انتخابات یک رزمایش ملی است

هیچ کشوری به خاطر وقوع انقلاب شاهد این صحنه نیست که مردم آن به مناسبت گرامیداشت شکل گیری نظامشان به خیابان‌های بیایند و سالگرد انقلابشان را در قالب برگزاری راهپیمایی جشن بگیرند. اما مردم کشور ما اثبات کردند که انقلاب اسلامی حتی در ۴۵ سالگی هم مورد حمایت آنان قرار دارد.

از این رو، رزمایش انتخابات حتی برای دشمنان نظام هم قابل انکار نیست بلکه آمار و ارقام و ثبت و ضبط آرا و حضور ناظران ومجریان برگزار کننده این رویداد مهم ملی حساب و کتاب دارد؛ بنابراین به هیچ وجه این پشتوانه مردمی قابل انکار نیست. مردم این دوره با توجه به حساسیت بیشتری که پیدا کرده نشان دادند که همچنان پایبند به آرمان‌های انقلاب اسلامی هستند و به ندای رهبری لبیک می‌گویند و مشکلات و ضعف‌هایی که بواسطه وجود برخی از ضعف‌ها و ناکارآمدی‌ها بروز پیدا می‌کند مانعی حمایت از اصل انقلاب و نظام نمی‌شود. 

ناراحتی و نگرانی دشمنان و معاندان جمهوری اسلامی از حضور مردم پای صندوق‌های رای یکی از موضوعاتی است که به صورت یک دغدغه بزرگ برای جریان اپوزیسیون و حامیان غربی آن‌ها درآمده است. دلیل این ناراحتی هم کاملا مشخص است. به هر حال این‌ها میلیارد‌ها دلار سرمایه گذاری کردند که مردم را از حضور پای صندوق‌های رای منصرف کنند و طبعا اگر جامعه ایرانی با نادیده گرفتن همه القائات آن‌ها حضور فعالانه در عرصه انتخابات داشته باشند به این معنا است که تمام زحمات چندین ماهه آن‌ها به هدر رفته و از سویی دیگر با توجه به اینکه تمام تلاشش جریان معاند این بود که پشتوانه مردمی نظام را کاهش دهند؛ بنابراین وقتی این پشتوانه از استحکام بیشتری برخوردار شد حاکی از شکست آخرین ترفند دشمنان نظام است و آن‌ها نتوانستند باز هم در این جنگ ترکیبی علیه جمهوری اسلامی موفقیتی بدست بیاورند.

نکته دیگر اینکه برخی ممکن است تصور کنند بخاطر برخی از مسائل قهرکردن با صندوق‌های رای نشان دهنده نوعی اعتراض مدنی است. این در حالی است که اساسا مقاومت منفی فقط در رای دادن کاملا مشخص می‌شود و رای ندادن به هیچ وجه به معنای نارضایتی نیست و هیچکس چنین دریافتی ندارد، چون عدم حضور پای صندوق‌های رای طبعا دلایل مختلفی دارد. بخشی از مردم به خاطر مسائل و مشکلاتی مثل بیماری یا از کار افتادگی توان حضوردر شعب اخذ رای را ندارند و بنابراین نمی‌توان در چنین شرایطی رای ندادن را به معنای قهرکردن با صندوق رای تعبیر و تفسیر کرد؛ بنابراین هرکسی با چنین نیتی رای نمی‌دهد به هدف خود نخواهد رسید و اثری هم از نظر اجتماعی و سیاسی این کار او ندارد. 

رای دادن یکی از حقوقی است که هر فردی از آن برخوردار است و اگر کسانی اعتراضی هم نسبت به روند اداره جامعه دارند می‌توانند با نوشتن نام نامزد‌هایی که حرف و سخن جدیدی دارند از این حق خود استفاده کنند و تا گزینه‌های مورد نظر خود را به نمایندگی از جریان فکریشان به خانه ملت بفرستند و این اقدام را می‌توان به نوعی شیوه‌ای از مقاومت مدنی دانست. از این رو، قهر کردن از صندوق‌های رای را باید به منزله ناآگاهی از کنش سیاسی و تصور غلط از آثار آن تلقی کرد و همان طور که رهبر انقلاب هم به آن اشاره داشتند هیچ نتیجه‌ای ندارد بلکه باعث می‌شود دیگران از این حق استفاده کنند و نمایندگان مطلوب خود را به خانه ملت بفرستند و طبیعتا بعد از شکل گیری دوره دوازدهم مجلس شورای اسلامی هر تصمیمی که نمایندگان با رای دیگران گرفتند محلی برای اعتراض نیست و باید قوانین و مصوبات مجلس را پذیرفت.