غنی‌سازی خنده در تلویزیون

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه جام جم؛ این خلاصه‌ای از سریال تلویزیونی «وضعیت زرد» است که به کارگردانی مجید رستگار و تهیه‌کنندگی حامد بامروت‌نژاد تولید شده‌است. این مجموعه ۱۳قسمتی در قالب طنز سیتکام تهیه شده و عوامل سازنده آن تلاش می‌کنند اثری که می‌سازنند بتواند نظر همه مخاطبان در سنین مختلف را جذب کند. به همین دلیل، گروه سازنده برای ساخت این اثر به سراغ بازیگران جوان تئاتری رفتند و با حضور شخصیت‌های ثابت در هر قسمت به یک موضوع می‌پردازند. از سوی دیگر، در کنار بازیگران جوان از حضور هنرمندان با تجربه هم بهره برده‌اند.

 

این سریال که در مراحل پایانی پس تولید قرار دارد، اولین سریال مدرسه اندیشه و هنر ماه در قالب طنز است که آماده پخش می‌شود. زین‌العابدین تقی‌پور، حسام خلیل‌نژاد، آرش ماهان‌کیا، محمدمهدی رضایی، مهران رجبی، بهار داورزنی، امیر غفارمنش، علی سلیمانی و سوسن پرور از جمله بازیگران این سریال هستند. محمدرضا شهبازی، بازیگردانی این اثر را بر مبنای فیلمنامه علی عموکاظمی انجام داده که به‌زودی از تلویزیون پخش می‌شود. با کارگردان، تهیه‌کننده و بازیگران این سریال به گفتگو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

حامد بامروت‌نژاد، تهیه‌کننده
ماجرا‌های زندگی یک دانشمند هسته‌ای

تولید سریال وضعیت زرد: این سریال تلویزیونی در ۱۳قسمت تولید شده و جنس طنز آن طنز موقعیت است که نمونه آن را در کار‌های خارجی و داخلی دیده‌ایم. در این سریال ما شخصیت‌های متفاوتی داریم که هر کدام درگیر ماجرا‌های متعددی می‌شوند. سریال وضعیت زرد، شخصیت محور است و با حضور خرده‌قصه‌ها، داستان را جلو می‌بریم. در این سریال شش شخصیت اصلی داریم که یکی از آن‌ها سعید، دانشمند هسته‌ای است. او و دیگر شخصیت‌ها درگیر داستان‌هایی می‌شوند که تماشای آن برای مخاطبان خالی از لطف نیست.

انتخاب طنز موقعیت: چند دلیل داشتیم که ما را برای این کار ترغیب کرد. ما چند سالی می‌شد در دفتر مطالعات فرهنگی انقلاب، باشگاه طنز انقلاب را راه‌اندازی کردیم که دستاورد‌های این باشگاه به اتفاقات خوبی ختم شده‌است و تعداد زیادی طنزنویس شناسایی شدند که همه از جوانان مستعد هستند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم در حوزه دراماتیک هم کاری انجام بدهیم و همین بهانه‌ای شد تا ما جنس طنز سیتکام را برای سریال وضعیت‌زرد انتخاب کنیم که به لحاظ تولید، هم شدنی بود و هم این‌که تعداد لوکیشن‌ها محدودتر است و لوکیشن‌های ثابت به هزینه و زمان تولید کمک می‌کند که با بودجه کمتر و زمان بیشتر کار را بسازیم. همه این موارد دست به دست هم داد تا سریال وضعیت‌زرد را بسازیم و به اتفاقات روز بپردازیم که برای مخاطبان هم جذابیت لازم را داشته‌باشد.

انتخاب بازیگران: ما برای ساخت سریال وضعیت زرد به سراغ بازیگران جوان توانمند تئاتری رفتیم که همه بچه‌های بااستعدادی بودند. مطمئن هستم بعد از پخش بازی این دوستان به چشم می‌آیند و آینده خوبی برایشان می‌بینیم. از میان شش‌شخصیت اصلی سریال به غیر از مهران رجبی بقیه جوان هستند. البته ما در این سریال برای بازیگران مهمان که هر قسمت آن‌ها را خواهید دید به سراغ چهره‌ها رفتیم که محبوب هستند. امیدواریم پخش سریال وضعیت زرد بتواند نظر مخاطبان را جلب کند.

