شهید طهرانی‌مقدم سه دهه قبل اهمیت و ضرورت بحث موشکی و خودکفایی در این موضوع را تشخیص داد و به آن ورود کرد. زمان زیادی از پیروزی انقلاب نمی‌گذشت که تهاجم عراق به ما آغاز شد و در آن زمان شهید طهرانی‌مقدم ۱۹- ۱۸ ساله بود. ورود به جنگ با دست خالی، بدون امکانات و با محدودیت در خرید سلاح و تجهیزات، موجب شد جمهوری اسلامی برای پیروزی در جنگ، چاره‌ای جز توانمند شدن و قدرتمند گردیدن نداشته باشد. ۲۱ آبان سال۹۱ سردار حسن طهرانی‌مقدم، مسئول سازمان جهاد خودکفایی سپاه و پدر صنعت موشکی ایران به همراه جمعی از همکاران خود در اثر انفجار پادگان بیدگنه ملارد به شهادت رسید. حسن طهرانی‌مقدم بنیانگذار یگان موشکی سپاه پاسداران در سال ۶۳ بود که به مدت ۲۸ سال تا زمان شهادت این مسئولیت را برعهده داشت و موثرترین فرد در افزایش و تثبیت توان موشکی ایران به حساب می‌آمد. با شهادت او این نگرانی ایجاد شد که مسیر توسعه صنعت موشکی لااقل برای مدتی طولانی با وقفه‌ای سنگین مواجه شود چراکه به همراه طهرانی‌مقدم برخی از موثرترین همکاران او هم به شهادت رسیده بودند اما برخلاف همه تصورات، صنعت موشکی نه تنها متوقف نشد، بلکه در طول این ۹ سال با انبوهی از دستاوردهای جدید و مهم روبه‌رو شدیم که برخی از آنها در زمان حیات پدر موشکی ایران پایه‌گذاری شده بود. در همان سال‌های جنگ، شهید طهرانی‌مقدم با خمپاره از آبادان شروع کرد و با اولین تجهیزات غنائمی که از ارتش عراق به دست آمد، توپخانه‌ها را سازماندهی کرد. اصل مهم در کار او نگاه به دور و به گفته همرزمان او همیشه جزو خصلت‌های شهید طهرانی‌مقدم بود. به تعبیر سردار حاجی‌زاده «آن موقعی که همه ما دنبال کلاشینکف بودیم، او دنبال خمپاره بود که یک مقدار برد و حجم آتش بیشتری داشت. آن موقع که خمپاره سر و سامان گرفت، رفت دنبال سازماندهی توپخانه. بعد دیدیم که برد اینها کم است و ما هم قدرت آتش سنگینی می‌خواهیم و هم برد بیشتر. بنابراین به فکر ساخت موشک افتاد و تقریبا اولین امکان موشکی هم برای ما سال ۱۳۶۳ فراهم شد.» شهید طهرانی‌مقدم اعتقاد داشت که ما باید بتوانیم قدرتمند باشیم تا از امنیت مردم و نظام‌مان حمایت کنیم. البته او تاریخ گذشته ایران و صدر اسلام را هم خوانده بود، اینها همه مملو از تجربیات تلخ و عبرت‌هایی بود که باید از آنها درس می‌گرفتیم. تکیه کلامش این بود که ما باید مشت مقام معظم رهبری را پر کنیم چون ایشان فرزند امیرالمومنین علیه‌السلام است. بنابراین این‌که شهید طهرانی‌مقدم به دنبال موشک رفت، ابزاری بود که می‌توانست ما را به نقطه قابل قبولی در دفاع از خود برساند. اگر امروز موشکی نداشتیم که با آن قدرت بازدارندگی ایجاد کرده و رژیم صهیونیستی و سایر دشمنان را تهدید کنیم، چه بسا تا الان جنگی رخ داده بود، ولی کارها و نگاه دور این شهید باعث شد این مسیر بعد از پایان جنگ هم متوقف نشود و ادامه پیدا کند و امروز