لوطی باش اما با وقار!

برای معرفی اندیشه‌ و تفکر خود در اینستاگرام نوشته‌اید: عاشق شکوفه‌های بهارم. عموم مردم و بخصوص جوان‌ها کمتر باور می‌کنند که یک روحانی به اصطلاح اهل دل باشد و خودش را چنین معرفی کند...
شاعرم و شعر می‌گویم و ذوق هنری زیادی دارم. تلاش می‌‌کنم قواعد خشک را بشکنم و به مردم نزدیک شوم. به قهوه‌خانه‌ها، زورخانه، باشگاه و کنار دریا می‌روم و با مردم صحبت می‌کنم. برخی‌ها مرا نقد می‌کنند و این شیوه زندگی‌ و رفتارم را نمی‌پسندند اما من معتقدم ما با مردم فرقی نداریم،‌ ما هم ورزش می‌کنیم، تفریح می‌کنیم، شعر می‌گوییم و ... ما که روحانی هستیم باید به روز باشیم و چهره واقعی اسلام را به مردم معرفی کنیم. بر این باورم که روحانیون باید فرزند زمان خودشان باشند و نباید به این گمانه دامن بزنیم که روحانیون از مردم سوا هستند.
مخالف تعصب و تحجرم. شعارم این است: لوطی باش اما با وقار! در دوره‌ای که دشمنان بر طبل جدایی روحانیون با مردم می‌کوبند، لازم است ما بیشتر قاطی مردم شویم. همیشه به جوان‌ها می‌گویم: رفیق بقال، کشاورز، مهندس، دکتر و ... داری یک رفیق آخوند هم داشته باش شاید جایی گیر کردی و کاری داشتی، بتوانی به او تلفن کنی. نباید مساجد به خانه سالمندان تبدیل شود. باید روحانیون و طلبه‌ها جوری رفتار کنند و بین مردم باشند که آنها ترغیب شوند و به مسجد بیایند.
کار خوبی که شما انجام می‌دهید توجه به بچه‌هاست. دلیل این‌که به این گروه سنی نزدیک شده و با آنها شادی را تمرین می‌کنید، چیست؟
وقتی می‌گویم من عاشق شکوفه‌های بهارم، ‌یعنی عاشق هر چیزی هستم که مردم را زنده و شاد کند. ما نباید با رفتار و گفتارمان مردم و جوانان را از دین دلسرد کنیم. همه تلاشم را می‌کنم که مثبت‌گرا، شادی‌بخش و دستگیر نیازمندان باشم.
به مدارس می‌روم و سعی می‌کنم در ذهن بچه‌‌ها این تفکر را نهادینه کنم که دین چهره زشت ندارد. خدا، خدای شادی‌ها و زیبایی‌هاست. انرژی مثبت دادن در هر شرایطی نیاز مردم است، بخصوص الان که شرایط زندگی برای مردم دشوار شده، کار و وظیفه روحانیون سخت‌تر شده چون باید بیشتر در بین مردم باشند و اعتماد آنها را جلب کنند. به دبستان‌ها، مهدهای کودک‌ و مدارس می‌روم و خوبی‌های دین را ترویج می‌کنم.
خدا به انسان حق حیات داده که در چارچوبی آزادانه زندگی کند.
وظیفه ما این است که زیبایی‌‌های این چارچوب را به درستی به مردم معرفی کنیم چون دین اسلام دین زشتی نیست.
شما به نیازمندان هم کمک می‌کنید. خودتان دست به کار می‌شوید یا از مردم هم کمک می‌گیرید؟
اول خودم وارد میدان می‌شوم و بعد دیگران هم می‌آیند و کمک می‌کنند؛ علاوه بر مردم اطرافم که مرا می‌شناسند، ‌خیلی‌ از همشهری‌هایم که در خارج از کشور زندگی‌ می‌کنند، کمک می‌کنند. برخی از هنرمندان هم همراهند. اینستاگرام و دیگر شبکه‌های اجتماعی فضای خوبی برای تبلیغ کارهای انساندوستانه به وجود آورده‌اند. برخی به من می‌گویند تو ریاکار هستی! اما ریا در ذات من وجود ندارد.
در دوره‌ای که انسانیت وارد دوره یخبندان شده ما باید کارهای خوب و انسان‌دوستانه را تبلیغ کنیم. برخی که با ما مخالفند سم‌پاشی می‌کنند که مگر می‌شود آخوند هم غم مردم را بخورد! ما با کارهایمان باید خلاف گفته‌های آنها را ثابت کنیم. کار روحانیون، علمداری کار خیر است.
تجربیات زیادی در زندگی دارید و با آدم‌‌های زیادی از نزدیک حشر و نشر دارید. برایمان بگویید آدم‌ها چگونه می‌توانند به حال خوبی دست پیدا کنند که دائمی باشد و با کوچک‌ترین تلنگری دگرگون نشود؟
به نظرم تا در این دنیا هستیم، سعی کنیم آدم مفیدی باشیم. دین اسلام به ما می‌گوید: خوب و شاد باش و اینها را با مردم تقسیم کن. بدی‌ها را رها کن، بدی‌ها را فراموش کن و خوبی‌های مردم را به یاد بیاور.
اگر می‌خواهیم به صبر و شادی دائمی برسیم، فقط خودمان را نبینیم و هر چه داریم با مردم به اشتراک بگذاریم. وقتی بیمار و نیازمندی در محله و شهر ما زندگی می‌کند، چگونه می‌توانیم بی‌خیال و بی‌غم زندگی کنیم. ما باید صادرکننده شادی به قلب همه مردم باشیم.

طاهره آشیانی
روزنامه‌نگار