کودک‌تان را امیدوار بزرگ کنید

روان‌شناسان معتقدند بدبینی یکی از مهم‌ترین دلایل این مساله است که مانع حضور فعال و رضایت بخش کودکان می‌شود. اما به راستی برای داشتن کودکان امیدوار، خوشبین و مثبت‌اندیش چه باید کرد؟

ذهن خلاق و طبیعت در حال رشد و تاثیرپذیر کودکان مستعد پذیرش هر زمینه‌ای از آموزش است و بی‌تردید با مهارت‌آموزی و از همه مهم‌تر تشویق کودکان به مثبت‌اندیشی می‌توان خوشبینی را که تاثیرات طولانی مدتی برسلامت روان و جسم کودکان دارد، به‌عنوان یکی از خصایص شخصیتی فرزندان پرورش داد.

با کمک گرفتن از تدابیری که امروز ما به شما یادآوری می‌کنیم می‌توانید مثبت‌اندیشی را در کودک‌تان ایجاد و تقویت کنید.

تغییر را از خود شروع کنید

به‌عنوان یکی از الگوهای مهم و تاثیرگذار بر شخصیت کودک باید برافکار منفی، ناامیدی و بدبینی خود کنترل و مدیریت داشته باشید. اگر دایم در حال شکایت از مشکلات مالی یا سختی‌های زندگی هستید، به احتمال زیاد کودک‌تان نیز همین رفتار را از شما یاد گرفته و بروز خواهد داد.

برای تمرکز بر خوشبینی و دوری از افکار منفی سعی کنید همیشه مثبت صحبت کنید، به‌عنوان مثال بگویید: «من امروز بسیار شاد و خوشحال هستم»، یا «امروز توانستم با موفقیت کارم را انجام دهم»، «من تلاش می‌کنم و موفق هم خواهم شد» و... هر کلام مثبت انرژی شگرفی را در کودک شما ذخیره می‌کند که تاثیر آن را می‌توانید در رفتارها، فعالیت‌ها و کلام کودک مشاهده کنید.

تقویت ریسک‌پذیری کودک

اغلب والدین در تلاشند فرزندان خود را در برابر انواع اتفاقات ناخوشایند و منفی محافظت کنند، اما با وجود این مصون‌سازی، هرگز نمی‌توان از احتمال وقوع مسائل غیرمترقبه اجتناب کرد و شاید دقیقا به همین دلیل است که روان‌شناسان توصیه می‌کنند در کنار اتخاذ و اعمال راهبردهای محافظتی باید زمینه‌های ریسک‌پذیری کودک را فراهم و اصول مواجهه و مقابله با آنها را نیز به کودک آموخت. مهارت‌آموزی در این امر بیش از مصون‌سازی حائزاهمیت است، چه بسا بی‌توجهی به آن یا ایجاد موانعی در برابر انجام فعالیت‌های مختلف باعث تضعیف اعتماد به نفس و نفوذ افکار بدبینانه و منفی به ذهن کودک می‌شود. برای اجتناب از ایجاد تصورات منفی درباره توانمندی‌ها توصیه می‌کنیم به کودکتان اجازه دهید در تنهایی خویش بازی کند یا برای انجام کارهای شخصی خود تدابیری بیندیشید و یا با داشتن حق انتخاب و رضایت خاطر مسئولیت‌های محول شده را انجام دهد. بی تردید با گذشت زمان، این حس اثرات مطلوب و مثبتی در ذهن و روان کودک تان دارد و باعث می‌شود دیدگاه مثبتی به وقایع اطراف خود داشته باشد.