زین‌العابدین تقی‌پور، بازیگر
دانشمندی با هوش اجتماعی پایین!

زین‌العابدین تقی‌پور، بازیگر نقش سعید در «وضعیت زرد» است که به عنوان نقش اصلی معرفی شده، او در این‌باره بیان می‌کند: «تاثیر بقیه شخصیت‌ها کم از شخصیت سعید که من بازی می‌کنم، نیست. یعنی می‌شود گفت نقش اصلی به آن معنایی که در ذهن‌ها هست، نداریم. مخصوصا در حیطه طنز داستان. این مجموعه افراد هستند که خنده بر لب مخاطب می‌آورند. یعنی ترکیبی از بازیگران دیگر با شخصیت سعید طنز را ایجاد می‌کنند.»

او درباره نقشش می‌گوید: «یک دانشمند هسته‌ای که از کار بی‌کار شده است و درگیر یکسری موقعیت‌ها و کاراکتر‌هایی می‌شود که شناخت متفاوت آن‌ها از ماجرا‌ها و... خنده بر لب بینندگان می‌آورد و شخصیت سعید را کامل می‌کند. او فردی علمی است، اما هوش هیجانی‌اش کم است. سعید آنقدر درگیر مسائل علمی بوده است که در یکسری روابط اجتماعی، ضعف‌هایی دارد که او را وارد چالش‌هایی می‌کند.»

تقی‌پور ادامه می‌دهد: «شاید بخشی از طنز کار مربوط به موقعیتی است که سعید گرفتار آن شده. برخلاف بقیه کاراکتر‌ها که خودشان طنز هستند و موقعیت‌های طنز به‌وجود می‌آورند، تعامل شخصیت سعید با آن‌ها شوخی را به‌وجود می‌آورد. اتفاقا بامزه هم هست. سعید یکسری چیز‌ها را بلد نیست. همیشه درگیر فضای مجازی فرهیخته بوده و از فضا‌های زردی که گاهی در اینستاگرام می‌بینیم، خبر ندارد و برخی مناسبات را نمی‌شناسد.»

این بازیگر درباره مسائلی که در وضعیت زرد دستمایه کمدی قرار گرفته و نزدیکی آن با زندگی واقعی، بیان می‌کند: «در سیر کلی ماجرا مسائلی نشان داده می‌شود که مردم خیلی با آن درگیر هستند. در فضای سیاسی، اجتماعی، اشتغال و... مردم با بسیاری از این موقعیت‌ها مواجه بوده‌اند. البته طبیعتا دنیای طنز، فانتزی‌تر است و شاید در برخی موارد نگاهی با درشت‌نمایی بیشتر به شرایط موجود دارد. من نه به عنوان بازیگر، بلکه در جایگاه مخاطب احساس می‌کنم مردم با خیلی از این موارد احساس نزدیکی می‌کنند. در سریال، موضوع ازدواج و درگیری‌هایی که جوانان در مورد شغل و فشار خانواده دارند و تلاشی که برای رسیدن به هدف دارند، نشان داده می‌شود. به نظرم برای اولین‌بار در سریال‌سازی طنز به یکسری از دغدغه‌های عمومی مردم پرداخته‌ایم. این شاید برگ برنده سریال باشد.

تقی‌پور درباره تجربه بازیگری در گونه سیتکام می‌گوید: «سال‌ها تئاتر کار کردم و در این فضا آثار طنز داشتم. اما در کار‌های تصویری و مشخصا در تلویزیون اولین‌بار بود که گونه سیتکام را تجربه می‌کردم. یکی دو پیشنهاد برای بازی در مینی‌سریال طنز داشتم، ولی با خواندن فیلمنامه‌ها احساس کردم فیلمنامه شرایط طنز را فراهم نکرده و این را بر عهده کارگردان و تیم بازیگری گذاشته است. فیلمنامه وضعیت زرد را که خواندم، در خواندن متن هم بار‌ها قهقهه زدم و احساس کردم فیلمنامه برای پروژه دست پری دارد. باید در خروجی دید که چقدر با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند.»

