شیرینی‌ «بهار شیراز» در روزهای سرد زمستانی

صدای علی زند‌وکیلی از تلویزیون پخش می‌شود؛ ترانه فولکلوری با حال‌وهوای شیراز: «انقده خوبی که خدا فقط نگای تو کرده...». تیتراژ شاد و صمیمانه‌ای دارد، مانند تیزر تلویزیونی‌اش که چند روزی است از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود و نوید یک سریال خانوادگی شیرین با طعم فالوده شیرازی می‌دهد، با سکانس افتتاحیه‌ای که توریست‌های خارجی را در حافظیه‌ تصویر می‌کند و نماهایی از حرم حضرت شاهچراغ(ع) که چشم‌نوازند.
صدای علی زند‌وکیلی از تلویزیون پخش می‌شود؛ ترانه فولکلوری با حال‌وهوای شیراز: «انقده خوبی که خدا فقط نگای تو کرده...». تیتراژ شاد و صمیمانه‌ای دارد، مانند تیزر تلویزیونی‌اش که چند روزی است از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود و نوید یک سریال خانوادگی شیرین با طعم فالوده شیرازی می‌دهد، با سکانس افتتاحیه‌ای که توریست‌های خارجی را در حافظیه‌ تصویر می‌کند و نماهایی از حرم حضرت شاهچراغ(ع) که چشم‌نوازند.
کد خبر: ۱۵۳۵۸۵۳
نویسنده فاطمه اسماعیلی | روزنامه‌نگار
 
شوخی‌های نویسنده «بهار شیراز» از همین ابتدا با ترکیب اسم و فامیلی شخصیت‌ها شروع شده: اقبال عمومی و پیام صوتی! مازیار مهرگان هم، صدای محمدرضا گلزار، شهاب مظفری و مهران مدیری را تقلید می‌کند و برای لحظاتی لبخند را به لب مخاطبان این سریال تازه‌وارد می‌نشاند.  شخصیت‌های اصلی سریال زن و شوهری معلم هستند که همه مردم شهر آنها را می‌شناسند؛ همه یا شاگرد «پوران نظافت» بوده‌اند یا «نادر معدل»؛ تا جایی‌که گرچه وقتی از نادر برای افتتاح باشگاه ورزشی شاگردش که قهرمان کشتی است دعوت می‌کنند و او می‌گوید، نمی‌آیم؛ چون از مسئولان شهری خوشم نمی‌آید، کمی بعدتر که برای کلنگ‌زنی آماده می‌شود، می‌بیند همه مسئولان در مدرسه‌هایی که او مدیرش بوده، درس خوانده‌اند و خب راهی برای بیرون رفتن از این دایره تکراری ندارد.  نقد و کنایه‌های سیاسی و اجتماعی سریال از همان قسمت اول، پررنگ است و تلنگر می‌زند؛ از اجتماعات اعتراض‌آمیز معلم‌ها مقابل اداره آموزش‌وپرورش گرفته تا دعواهای ادارات مختلف شهر از شهرداری تا میراث فرهنگی و... در موضوع اهدای زمین به قهرمان جوان که حتی گلایه می‌کند و می‌گوید هدیه قهرمانی‌اش یک فلاسک بوده است. آن‌طور که از قسمت نخست بهار شیراز برمی‌آید، بیشتر از آن‌که بخواهد داستانی پرحادثه روایت کند، تلاش می‌کند حال‌وهوا بسازد؛ حال‌وهوایی آشنا، صمیمی و ریشه‌دار در فرهنگ و زیست‌بومی که نامش را یدک می‌کشد. سریال از همان دقایق ابتدایی، روی فضا و اقلیم سرمایه‌گذاری می‌کند و می‌کوشد شیراز را نه ‌صرفا به‌عنوان لوکیشن، بلکه به‌مثابه یک «شخصیت» وارد روایت کند. ریتم قسمت اول آرام است و سازندگان آگاهانه از شتاب‌زدگی پرهیز کرده‌اند. این انتخاب گرچه ممکن است برای مخاطب عادت‌کرده به گره‌‌افکنی‌های سریع، کمی کند به نظر برسد اما به سریال فرصت می‌دهد شخصیت‌ها را بدون اغراق و قدم‌به‌قدم معرفی کند. ما هنوز با قهرمان یا ضدقهرمان پررنگی روبه‌رو نیستیم اما نشانه‌هایی از مسیرهای داستانی آینده به‌خوبی کاشته شده‌اند. از نظر بازی‌ها، اجراها اغلب کنترل‌شده و باورپذیر هستند و خبری از بازی‌های گل‌درشت یا دیالوگ‌های شعاری نیست. همین سادگی در اجرا به فضای بومی کار کمک کرده و اجازه داده مخاطب با شخصیت‌ها احساس نزدیکی کند؛ به‌خصوص لهجه شیرازی سودابه بیضایی که خودش اهل همین شهر بوده، به‌خوبی روی کار نشسته است. در مجموع، قسمت اول بهار شیراز قول یک سریال محترم و خوش‌نفس را می‌دهد؛ مجموعه‌ای که می‌خواهد آرام شروع کند، ریشه بدواند و با اتکا‌ به هویت محلی و روایت انسانی، مخاطبش را نگه دارد. منتظر قسمت‌های آینده این سریال، می‌مانیم. سریالی که در کنار «شیش ماهه» مهران مدیری که قرار است از شامگاه پنجشنبه‌ پخش خود را از شبکه سه آغاز کند، نوید شب‌های پرمخاطب تلویزیون را در نخستین روزهای زمستان می‌دهد.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها