه معنایی ندارد. عرفه را از دست ندهیم که اگر غافل شویم از لبیک به حسین (ع) جا مانده‌ایم. تا محرم راهی نیست. آسمانیان از هم‌اکنون مهیا می‌شوند تا عاشورا، حسین را از خاک به افلاک ببرند. به عرش، به بارگاه ملکوتی لطیف عالم. آنگاه است که حق تعالی می‌فرمایند (فتبارک‌الله احسن الخالقین) این برای این‌گونه قربانی شدن است. سر بنهی و هیچ نگویی، شش ماهه بدهی دم نزنی، زیر سم اسبان اشقیا پیکرت تکه‌تکه شود، آنگاه می‌شوی سرور و سالار شهیدان. عید قربان را با یاد حسین (ع) عید بگیریم. عرفه و قربان و کربلا با هم، هم‌آمیزی دارند. از امتزاج آن سه عاشقانه، عاشورا متولد می‌شود. عاشورایی که حسین (ع) را در خود دارد. عید اضحی رسم و آیین خلیل‌الله است که حسین (ع) فراتر از آن را آموخت.

عید قربان شکوه و جلال رهایی از اسارت نفس است. اگر درکش کنیم روز سرسپردگی و بندگی حق تعالی است.

لذت این عاشقی در کامتان شیرین باد. شیرینی آن با ظهور مهدی موعود گواراتر.

گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زن

چون دل به یکی دادی آتش به دو عالم زن

هم نکته وحدت را با شاهد یکتا گو

هم بانگ انا الحق را بر دار معظم زن