از تقی‎پور درباره تعامل با کارگردان و نویسنده و باز بودن دست بازیگران در تغییر شخصیت و بداهه‌گویی می‌پرسیم که پاسخ می‌دهد: «حدود یک ماه تا یک ماه و نیم قبل از فیلبمرداری، تمرینات مفصلی با حضور نویسنده، کارگردان و بازیگردان داشتیم. این تمرین‌ها خیلی به کار کمک کرد. سیتکام طنز خاصی است و مثل طنز‌های مرسوم نیست که بازیگر روی صحنه رها و دستش برای بداهه باز باشد.

 

این ویژگی را سعی کردیم در تمرین‌ها جبران کنیم. مثلا بار‌ها در تمرین‌ها به ایده جدیدی رسیدیم. نویسنده این ایده را می‌گرفت و به فیلمنامه سیتکامی تبدیلش می‌کرد. در شخصیت‌پردازی‌ها هم گاهی با تعامل کارگردان تغییراتی را ایجاد می‌کردیم. در تصویربرداری، اما کار سخت‌تر بود. بازیگران دوست دارند دست‌شان بازتر باشد تا در لحظه اگر خلاقیتی داشتند، اجرا کنند. ولی این مجموعه به خاطر سیتکام بودن، مثل سریال‌های مرسوم نبود و نمی‌شد هر کاری کرد. خروجی را که دیدم، به نظرم این ویژگی اتفاقا کار را بهتر کرده است. با این‌که به عنوان بازیگر زمان تصویربرداری به ما فشار می‌آمد و دوست داشتیم رهاتر باشیم، اما نتیجه این چنین مطلوب‌تر شده است.»

او درباره بازیگران مقابلش هم می‌گوید: «انتخاب بازیگر‌های این مجموعه برای کارگردان و تهیه‌کننده ملاحظات ویژه‌تری داشت. ما یک تیم بازیگر اصلی چهار نفره بودیم که همه از دوستان قدیمی من هستند. بیشتر با آقایان حسام خلیل‌نژاد، محمدمهدی رضایی و آرش ماهان بازی داشتم. همچنین حضور آقای مهران رجبی که سکانس‌های زیادی با هم داشتیم و نقش دایی من را بازی می‌کردند، خیلی خوب بود. کاراکتر خیلی خاص و بامزه‌ای خلق کردند. کار با آقای رجبی سخت است. ایشان بازیگر شناخته‌شده، باتجربه و توانمندی هستند که آدم باید خیلی مواظب باشد تا نتیجه هنرنمایی‌شان را خراب نکند! (می‌خندد) حضور خانم داورزنی هم با سابقه تئاتر و تدریس، در این مجموعه خیلی مبارک بود. امیدوارم مخاطبان هم از نتیجه راضی باشند.»

حسام خلیل‌نژادی، بازیگر
رضا فروزان نان حلال می‌خورد

حسام خلیل‌نژادی، بازیگر سریال‌های پادری، حورا، پردیس، شاه‌گوش و... یکی از نقش‌آفرینان «وضعیت زرد» است. او درباره بازی در این سریال می‌گوید.

تجربه بازی در نقش کمدی؟ در مدیوم تئاتر خیلی از کار‌های جشنواره‌ای‌ام، طنز بوده است. در تصویر هم سریال‌های طنز شاهگوش، پادری و.. را داشته‌ام. در چند فیلم کوتاه از جمله حوالی حریم هم نقشی طنز بازی کرده‌ام. واقعا فضای هر کدام با دیگری فرق می‌کرد.

