من غلامرضایم! غلام امام‌رضا(ع)

آنها که ایمانشان قوی‌تر از هر احتمالی است با واژه « شاید» مساله دارند، آنها بر این باورند همین مقدار «شک » کل کار را خراب می‌کند، درست مثل یک لیوان آب که داخل باک بنزین بریزی، همین یک لیوان آب ناقابل باعث می‌شود ماشین روشن نشود ! همین « شاید » چهار حرفی باعث می‌شود روزنه باز نشود، ایمان باید کامل باشد بدون شاید و اگر که همین ایمان محض هر معجزه‌ای را امکان‌پذیر می‌کند.باید به تمامی تسلیم آن نیروی برتر و آن هوش متعالی شد و خود را سپرد به آن که همه کارهای را در چشم برهم‌زدنی ممکن می‌کند.

مفهوم مطلق: «کن‌فیکون ...»

ما که شیعه هستیم، ما که دل در گرو دوستی امامان معصوم داریم، رابطه‌مان با معجزه و امید جور دیگری است. ما با توسل چنان پر قدرت در مسیر توکل قرار می‌گیریم که هر ناممکنی را ممکن می‌دانیم.دعای توسل یکی از دعاهایی است که بیشتر ما در روزها و شرایط دشوار به آن پناه می‌بریم و آن را می‌خوانیم و منتظر می‌شویم تا گره و کلاف سردرگمی که در آن گم شده‌‌ایم ذره ذره باز شود و حتی گاهی به یکباره.

سال قبل در همین صفحه و در همین کافه با مهدی صباغی، بازیگر مشهدی هم‌صحبت شدم که از امام رضا (ع) شفا گرفته بود.او با صدایی لرزان از آن روز و آن اتفاق بزرگ برایم گفت: سکته فلجش کرده بود، روزی به پسرش می‌گوید مرا به حرم ببر.با کمک پسرش رو به روی پنجره فولاد ایستاده و با امام رضا (ع) صحبت می‌کند. خادمی نزدیکش می‌آید و به او کمی نبات می‌دهد،‌صباغی نبات را در دهانش می‌‌گذارد و کم کم احساس می‌کند پاهایش داغ شده‌اند.... به پسرش می‌گوید رهایم کن... من می‌توانم روی پاهایم بایستم و بعد خودش به راه می‌افتد و می‌رود... او شفا گرفته.از امامی که سال‌های زیادی به حرمش رفت و‌آمده می‌کرده، درمان گرفته...

سه‌شنبه، آخر صفر سالروز شهادت امام مهربانی‌هاست.امامی که مهمان ما ایرانی‌ها بود البته در کاخ مامون ، حاکمی که ناجوانمردانه امام‌هشتم ( ع) را مسموم کرد و به شهادت رساند و امام‌رضا (ع) برای همیشه در خاک ایران ماندگار شد و شد مامن و پناهگاه ما.امامی که وقتی از همه جا و همه کس ناامید شده‌‌ایم از ته دل می‌گوییم: یا ضامن آهو ...

غلامرضا صنعتگر، خواننده‌ای است که وقتی در دلش امام مهربانی‌ها را صدا زد ، وقتی به حرمش پناه برد، جواب گرفت و همین شد مناسبتی که در روزهای آخر صفر با او هم‌صحبت شوم. این خواننده با ترانه «میشه ضامنم بشی» به شهرت رسید.ترانه‌ای که برای ادای دین به امام رضا (ع) آن را خواند و باز هم مورد رحمت امام هشتم (ع) قرار گرفت و ترانه‌اش را خیلی‌ها شنیدند و با همین ترانه معروف شد.صنعتگر که زاده و بزرگ‌شده بندر عباس است قرار است یک آلبوم منتشر کند که تهیه‌کننده آن آستان قدس است.

ارادت قدیمی

صنعتگر درباره شفایش می‌گوید: سرطان گرفتم و بعد از مدتی صدایم را از دست دادم.یعنی بدترین اتفاقی که می‌تواند برای یک خواننده رخ دهد.من می‌خواندم و بیماری، تنها ابزار کارم را از من گرفت.در اوج ناامیدی به حرم امام رضا (ع) رفتم و سه روز در آنجا دخیل بستم و از ته دل از امام مهربانی‌ها درخواست کردم شفایم بدهد و ایشان این بزرگواری را در حقم کرد و مرا برای همیشه و تا آخر عمر مدیون مرحمت خود کرد. ارادت خانواده‌ و مادرم و پدربزرگم به امام رضا(ع) به قبل از تولدم برمی‌گردد، زمانی که مادرم مرا باردار بود.پدربزرگم ،‌مادرم را به حرم امام‌هشتم(ع) برد و در همان‌جا بود که گفتند اگر پسر باشم نامم را غلامرضا می‌گذارند تا برای همیشه غلام امام مهربانی‌ها باشم.

این خواننده می‌گوید: ما ایرانی‌ها خیلی خوش‌اقبالیم که امامی را کنار خودمان داریم که درگاهش، درگاه امیدواری و رحمت است.امید تنها گزینه‌ای است که انسان با آن زنده است و با آن زندگی می‌کند.اگر امید نباشد ما حتی یک لحظه نمی‌توانیم زنده باشیم و خیلی باید شانس داشته باشی که هر وقت دلت تنگ است و حالت خوش نیست، جایی باشد که بروی آنجا و خودت را و دل و جانت را دوباره احیا کنی ، ‌برگردی و دوباره زندگی را ادامه دهی. من در خانواده‌ای متولد و بزرگ شدم که ارادتمند اهل بیت هستند و من تلاش می‌کنم ادامه‌دهنده خوبی برای این ارادت باشم.

صنعتگر درباره آلبومش که به تهیه‌کنندگی آستان قدس تولید خواهد شد، می‌گوید: یکی از افتخاراتی که نصیبم شده، قطعاتی است که برای امام رضا(ع) خوانده‌ام، هم برای شهادت ایشان و هم برای سالروز تولد این حضرت. چندی پیش به پیشنهاد آستان قدس رضوی قرار شد آلبومی که شامل هشت قطعه است را آماده کنم که اتفاقات تولد تا شهادت امام هشتم (ع) را روایت کند.امیدوارم من و گروهی که روی این آلبوم کار می‌کنیم قابل باشیم و اثری که شایسته امام رئوف (ع) است را منتشر کنیم.

صنعتگر سال‌های زیادی است در حوزه موسیقی فعال است او درباره موسیقی بندر عباس می‌گوید: موسیقی بندر عباس ریشه در اصالت و قدمت این سرزمین دارد.پرتغالی‌ها و انگلیسی‌ها زمانی که به بندر عباس آمدند و برای مدتی آن را تصرف کردند، موسیقی ما را با خودشان بردند، این موسیقی را در انواع مختلف می‌توان در مناطق مختلف دنیا شنید بدون این که کسی بداند اصل آن برای بندرعباس است.من در قطعاتی که می‌‌خوانم به این اصالت توجه می‌کنم و می‌کوشم آن را زنده نگه‌دارم.این را هم بگویم در طول زندگی حرفه‌ایم از هیچ کسی الگو نگرفته‌ام و مقلد هیچ‌کس نبوده‌ام.

طاهره آشیانی - روزنامه‌نگار