اضطراب زیر سبد

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم ،ورزش ایران باید در میان ده ها چیزی که یاد بگیرد این دو نکته را هم به خاطر بسپارد: نخست اینکه برای تجربه اندوزی به المپیک نرود و دوم اینکه هر تیمی و هر ورزشکاری باید بداند اگر راهی رویداد المپیک می شود انتظارات از او کلی بالاست.

هر فدراسیون ورزشی هم باید به این نتیجه گیری کامل برسد که تدارکات کامل و بی نقص شرط موفقیت یک تیم و یا یک ورزشکار در المپیک است.

در کاروان ورزشی ایران در میان تیم ها و ورزشکاران ، تیم ملی بسکتبال ایران یکی از همان تیم هایی است که هنوز در المپیک ماجراجویی هایش فراتر از کسب تجربه نمی رود و این نکته را القا می کند که هیچ انتظاری نداشته باشید. فدراسیون بسکتبال تیم را با کمترین میزان تدارکات به المپیک فرستاد تا صرفا کسب تجربه در اولویت قرار داشته باشد.

با این حال برخی سرسختانه اعتقاد دارند هر چند المپیک جای بهترین‎ هاست اما هرگز و در هیچ شرایطی نباید از برخی رشته ها و برخی تیم ها انتظار کسب حتی یک برد داشت.

نخستین بازی شاگردان مهران شاهین‏ طبع در رویداد توکیو با چک برگزار شد، حریفی که قرار بود آسان ترین حریف ما باشد اما آسمان‎خراش‎ ها از پس همین حریف هم برنیامدند و بعد هم که امروز صبح مقابل آمریکا شکست خوردند تا اکنون در انتظار مصاف با غول هایی مثل فرانسه باشند.

البته تیم ملی بسکتبال ایران در دیدار با چک نشان داد حریف بسیار سرسختی است که توانایی بازگشت به بازی و جبران فاصله امتیازی را دارد اما این ویژگی های خوب آنقدر زیاد نبود که منجر به شکست جمهوری چک شود.

پیش از المپیک خوشبینانه ترین پیش بینی برای عملکرد تیم ملی بسکتبال ایران چنین بود: برتری مقابل چک و شکست مقابل آمریکا و فرانسه.

پیش بینی بدبینانه هم نیازی به تفسیر و توضیح ندارد؛ شکست در هر سه مسابقه مقابل چک، آمریکا و فرانسه.

اکنون ایران به چک و آمریکا باخته و مانده مصاف با دو تیم دیگر که بسیار بعید است اتفاقی بزرگ رخ دهد.

تیم ملی بسکتبال ایران همچنان فاقد هرگونه رویاپردازی و یا هدف بلندپروازانه به المپیک می رود.

چیزی ندادیم که چیزی بگیریم

پویا تاجیک – بازیکن اسبق تیم ملی

مسیر بسیار سختی پیش روی تیم ملی بسکتبال ایران قرار دارد اما انگیزه های المپیک واقعا مهم است. باید به این موضوع دقت کرد که بازیکنان تیم ملی در همان بازی نخست (مصاف با چک) نیز عملکردی مناسب داشتند. تیم ملی 20 امتیاز عقب بود اما این فاصله امتیازی را جبران کرد و حتی می توانست پیروز هم بشود که البته نشد. تیم ما توانایی خود را نشان داد. اگر تدارکات بهتری برای تیم ملی بسکتبال ایران وجود داشت و توجه بیشتری به اهمیت کار آنها می کردند آنگاه میتوانستیم توقع داشته باشیم که کارهای بزرگ تری را از آنها در المپیک ببینیم.

وقتی که کل تدارکات برای تیم ملی بسکتبال در چهار بازی خلاصه می شود نباید توقع داشت. این بازیکنان در هر شرایطی تلاش خود را می کنند و اکنون بعد از شکست مقابل جمهوری چک، تیم هایی مثل فرانسه و آمریکا را پیش روی خود می بینند که بازی های سختی است. الان خواسته ما این است که اولا این تیم به سلامت المپیک را پشت سر بگذارد و ثانیا دو نمایش بسیار خوب مقابل آمریکا و فرانسه داشته باشد.

هیچکس توقع این را ندارد که تیم ایران مقابل فرانسه و آمریکا به برتری برسد. اگر تیم بتواند یکی از این دو مسابقه را ببرد آنگاه یکی از شگفتی های بسکتبال المپیک رقم می خورد. به نظر من چنین اتفاقی دور از دسترس نیست.

نکته بسیار پراهمیت این است که المپیک برنامه ریزی و سرمایه گذاری می خواهد و نباید به سادگی از کنار آن گذشت.

البته اعتقاد دارم اگر بازی اول تیم ملی بسکتبال ایران با جمهوری چک نبود آنگاه شاید می توانستیم این تیم را ببریم. مثلا قرعه برعکس بود، اول با فرانسه بازی می کردیم و بعد با آمریکا و در نهایت با چک. شاید اگر بازی با چک نخستین دیدار نبود حداقل یک برد در المپیک به دست می آوردیم. مسئولان از زمانی که تیم به المپیک صعود کرد باید برنامه ریزی حداقل 25 بازی تدارکاتی را در دستور کار قرار می دادند. این تیم در دو سال گذشته مقابل تیمی در حد و اندازه های چک هم قرار نگرفت و حالا توقع داریم چرا نبردیم؟ الان حتی جای بحث این نیست که تیم ایران چرا چک را هم نبرد. ما چیزی به این تیم ندادیم که حالا چیزی بگیریم. اکنون تنها توقع این است که بازی خوبی ارائه بدهند و به سلامت برگردند.