 

در سریال پردیس هم که از تلویزیون پخش شد، فضای کارمان به سیتکام نزدیک بود، اما آنقدر شسته‌رفته نبود. اگر بگویم تجربه این کار جزو دو تا از کار‌های دلنشین من است، اغراق نمی‌کنم. مدیر فیلمبرداری، تهیه‌کننده، صدابردار، کارگردان، بازیگردان، طراح صحنه، گروه تولید و تدارکات، همه و همه بسیار اخلاق‌مدار بودند. کار بی‌حاشیه‌ای بود و از همه همکارانم تشکر می‌کنم.

 

حامد بامروت‌نژاد، تهیه‌کننده سریال به جوان‌ها بها می‌‎دهد. نیازی به تملق ندارم، چون با آدم‌های شناخته‌تر و بزرگی مثل محمدحسین لطیفی و داود میرباقری کار کرده‌ام. همه گروه وضعیت زرد به یکدیگر کمک می‌کردیم صحنه دربیاید، نه این‌که کاری کنیم خودمان دیده شویم.

پیش‌بینی بازخوردها؟ زمانی می‌توان در این مورد حرف زد که سریال تدوین و اصلاح رنگ شده‌ای که موسیقی روی آن سوار شده است، را دیده باشی. فکر می‌کنم کار باشرافتی شده باشد، چون طنزی مدنظر تهیه‌کننده، کارگردان و بازیگران بود که به دور از لودگی و شوخی‌های سخیف و جنسی باشد و خیلی دقت کردیم این اتفاق بیفتد. به نظرم این سریال می‌تواند بدون لودگی، مخاطب را نگه دارد. چون متنی قوی دارد و بازیگر‌ها با نگاهی جوان و پرانگیزه کار کردند. احساس می‌کنم شور ما به اثر منتقل شده است.

چه شخصیتی؟ اسم شخصیتی که بازی می‌کنم، رضا فروزان است. یک دفتر خبرگزاری دارد و سعی می‌کند در آن دفتر هر جوری که امکانش است، نان دربیاورد. اما از راه حلال. چند نیروی جوان هم دورش دارد. من تقریبا با همه بازیگران سریال از چهره تا غیرچهره بازی داشتم، اما اصل قصه با همین چند جوان پیش می‌رود. بقیه دوستان چهره و پیشکسوتانی که حضور داشتند، مقطعی وارد داستان می‌شوند و می‌روند.

محمدرضا شهبازی، بازیگردان
کمدی موقعیت ایرانی، ریسک است

به گفته محمدرضا شهبازی، بازیگردان و مدیر تولید فیلمنامه، از حدود یک سال پیش، جلساتی برای تولید یک مجموعه نمایشی تصویری برگزار شده است. او در مورد هدف از طراحی این پروژه می‌گوید: «هدف این گروه ساخت یک کار جدید طنز با نگاه سبک زندگی اسلامی و جوان انقلابی است. یعنی بتوانیم در قالب طنز، فضای متفاوتی از کار‌های طنز دیگر که غالبا تولید می‌شود، ارائه دهیم. شوخی‌ها متفاوت‌تر از موارد رایج در تلویزیون و از نظر محتوا هم گام جدیدی باشد. تلاش‌مان خلق یک اتفاق جدید در حوزه فرم و محتوا بود.»

او درباره این‌که شوخی‌ها باتوجه به شغل اصلی شخصیت سعید، بیشتر به فضای سیاسی وارد می‌شود یا در حوزه اجتماعی و... هم هست، بیان می‌کند: «شوخی‌های تند سیاسی، شوخی‌های اجتماعی، فرهنگی و شوخی با روابط خانوادگی وجود دارد. تفاوتی که بیان کردم، شاید در همین‌ها باشد. محدود به طنز سیاسی نیستیم. معمولا در آثار طنز می‌بنیم برای خنده گرفتن مخاطب حرمت بزرگ‌تر و کوچک‌تر، زن و شوهر، پدر و فرزند رعایت نمی‌شود. غالبا شخصیت پدر تحقیر می‌شود. شوخی‌ها لوس و بدون رعایت حرمت‌هاست. خواستیم این رویه را تغییر دهیم. خانواده‌ای درست را نشان می‌دهیم که احترام همدیگر را نگه می‌دارند و درعین حال با هم شوخی هم می‌کنند.»

