به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، جرم کلاهبرداری و خیانت در امانت، شباهت‌ها و تفاوت‌هایی دارد.
خیانت در امانت، در فقه اسلام و قانون مجازات اسلامی جرم به حساب می‌آید و با توجه به قوانین اسلام، گناه و حرام محسوب می‌شود و از آنجایی که برای آن حدی در شرع تعریف نشده، مجازات این خیانت از طریق تعزیرات انجام می‌شود.
جرم خیانت در امانت، طبق ماده ۶۷۴ تعزیرات قانون مجازات اسلامی، عبارت است از استعمال، تصاحب، تلف یا مفقود کردن، همراه با سوءنیت مالی که از طرف مالک یا متصرف قانونی چه در قالب عقد یا غیرعقد به کسی سپرده شده باشد.
اما در تعریف کلاهبرداری می‌توان گفت کسی که مال غیر را با وجود اینکه می‌داند مال غیر است به نحوی بدون مجوز قانونی به دیگری منتقل کند، کلاهبردار محسوب می‌شود؛ کلاهبرداری در امور مختلفی صورت می‌گیرد که از مهم‌ترین آن‌ها کلاهبرداری ثبتی، شرکتی، رایانه‌ای و تقلب در کسب و تجارت هستند؛ همچنین کلاهبرداری ارکانی دارد که از رکن قانونی، مادی و روانی تشکیل می‌شود.
دو ویژگی مشترک بین جرم خیانت در امانت و کلاهبرداری وجود دارد و آن اینکه در هر دو مورد، شخص قربانی از روی اراده و اختیار خود مالش را در اختیار مجرم قرار می‌دهد.
اما درباره تفاوت میان این دو جرم باید گفت اول اینکه، در کلاهبرداری بر خلاف خیانت در امانت، شخص را فریب داده و با این عمل مرتکب جرم می‌شود، تفاوت بعدی این دو جرم این است که در جرم کلاهبرداری، به محض گرفتن مال از سوی کلاهبردار، جرم رخ می‌دهد، ولی در جرم امانت در خیانت، معمولا اعمالی که پس از گرفتن مال صورت می‌گیرد موجب شکل‌گیری جرم می‌شود و سوم اینکه در کلاهبرداری حتما باید مجرم یا شخص مورد نظر او بهره مالی ببرد، اما در جرم خیانت در امانت، چنین موضوعی وجود ندارد.