به یک نقطهای قابل قبول برسیم. به طوری که در حال حاضر در شرایطی هستیم که دشمن دیگر به تهاجم فکر نمی‌کند ولی آن را به زبان می‌آورد، البته باید به نقطهای برسیمکه حتی جرأت نکنند به زبان هم بیاورند. موشک هایپرسونیک فتاح، موشک راهبردی و نقطه‌زن خرمشهر ۴، موشک خیبر با برد ۲۰۰۰ کیلومتر، موشک ضد زره سدید ۳۶۵، جدیدترین موشک تاپ اتک ایرانی و هدایت شونده با برد ۸ کیلومتر، موشک پاوه، در حوزه موشک‌های کروز زمینی با بُرد ۱۶۵۰ کیلومتر، موشک شهید حاج قاسم سلیمانی، با طول ۱۱متر و وزن هفت تن، موشک شهاب ۳، موشکی از نوع بالستیک میان‌برد با سوخت مایع، سامانه پدافند موشکی برد بلند باور ۳۷۳، موشک‌های هرمز ۱و۲ از نوع موشک‌های بالستیک تک مرحله‌ای با سرجنگی جدا شونده، موشک بالستیک عماد با برد ۱۷۰۰کیلومتر با موتور سوخت مایع، موشک فاتح ۳۱۳ که در جریان حمله موشکی سپاه به پایگاه آمریکایی عین‌الاسد بکار گرفته شد و دقت خود را دراصابت به هدف اثبات کرد، موشک ۷۰۰کیلومتری ذوالفقار و موشک فاتح مبین تنها بخشی از توانمندی و دستاورد مهم صنعت موشکی ایران پس ازشهیدطهرانی‌مقدم است.
روایت سردار امیر‌علی حاجی‌زاده، فرمانده سازمان هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان یکی از همرزمان شهید طهرانی‌مقدم خواندنی است: «پایه‌گذار صنعت موشکی کشور مقام معظم رهبری است. یعنی در اولین جلسه‌ای که در باغ شیان آن زمان در دوره وزارت سپاه شکل گرفت ما دو فروند موشک را از مجموع موجودی هشت فروند جدا کرده بودیم و داده بودیم به عزیزان متخصص وزارت سپاه که مهندسی معکوس کنند. در همان ماه‌های نخست خود حضرت آقا که آن روز رئیس‌جمهور بودند بازدید کردند و در جلسه شرکت کردند، تدابیرشان را همان‌جا مطرح کردند. رزمایشی در همان دوره جنگ گذاشته بودیم برای موشکی، خود ایشان حضور یافتند و بازدید کردند و دائما این موضوع را دنبال کردند. یعنی همان موقع تصمیم سختی بود که شما هشت تا موشک دارید، دو تا را بردارید ببرید مهندسی معکوس. دراولین جلسه‌ای که ما ۱۶آذر سال۸۸ خدمت حضرت آقا رسیدیم، من یادم است که عرض کردم برنامه‌های ما این است و این کارها را می‌خواهیم بکنیم. در برنامه‌ها، من صحبت از دقت عملکرد تولیدات نکرده بودم. آقا فرمودند که اولویت من دقت است. اینهایی که می‌گویید خوب است، ولی بروید و روی دقت متمرکز بشوید. ما هم گفتیم چشم. رفتیم کار کردیم و اولین کارها که شد، دقت به ۳۰متر رسید. خیلی خوشحال بودیم که کار بزرگی شده و حرف آقا را پیاده کرده‌ایم. موقعی که به آقا گزارش دادم، ایشان فرمودند کارتان خیلی عالی بود، ولی شما که توانستید این کار را بکنید، پس حتما می‌توانید به کمتر از ۱۰ تا ۱۵متر خطا هم برسانید. کار خیلی سختی بود اما گفتیم چون دستور آقاست باید اجرا کنیم. استدلال من یک جمله بود: فرمان است، پس باید برویم و آن را اجرا کنیم. خب خدا هم کمک کرد و انجام شد.»