شهبازی به عنوان بازیگردان این سریال، از تفاوت کارش با هدایتی که کارگردانی گروه را برعهده دارد، می‌گوید و توضیح می‌دهد: «بازیگردان بخشی از وظایف کارگردان را انجام می‌دهد. در آثاری که بازیگری و این‌که بازیگران چطور یک نقش را بازی می‌کنند، مهم‌تر است و تمرکز بیشتری می‌طلبد، بازیگردان به کمک کارگردان می‌آید تا کارش را سبک کند. در این کار به دلیل قالب سیتکام، فهم درست بازیگر‌ها از شوخی‌ها و متن خیلی اهمیت داشت، پس قرار شد بازیگردانی باشد که به برقراری نسبت درست میان بازیگر‌ها و متن کمک کند.

 

معمولا در کار‌های طنز جزئیات فیلمنامه خیلی مهم نیست، بازیگر موقعیت کلی را متوجه می‌شود و بداهه می‌گوید. در سیتکام تک‌تک کلمات اهمیت دارد، چون شوخی‌ها به شوخی‌ها استندآپی نزدیک می‌شود، پس مهم است بازیگر بداند فلان دیالوگ را چطور بگوید. گاهی پس و پیش شدن یک کلمه باعث می‌شود شوخی شکل نگیرد. شوخی‌ها و دیالوگ‌ها باید پینگ‌پنگی باشد. سیتکام از نظر متن به استندآپ نزدیک است. در فیلمنامه کاشت، داشت و برداشت داریم که باید تمام مراحل آن به‌درستی انجام شود تا در مرحله سوم از مخاطب خنده بگیرد. بازیگردان به این پروسه کمک می‌کند».

او درباره همکاری‌اش در انتخاب بازیگران هم بیان می‌کند: «از همان ابتدا من، کارگردان، تهیه‌کننده و ناظر کیفی در انتخاب بازیگران نقش داشتیم. به دنبال کسانی بودیم که از سیتکام شناخت داشته باشند. غالبا در کشور ما فقط محدود بودن لوکیشن سیتکام مورد توجه بوده است، اما به شکل واقعی سیتکام نداشته‌ایم یا موفق نبوده است. غالب کار‌هایی که جواب داده است، فقط لوکیشن‌های‌شان محدود بوده است.

 

آثاری مثل پاورچین یا ساختمان پزشکان که در ایران به عنوان سیتکام معرفی می‌کنند، فقط به خاطر محدود بودن لوکیشن‌شان است. وگرنه از نظر شخصیت‌پردازی، شوخی‌ها، متن و ساختار تقریبا ربطی به سیتکام ندارند. بعضی کار‌هایی که رفتند به سمت سیتکامی کردن شوخی‌ها، غالبا به خاطر تفاوت ساختار زبان انگلیسی با زبان فارسی، تفاوت فرهنگی مخاطبان ما با آن‌ها و... مورد اقبال قرار نگرفتند. انتخاب این قالب ریسک است. تلاش داریم در عین وفاداری به این قالب در متن و اجرا، ذائقه و سلیقه مخاطب ایرانی را هم مدنظر قرار دهیم.»

این بازیگردان همچنین درباره دلیل انتخاب چهره‌های جوان و کمتر شناخته‌شده برای نقش‌های اصلی، بیان می‌کند: «مهم‌ترین دلیل این بود که این دوستان می‌توانند ارتباط خوبی با متن و شوخی‌هایش ایجاد کنند. خیلی از بازیگران اصلا سیتکام نمی‌بینند. یکی از بازیگران این مجموعه سابقه استندآپ کمدی دارد. یکی دیگر از بازیگران به‌شدت اهل دیدن سیتکام است. این کمک می‌کرد ارتباط بین بازیگر و متن بهتر شکل بگیرد.

