جای خالی 80 میلیون محیط‌بان ایرانی

در شرایط کنونی محیط‌بانان ایرانی به لحاظ مسائل معیشتی و مباحث تجهیزاتی در وضعیت مناسبی به سر نمی‌برند. این لایحه اما قطعا در انگیزه محیط‌بانان تاثیر خواهد گذاشت، ولی این انتظار که با این لایحه همه مشکلات آنها برطرف خواهد شد، درست نیست.

بخشی از تاثیرگذاری محیط‌بانان در ساماندهی مشکلات با این لایحه‌ تامین می‌شود، ولی ما باید سهم‌بندی کنیم ببینیم محیط‌بانان چقدر در حفاظت از محیط‌زیست نقش دارند. از طرف دیگر باید سهم خود مردم در حفاظت از محیط‌زیست را هم مشخص کرد یا بررسی شود چقدر آگاهی‌بخشی در این حوزه می‌تواند موثر باشد.

با توجه به وضعیت محیط‌زیست - از معضل ریزگردها بگیرید تا مشکلات آب - کاستن از مشکلات نیاز به یک اتحاد ملی دارد، نیاز است که ما 80 میلیون محیط‌بان داشته باشیم. همین موضوعات است که لزوم اجتماعی شدن محیط‌زیست را بیش از پیش مهم می‌کند.

باید عینک واقع‌بینی به چشم زد و پرسید3000 محیط‌بان چقدر می‌تواند در این حوزه تاثیر گذار باشد؟‌ یک تلقی اشتباه‌ دیگر این است که محیط‌بان را فقط شکاربان فرض می‌کنند در صورتی که یکی از وظایف آنها شکاربانی و حفاظت از حیات‌وحش است .

این درحالی است که این افراد حتی با خودروهای آلاینده هم باید مبارزه کنند، وظایف این افراد، هم در حوزه‌های انسانی است و هم در حوزه‌های طبیعی و دریایی. در همه این حوزه‌ها محیط‌بانان ما باید تخصص داشته باشند. باید از لحاظ آموزشی هم توجه بیشتری به آنها شود که تا از حالت سنتی بیرون بیایند.

علاوه‌بر این، محیط‌بانان باید به تجهیزات لازم مجهز شوند، باید آنها از امکاناتی مثل دوربین برخوردار باشند تا بتوانند وسعت بیشتری را پایش کنند. برخی از این امکانات بازده کاری هر فرد را به اندازه صد نفر افزایش می‌دهد. به همین خاطر در حال پیگیری هستیم که حتی لباس فرم محیط‌بانان به دوربین مجهز شود تا به این طریق نظارت بر عملکرد محیط‌بانان افزایش پیدا کند.

این درحالی است که باید‌ در حوزه وسایل نقلیه نیز تجهیزات مناسب‌تری به کار گرفت‌ یا در پی تهیه جلیقه ضدگلوله برای محیط‌بانان بود، اما همچنان نمی‌توان‌ انتظار معجزه از محیط‌بان داشت‌ و باید در پی بحث اجتماعی شدن محیط‌زیست بود.

سرهنگ جمشید محبت‌خانی

فرمانده یگان حفاظت سازمان حفاظت محیط‌زیست