دیسک گردن یا آرتروز؟

این اختلال در سنین پایین و میان سالی و به علت استفاده بیش از حد از تلفن همراه، رایانه، تصادفات، ضربات، آسیب‌های ورزشی، پایین نگه داشتن سر به‌دلیل شرایط شغلی و جابه‌جا کردن وسایل سنگین به می‌تواند بروز یابد. اما آرتروز گردن نوعی بیماری تحلیل رونده است که منجر به ساییده شدن و از بین رفتن بافت غضروفی مفاصل می‌شود. در مبتلایان به این اختلال، با شروع تخریب بافت غضروفی، سایش در استخوان زیر این غضروف شروع شده و منجر به ایجاد رسوب‌های کلسیم در حاشیه مفصل به نام زوائد استئوفیت می‌شود و در نهایت درد ناحیه گردن، خشکی مفاصل و محدودیت حرکت را برای بیمار به همراه خواهد داشت.

کم شدن فاصله بین مهره‌ها در هر دو این اختلالات علت اصلی بروز آسیب است. اما بیرون زدگی دیسک،درد منتشر در اندام فوقانی ایجاد می‌کند که می‌تواند با اختلال حس و گزگز همراه باشد وآرتروز درد محدود به ناحیه گردن همراه با خشکی صبحگاهی و محدودیت حرکتی را در پی خواهد داشت. در برخی موارد شرایط شغلی، عادات روزمره نامناسب و بالارفتن سن باعث همراه شدن این دو اختلال یعنی بیرون زدگی دیسک و تخریب مفصل می‌شود، که در بیشتر افراد بالای 50 سال شاهد آن هستیم. در این موارد بیماران هم از درد گردن و هم درد اندام‌های فوقانی شکایت دارند.

اگر عضلات گردن قوی باشند فشار وارده به این ناحیه را تحمل می‌کنند و در غیر این صورت گارد عضلانی بروز می‌یابد و عضلات دچار اسپاسم می‌شود. اتفاقی که باعث می‌شود فشاری بیشتر بر مهره‌ها و دیسک‌ها و نهایتا نخاع و ریشه‌های اعصاب اطراف گردن وارد شود. بنابراین در فیزیوتراپی اولویت درمان این اختلال، آزاد کردن این عضلات به کمک تمرینات کششی و تکنیک‌های دستی است تا بعد از بازگشت به حالت عادی، بتوانند فشار وارد شده را کم کنند. بعد از تمرینات کششی با استفاده از تجهیزات فراصوت و لیزر التهاب مفاصل را کاهش می‌دهیم و در نهایت تمرینات تقویتی عضلات این ناحیه به فرد آموزش داده می‌شود تا به زندگی عادی باز گردد.

دکتر پرهام پارسانژاد

فیزیوتراپیست