 

در همین پروژه بازیگر‌های باسابقه در حوزه طنز داشتیم که، چون نگاه‌شان به طنز مثل سریال‌های رایج بود، نتوانستند آن‌طور که باید در قالب سیتکام وارد شوند. از این جهت جوان بودن بازیگر و شکل نگرفتن در قالب آثار طنز مرسوم، در کنار علاقه و آشنایی‌شان با سیتکام، جزو دلایل ما برای انتخاب بود.»
شهبازی بیشتر سابقه اجرا و تهیه‌کنندگی برنامه دارد. از او درباره ورودش به آثار نمایشی می‌پرسیم که پاسخ می‌دهد: «حتما بخش نمایشی جذاب‌تر است، ولی یکی از دلایل حضور بنده در این یک سال به عنوان بازیگردان و مدیر تولید فیلمنامه، از این جهت بود که پیشتر در بخش استندآپ و شوخی‌های این مدلی فعال بودم. تجربه‌ای که داشتم، به کمکم آمد تا به متن بهتری برسیم. آقای عموکاظمی متنی عالی نوشت. همچنین توانستم به بازیگر‌ها کمک کنم تا با متن ارتباط خوبی برقرار کنند.»

مجید رستگار، کارگردان
شبیه طنز‌های مهران مدیری نیستیم

در سال‌های اخیر چند سریال طنز سیت‌کامی در تلویزیون داشتیم. در حالی که در گذشته فقط شاهد نمونه‌های خارجی بودیم. مزیت چنین آثاری، دیالوگ‌هاست؛ یعنی دیالوگ‌محور است و از طنز موقعیت هم بهره برده می‌شود. ضمن این‌که اغلب در لوکیشن‌های ثابت قصه‌ها به تصویر کشیده می‌شود.

 

وقتی آقای بامروت‌نژاد، تهیه‌کننده پیشنهاد کارگردانی این اثر را به من دادند، جنس طنزش من را برای کارگردانی ترغیب کرد؛ ضمن این‌که او جزو تهیه‌کنندگانی است که روی جوانان سرمایه‌گذاری می‌کند و سعی دارد جوانان مستعد را دور هم جمع کند تا یک کار خوب ارائه بدهد. در‌مجموع همه این موارد دست به دست هم داد تا کار را بپذیرم. از سوی دیگر فیلمنامه را خواندم، برایم جذاب بود.

 

به‌نظرم آقای علی عموکاظمی، نویسنده، قصه منسجم نوشته‌بود و شخصیت‌پردازی‌ها درست و بجا بود. بعد از خواندن پنج قسمت از کار متوجه ظرفیت بالای قصه شدم و احساس کردم کار خوبی می‌شود. همچنین برای بازیگران هم بعد از مشورت با تهیه‌کننده به سراغ بازیگرانی رفتیم که پیشینه تئاتری خوبی داشتند و در کار‌های سینما و تلویزیون هم بازی کردند. می‌دانستیم این جوانان از پس کار بر‌می‌آیند و آینده درخشانی خواهند داشت.

هر کاری سختی‌های خودش را دارد و ما باید روی جوانان مستعد سرمایه‌گذاری کنیم. اگر میدان عمل به جوانان داده نشود، پس چه زمانی باید فرصت داشته باشند تا توانمندی‌هایشان را نشان بدهند. عوامل تولید و بازیگران شخصیت‌های اصلی همه جوان بودند و ما شرایطی فراهم کردیم تا آن‌ها استعدادهایشان را نشان بدهند. در کنار آن‌ها از بازیگران با‌تجربه هم استفاده کردیم تا تجربیات‌شان را در اختیار جوان‌تر‌ها بگذارند. به‌هر حال هر اتفاقی باید از جایی شروع شود؛ ضمن این‌که ما در آثار نمایشی نیاز به جوانان داریم و گاهی نبود جوانان مستعد باعث شد برای نقش‌ها به سراغ بازیگرانی رفته شود که دوران جوانی را پشت سر گذاشته‌اند؛ بنابراین ما سعی کردیم در سریال وضعیت زرد در قالب قصه‌ای طنز، جوانان مستعد هم معرفی کنیم که آینده‌دار هستند.

