توانمندی‌های‌تان را بشناسید!

حس حقارت باعث می‌شود فرد توانمندی‌های خودش را باور نداشته باشد. آدلر معتقد بود احساس حقارت همیشه به عنوان نیرویی برانگیزاننده در رفتار وجود دارد.

وی معتقد بود احساس حقارت منبع تمامی تلاش‌های انسان است و رشد فرد ناشی از تلاش‌های فرد برای چیره شدن بر حقارت‌های واقعی یا خیالی اوست. این فرآیند از کودکی آغاز می‌شود‌ و کودکان که از نیروی بیشتر والدین خود آگاه هستند و می‌دانند توان مقابله با آنها را ندارند در نتیجه در برابر افراد بزرگ‌تر و قوی‌تر پیرامون خود، احساس حقارت را پرورش می‌دهند. اگر کودک نتواند حس حقارت خود را جبران کند‌، تشدید شده و به شکل عقده حقارت نمود می‌یابد. افراد با احساس حقارت شدید در مورد خود نظر مناسب و واقع‌بینانه‌ای ندارند و احساس می‌کنند نمی‌توانند فرد کارآمدی باشند. نخستین علائم حس حقارت، نارضایتی از ظاهر و فیزیک بدن است. این افراد موقع صحبت با دیگران از برقراری تماس چشمی اجتناب می‌کنند، در تعاملات‌شان احساس راحتی نمی‌کنند، به خواسته‌های خود اهمیت چندانی نمی‌دهند و نیازمند تایید دیگرانند و اعتماد به نفس و عزت نفس پایینی دارند. افراد در برابر حس حقارت به سه شکل واکنش نشان می‌دهند: ۱- تلاش برای جبران ضعف‌ها و انگیزه‌ای برای جبران حقارت ۲- نشخوار مداوم افکار منفی و ریشه‌دار‌تر شدن حس حقارت ۳-حسادت به دیگران و زیر پا گذاشتن آنها برای رسیدن به اهداف خود و تبدیل حس حقارت به عقده حقارت‌. منبع عقده هر چه باشد امکان دارد فرد جبران افراطی کند و عقده برتری را پرورش دهد. عقده برتری عبارت است از نظر اغراق‌آمیز درباره توانایی و موفقیت‌های خویشتن. کسی که عقده برتری دارد لاف می‌زند‌، متکبر و خودخواه است و دیگران را تحقیر می‌کند‌. کسانی که دچار چنین عقده‌ای هستند تلاش می‌کنند جنبه‌هایی که به ایجاد حس حقارت در وجودشان منجر می‌شود را از دیگران پنهان کرده و این حس را از ذهن خود پاک و وانمود کنند که بسیار متکی به نفس خود هستند اما چون اعتماد به نفس‌شان ظاهری است در این کار دچار افراط می‌شوند و دنیا را به ستیزه می‌گیرند و برای بالا بردن خود دیگران را پایین می‌کشند و کوچک می‌کنند‌. در مواجهه با حس حقارت بکوشید علت و ریشه آن را در دوران کودکی پیدا کنید‌.