سفر به خمیازه بزرگ طبیعت! +عکس

همان‌جا خواهید فهمید به چه سرزمین شگفت‌انگیزی پا گذاشته‌اید و چه سفر مهیجی پیش رو خواهید داشت!

چرا کوه ایوب دهان باز کرده است؟

«اووووه...!» این اولین واکنش هر کسی است که از دور دهانه غار ایوب را می‌بیند. ذهن آدمی باور نمی‌کند که در دامنه کوهی به ارتفاع 3200 متر، می‌تواند غاری وجود داشته باشد با چنین دهانه عظیمی! 98 متر طول، 68 متر ارتفاع و 200 متر عمق این دهانه در دل کوه ایوب است.

مجموعه اینها باعث شده تا دهانه این غار در رتبه‌ای بالاتر از بزرگی دهانه غارهایی چون رودافشان و همین‌طور اسپهبد خورشید، بزرگ‌ترین دهانه غار کشور و در عین حال بزرگ‌ترین غار آذرین ایران و سومین دهانه غار بزرگ در جهان باشد؛ همان تعبیر قبلی درباره خمیازه بزرگ طبیعت!

از نظر زمین‌شناسی منشأ این غار گدازه‌های آتشفشانی است. به این ترتیب که علت تشکیل غار ایوب را به آب موجود در زیر گدازه‌های داسیتی منتسب می‌کنند که بعد از به هم پیوستن و انفجار، چنین غار عظیمی را بوجود آورده ‌است. بعد از تشکیل پیکره اصلی غار، عوامل طبیعی مانند رطوبت و آب موجود در غار و هوای سرد داخل آن، باعث انقباض و انبساط شدید در آن شده و قطعه سنگ‌های بزرگ جدا شده و به این ترتیب بر وسعت غار افزوده شده است.

چه می‌بینیم؟

هر چه در مسیر کوهپیمایی بالاتر می‌روید و به غار نزدیک‌تر می‌شوید، حیرت و عظمتی که از غار می‌بینید افزون می‌شود. در داخل غار و روی دیواره‌ها، اشکال لانه زنبوری اسرارآمیزی دیده می‌شود که در نتیجه ورزش باد با دانه‌های ماسه بسرعت بر سنگ داسیت کوبیده شده است. در بخشی از دیواره شرقی غار جریان باریک آب جاری است. این آب به حوضچه کوچکی می‌ریزد که پای دیواره قرار دارد.

براساس بررسی‌های باستان‌شناسی، این غار از گذشته‌های دور محل زندگی آدمی بوده و گفته می‌شود آثار دوره اشکانی پیدا شده است. بهترین جا برای گرفتن عکس، حدود 100 متر مانده به ورودی غار است که در اینجا تقریبا بخش عمده دهانه غار پشت سرتان ثبت خواهد شد.

با ورود به تالار اصلی غار هوای خنکی را احساس خواهید کرد. اگر تا انتهای غار پیشروی کنید، کم‌کم به بخش‌هایی می‌رسید که طناب و نردبان برای بالارفتن وجود دارد. اگر این مسیر را هم تا انتها بروید به دو سه نردبان می‌رسید که راه شما را تا رسیدن به یک فرورفتگی کوچک در کوه هدایت می‌کند.

از نردبان که بالا بروید، فرورفتگی را شبیه به جای پا خواهید یافت. بومیان منطقه این جای پا را منسوب به حضرت ایوب(ع) می‌دانند و در باورهای محلی خود این غار و شکل عجیب و غریب آن را به آن حضرت منسوب می‌کنند.

پس از رسیدن به انتهای غار می‌توانید کمی استراحت کنید و از فراز آن بلندی ساعتی به عظمت غار و مقایسه ابعاد آن با گردشگران دیگری که در محوطه غار هستند بپردازید و عکاسی کنید. لنز معمولی دوربین‌ها قادر به ثبت همه این شگفتی نیست و بهتر است لنز واید همراه داشته باشید یا به روش پانوراما عکسبرداری کنید.

چطور برویم؟

در مسیر زمینی اگر از شهرهای مرکزی و شمالی ایران راهی کرمان شوید، پس از عبور از یزد و مهریز در جاده کرمان، پیش از این‌که به شهر انار برسید، باید وارد جاده فرعی منتهی به شهر دهج شوید. پس از رسیدن به دهج با راهنمایی اهالی مسیر رسیدن به کوه ایوب و غار عظیم آن را خواهید یافت.

در پایین کوه محوطه‌ای برای پارک خودروها تدارک دیده شده که می‌توانید همانجا خودرو را پارک کنید. به ازای هر نفر یک بطری آب و مختصری مواد غذایی شیرین مثل شکلات و خرما با خود بردارید. باید کمی کوهپیمایی کنید تا وارد غار ایوب که روی سینه کوه جا خوش کرده بشوید.

اگر بدنه ورزیده‌ای ندارید، حدود یک ساعت یا کمی بیشتر برای بالارفتن از کوه زمان در نظر بگیرید. موقعیت غار از پایین کوه خیلی نزدیک به نظر می‌رسد.

از این رو بیشتر کسانی که برای اولین بار به غار ایوب می‌روند با دیدن کوه چنان از خود بی‌خود می‌شوند که راه می‌افتند و مسیر ناهموار و بسیار شیب‌دار کوه را از روی پاکوب‌های گردشگران قبلی بالا می‌روند، اما به اواسط مسیر که می‌رسند، خستگی و شیب زیاد امانشان را می‌برد! پیشنهاد می‌کنیم قبل از شروع به کوهپیمایی به سمت راست کوه بروید و از پشت چند قطعه سنگ عظیم، مسیر کوهپیمایی نسبتا عریضی را که در بعضی قسمت‌ها سنگچین شده است پیدا کنید تا در مسیر اصولی‌تر و با شیب کمتر، آرام‌آرام کوه را بالا بروید.

کاظم کوکرم - روزنامه نگار

ضمیمه چمدان