وقتی کاری خوب باشد، حتما مخاطبان را جذب خواهدکرد. خیلی از کار‌های مهران مدیری سیت‌کامی بود، اما فرقش با کار ما در این است که سریال وضعیت زرد پر‌میزانسن‌تر است و سعی می‌کند در قالب خودش مخاطب را جذب کند. مخاطب، طنز را دوست دارد و علاقه‌مند است طنز‌های مختلف را ببیند. وقتی کاری مورد پسند مخاطبان باشد، حتما تکرار‌های آن را می‌بیند. ما هم سعی داریم با یک طنز با‌نمک مردم را سرگرم کنیم.

شبیه وضعیت سفید نیست؛ ضمن این‌که شباهتی هم با دیگر طنز‌های سیت‌کامی تلویزیون ندارد. البته نمی‌خواهم بگویم ما کار خاصی انجام داده‌ایم و متفاوت از بقیه است، اما سعی کرده‌ایم فضا و فرم کار شبیه به کار‌های قبلی نباشد. به لحاظ محتوا، تیپ‌سازی و دیالوگ‌ها هم با دیگر‌های کار‌های سیت‌کامی مجزا‌ست. امیدوارم مخاطبانی که سریال را می‌بینند از تماشای آن لذت ببرند.

اتفاقا برعکس. ما خیلی هم به دانشمندان هسته‌ای بها داده‌ایم و قرار نیست در این سریال با این قشر شوخی کنیم. فقط یکی از شخصیت‌های اصلی قصه دانشمند هسته‌ای است. او هم مثل هر فرد دیگری زندگی اجتماعی عادی خودش را دارد که برخی مواقع جدی است و بعضی مواقع طنز. ما در این سریال به حواشی و مسائلی می‌پردازیم که در زندگی او و دیگر دوستانش پیش می‌آید.

نه، ما تلاش کرده‌ایم سریال برای هر قشری در هر سنی، از نوجوان گرفته تا میانسال، جذاب باشد و به مسائل متفاوت روز پرداخته‌ایم تا مخاطبان با سریال همراه باشند. فضای سریال جوان‌پسند و پر از شوخی‌های متفاوت است که حتما مخاطبان را جذب خواهد کرد.

علی عموکاظمی، نویسنده
شوخی‌ها برای مخاطبان جذابیت دارد

علی عموکاظمی، نویسنده سریال وضعیت‌زرد درباره نگارش این اثر می‌گوید: واقعیت این است که کار‌های سیتکامی کم‌هزینه است و به همین دلیل ما هم به سمت چنین طنزی رفتیم، زیرا در لوکیشن‌های محدود می‌توان سریال را کار کرد. در فیلمنامه سریال وضعیت‌زرد شوخی‌های جذابی گذاشته‌ایم تا مخاطبان را سرگرم کند. در هنگام نگارش هم مرتب با کارگردان و تهیه‌کننده در تماس بودم و جلسات همفکری با یکدیگر داشتیم تا محتوا و مضمون سریال انسجام درستی داشته‌باشد.

وی ادامه می‌دهد: پاییز ۹۹ فیلمنامه نوشته شد و بعد کار تولید را شروع کردیم. البته برای نگارش گروهی داشتیم، اما خروجی نهایی را خودم می‌نوشتم. سریال وضعیت‌زرد اپیزودیک است و هر اپیزود داستان خودش را دارد. نمونه طنز‌های سیتکامی می‌توانم به سریال‌های ساختمان پزشکان، مسافران و ... اشاره کنم که هرکدام کاراکتر‌های ثابت داشتند و هر بار با ماجرا‌های متعددی روبه‌رو می‌شدند. سریال وضعیت‌زرد هم چند جوان دارد که شخصیت‌های محوری سریال هستند و هر بار درگیر ماجرا‌هایی می‌شوند.

