قتل، ریشه در خشونت‌های کوچک دارد

در این نوع قتل‌ها، انگیزه‌های متعدد ناموسی، اقتصادی، مالی و.. مشاهده می‌شود، ولی ما بیشترین اهمیت را به مسائل روانی می‌دهیم. یعنی تا یک اختلال روانی بسیار شدید مانند اختلال‌های دو قطبی، پارانویا، شیزوفرنی، مصرف مواد مخدر مانند شیشه و... وجود نداشته باشد، فرد حاضر به قتل نزدیکان و اعضای خانواده‌اش نمی‌شود. فرد اگر از نظر روانی سالم بوده و مبتلا به بیماری حادی نباشد، اقدام به قتل خانواده‌اش نمی‌کند. پس مساله اختلال روانی، بیشترین سهم را در ارتکاب قتل دارد.
دو راهکار برای جلوگیری و کاهش آمار قتل‌های خانوادگی وجود دارد. اولین راه، کنترل خشونت خانوادگی است. یعنی اگر مراتب اولیه خشونت خانوادگی بین زن و شوهر یا خواهر و برادر و مانند آن کنترل شود، آمار این قتل‌ها نیز کاهش پیدا می‌کند، اما وقتی خشونت‌های‌کوچک وکمتر، بدون پاسخ، پیگیری و مجازات باقی می‌ماند، به مرور اقدامات خشونت بار فرد زیاد و در نهایت منجر به قتل می‌شود.
راهکار دوم، پیشگیری علت محور است. یعنی اگر فردی شیشه مصرف می‌کند، خانواده‌ها آن را عادی تلقی نکنند و با آن کنار نیایند. نسبت به آن جدیت داشته باشند و اقدام به درمان فرد کنند یا فردی که مبتلا به بیماری روانی پارانویا ( توهم توطئه) است، استنباط خانواده‌ها نباید این باشد که درست است این فرد مشکل روانی دارد، اما با آن کنار می‌آییم. مشکل این فرد قابل پیش‌بینی نیست و به یکباره ممکن است رفتارش از حالت عادی خارج شود و دست به اقدامی بزند که نتیجه‌اش فاجعه بار باشد.

دکتر آرش حقیقت‌فرد
جرم‌شناس