مواجه شدن با حقایق زندگی

رویارویی با واقعیت‌های زندگی، نه‌تنها بخش مهمی از تحول بهنجار کودک است بلکه او را با حقیقت مسائل زندگی آن گونه که هست آشنا می‌سازد و آگاهی از پیامدهای رفتار یکی از مهم‌ترین اصول مواجهه با واقعیت است. برای موفقیت در این امر بهتر است رفتارهای نامطلوب کودک را بسرعت مورد سرزنش و بازخواست قرار ندهید بلکه سعی کنید او را با پیامدهای رفتارش آگاه کنید. کودکان براحتی می‌توانند با واقعیت‌های زندگی مواجه شده و آنها در ذهن خود تجزیه و تحلیل کنند و پس از دریافت حقایق، رفتارهای مناسب را کشف کرده و به سمت آنها حرکت کنند که بی‌تردید همین توانایی در مثبت‌اندیشی و واقع‌نگری کودکان تاثیرگذار است چراکه آنها بخوبی خواهند دانست هر اتفاق ناخوشایندی پیامد مناسبی به همراه دارد که باید آمادگی لازم برای رویارویی با آن مساله را نیز داشته باشد.

برجسته کردن توانمندی‌های کودک

هنگام انجام فعالیت‌هایی چون جست‌وجو برای یافتن قطعه‌ای از پازل، تلاش برای نواختن‌ساز و... صبور باشید و اجازه دهید کودک مستقل و آزادانه عمل کند. تا آنجا که ممکن است در کار او مداخله نکنید، به شیوه عملکرد و انتخاب او اطمینان داشته باشید و خودکفایی او در جهت حل مسائل، بدون کمک گرفتن از دیگران را مورد تشویق قرار دهید. با تقویت حس موفقیت و کارآمدی می‌توانید او را نسبت به توانایی‌هایش خوشبین‌تر سازید.

جدی گرفتن مهارت‌آموزی

هدفمندی و پویایی پایه و اساس شناخت توانمندی‌ها و مهارت‌آموزی است بنابراین با پرورش و تقویت این دو مولفه نه‌تنها می‌توانید باعث تبلور حس امیدواری در کودک شوید بلکه به او کمک می‌کنید با اعتماد و اطمینان به خود در جهت شکوفایی استعدادهایش گام بردارد. به خاطر داشته باشید تمام آموزه‌هایی که کودکان در کودکی در خود ذخیره می‌کنند، در فردایی نه چندان دور، به کمک آنها می‌آید و راهگشای بسیاری از مسائل زندگی شان می‌شود و صد البته به همین دلیل است که بسیاری از روان‌شناسان به والدین توصیه می‌کنند با شرکت دادن کودکانشان در برنامه‌های آموزشی مختلف تلاش کنند با وسعت دادن دیدگاه‌شان به موضوعات گوناگون، تحولات عمیقی در آنها ایجاد کنند.

حس مبارزه‌طلبی

هنگام ناکامی فرزندتان در حل مسائل و تکالیف، هرگز از جملاتی چون «پسرم/ دخترم خیلی توانا نیست»، «سعی می‌کند اما موفق نمی‌شود» و... استفاده نکنید. این کار باعث پرورش افکار منفی و نوعی ناامیدی در مورد توانمندی‌ها یا کمبودهای کودک می‌شود، قطعا در چنین وضعیتی کودک به اشتباه تصور می‌کند که ضعیف است و نمی‌تواند در انجام هیچ کاری موفق شود و از مهم‌تر آن که این اندیشه در او نهادینه شده و برای همیشه از افکار مثبت درباره خود فرسنگ‌ها فاصله می‌گیرد.

نکته: اغلب والدین در تلاشند فرزندان خود را در برابر انواع اتفاقات ناخوشایند و منفی محافظت کنند، اما با وجود این مصون‌سازی، هرگز نمی‌توان از احتمال وقوع مسائل غیرمترقبه اجتناب کرد و شاید دقیقا به همین دلیل است که روان‌شناسان توصیه می‌کنند در کنار اتخاذ و اعمال راهبردهای محافظتی باید زمینه‌های ریسک‌پذیری کودک را فراهم کرد و اصول مواجهه و مقابله با آنها را نیز به کودک آموخت.