آخرین اجرا؛ حرم امام رضا(ع)

او از جوانی به تشویق سید علی مهیمنیان و خانواده‌اش به نوحه‌خوانی رو آورد. مهیمنیان که علاوه بر مداحی و نوحه‌سرایی، آهنگسازی نوحه‌های خویش را انجام می‌داد منبع انتقال تجربیات خوب و ارزنده‌ای برای جهانبخش کردی‌زاده شد. در اندک زمانی استعداد ذاتی، صدای بی‌نظیر و مهارت بخشو در این امر باعث شد آوازه او در سراسر شهر بپیچید و با استفاده از راهنمایی‌های استادانی همچون مهیمنیان، اصلاح‌پذیر و بویژه محمد شریفیان که از خویشاوندان او بود، در ردیف بهترین نوحه‌خوان‌های بوشهر قرار گرفت. اجراهای بی‌نظیر او علاقه‌مندان زیادی از استان‌های خوزستان و فارس را برای شنیدن صدای دلنشینش به بوشهر می‌کشاند. از نکات برجسته اجرای او علاوه بر حجم صدا و زنگ حزین و گیرای نوایش می‌توان به تسلط در اجرای اوج و فرودهای شروه و تحریرهای بی‌نقصش در نوحه‌خوانی اشاره کرد. بخشو آخرین اجرای خود را در سال ۱۳۵۶ در حرم امام رضا انجام داد و در آن فضای معنوی به نوحه خوانی در رثای سالار شهیدان پرداخت و سرانجام در روز ۱۹ مرداد همان سال و در آستانه آمدن ماه مبارک رمضان، هنگام برگشت از مشهد بر اثر سکته قلبی در بیمارستان نمازی شهر شیراز درگذشت.