بازنده اصلی تحریم ظریف، آمریکاست

این اقدام، آن‌قدر زشت و قبیح است که حتی باعث ناخرسندی دستگاه‌های دیپلماسی بسیاری از کشورهای نزدیک به آمریکا شده است. آمریکایی‌ها با این کار نشان دادند هیچ گاه در مذاکره و گفت‌وگو جدی نبوده‌اند و این مساله حتما بیش از پیش، آمریکا را منزوی و غیرمنعطف نشان خواهد داد.
بر همین اساس، به نظر می‌رسد اگرچه ممکن است این تحریم مشکلاتی را برخی مواقع برای تردد دکتر ظریف در پی داشته باشد اما آمریکایی‌ها بیش از ما به‌واسطه این کار، لطمه و ضرر خواهند دید.
اعلام تحریم آقای ظریف در آمریکا هم با واکنش‌های مختلفی مواجه شده است. در عین حال با توجه به شکاف و دودستگی میان جریان‌های موافق یا مخالف ترامپ، واکنش به این اقدام در داخل آمریکا بیشتر ناشی از اختلافات سیاسی است و جدال‌های موجود میان سیاستمداران آمریکایی را منعکس می‌کند.
یکی از مباحثی که در پی این اقدام مطرح می‌شود موضوع واکنش متقابل ایران است. به نظر من یکی از اقدامات می‌تواند این باشد که اگر آقای رئیس‌جمهور قصد سفر به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد را دارند حتما این شرط را مطرح کنند که حضورشان در مجمع منوط به همراهی دکتر ظریف است. در صورت نپذیرفتن این شرط، آقای روحانی می‌تواند پیشنهاد برگزاری مجمع عمومی در مقر اروپایی این سازمان را مطرح کند. این کار البته راحت نخواهد بود، اما می‌تواند به‌عنوان اقدامی متقابل از سوی ایران تلقی شود. در کنار این مساله باید به این نکته هم توجه داشت بعد از تحریم وزیر خارجه کشورمان، بسیاری از نهادها و سازمان‌ها و نیروهای مسلح و دستگاه‌های رسمی اقدام به حمایت کامل از ایشان کردند، پس بیان برخی سخنان طعنه‌آمیز کار شایسته‌ای نیست. به هر صورت شرایط به نوعی نیست که تعدادی بخواهند از این اتفاق گروکشی سیاسی کنند. وقوع چنین اتفاقی را باید یک مساله ملی دانست.

محمد مرندی

استاد دانشگاه