عموکاظمی درباره این‌که چقدر از سریال‌های طنز سیتکامی ایرانی الگو گرفته‌اید؟ توضیح می‌دهد: از کاری الگو نگرفته‌ام. ولی خب هر کاری ساخته می‌شود نمونه‌های موفق خارجی هم می‌بینیم، اما هر فردی ایده و نگاه خودش را در کار نسبت به دستمایه قرار دادن موضوعات دارد. من هم مستثنا از این قانون نیستم. در طول کار هم نظرات کارگردان و تهیه‌کننده را اعمال کردم. شخصیت اصلی سریال هم دانشمند هسته‌ای است و از آنجا که خودم فوق‌لیسانش رشته مهندسی هسته‌ای هستم بنابراین نسبت به این حرفه شناخت داشتم و با شناخت قصه را نوشتم. امیدواریم مردم هم از تماشای سریال وضعیت‌زرد لذت ببرند. همچنین در هر قسمت در کنار بازیگران اصلی، بازیگران مهمان داریم که آن‌ها را با ماجرا‌های متفاوتی روبه‌رو می‌کند و بر این مبنا واکنش‌های جالبی هم خواهند داشت.

سوسن پرور، مهران رجبی، امیرغفارمنش و علی سلیمانی، تعدادی از چهره‌های حاضر در این سریال هستند که در اینجا نقش‌هایشان را معرفی کردیم.

سوسن پرور تا به امروز نقش‌های متفاوتی را بازی کرده که غالبا کمدی است. او در این سریال نقش دختر بزرگ خانواده را بازی می‌کرد که خواستگار هم نداشت و همین باعث شده‌بود ماجرا‌های طنزی شکل بگیرد. به گفته کارگردان، پرور در سریال وضعیت‌زرد نقش یک خانم مغرور و جدی را بازی می‌کند که با دیگر نقش‌هایش کاملا متفاوت است.

مهران رجبی خود واقعی‌اش در فیلم‌ها و سریال‌هاست؛ همین‌طور بذله‌گو، شاداب، صمیمی و خنده‌رو. کافی است با او برای حتی چند دقیقه هم‌صحبت شوید، آن وقت است که در همان چند لحظه کوتاه همراهش می‌خندید. مهران رجبی در سریال وضعیت‌زرد نقش یک دایی مهربان را بازی می‌کند که به گفته کارگردان در عین جدیت، خیلی هم شوخ‌طبع است. شاید ویژگی‌هایی از این نقش او در کار‌های قبلی‌اش باشد، اما کاملا شخصیت دایی سریال با دیگر کارهایش تفاوت دارد.

وقتی نام خبرگزاری شنیده می‌شود، ناخودآگاه مخاطب به یاد محیط پر از خبر و شلوغ می‌افتد. اما گاهی هم می‌تواند یک محیط، نامش خبرگزاری باشد، اما منظور رسانه نباشد. این اتفاق در سریال وضعیت‌زرد افتاده‌است و در بخش‌هایی از این سریال امیر غفارمنش بازی می‌کند که به عنوان یک مراجعه کننده وارد خبرگزاری می‌شود و همانجا با ماجرا‌هایی روبه‌رو خواهد شد که واکنش‌های متفاوتی هم در بر دارد. در واقع، چون این مرکز تغییر کاربری داده باعث می‌شود تا غفارمنش با ماجرا‌هایی مواجه شود.

علی سلیمانی تلاش می‌کند نقش‌هایی را قبول کند که هم برایش تازگی داشته‌باشد و هم این‌که شخصیت‌های متفاوتی را تجربه کند. یکی از ویژگی‌های سلیمانی در خلق نقش‌هایش، شیرینی است که به نقش می‌دهد و همین باعث می‌شود بازی‌اش برای مخاطب جذاب باشد. این اتفاق هم در سریال تلویزیونی وضعیت‌زرد رخ داده و او به واسطه این سریال لباس یک پدر زن را به تن کرده‌است؛ پدر زنی که هم جدی هست و هم مهربان و نمک‌های خاص خودش را دارد. او پدرزن سعید، نقش اصلی سریال است.