از «ب» باگت تا «نون» نان

پائو دو کوئیجو: این فسقلی‌های پنیری در برزیل و سایر کشورهای آمریکای جنوبی طرفداران فراوانی دارد. این نان با آرد ذرت و تخم‌مرغ درست می‌شود و گلوتن ندارد، به همین دلیل نانی کاملا ایده‌آل برای تمامی اعضای خانواده است. در پائو دو کوئیجو مایه خمیر استفاده نمی‌شود و نان در حین فرآیند پخت پف می‌کند و بالا می‌آید. یک نان پنیری توپی، مورد پسند همه!

پن دو مناژ: این نان فرانسوی کانادایی درحال حاضر بیشتر در کبک پخته می‌شود. نانی سفید و خوش‌طعم که به نام نان کشاورزان معروف است. مدل ساده آن را با آرد، آب و خمیر مایه می‌پزند، اما برای طعم بخشیدن و عطر بهتر گاهی به آن مواد دیگری هم اضافه می‌کنند. افزودن کمی چربی آن را به‌مراتب خوشمزه‌تر خواهدکرد. این نان پرطرفدار است و کمک می‌کند افراد بتوانند به عشق طعم دل‌انگیزش غذای بیشتری بخورند.

نان: نامی آشنا برای ما ایرانی‌ها. اما اینجا منظور نانی است که در هند و سایر کشورهای آسیای جنوب شرقی پخته می‌شود. امتیاز بزرگ نان این است که با هر چیزی به خوبی جور می‌شود. می‌خواهید کره روی آن بمالید یا پنیر، مربا، سبزیجات، پوره سیب‌زمینی یا هرچیز دیگر. نان جان می‌دهد تا با چیزهای دیگر مخلوط شود. این ویژگی منحصر به فرد نان است و از آن ماده غذایی محبوب ساخته است.

پرتسل: نانی از سرزمین آلمان. طعمی خوش و عطری هوس‌برانگیز دارد. اگر در یک مهمانی آن را دور بگردانند کسی نمی‌تواند جلوی خودش را بگیرد و یکی از این نوع نان را برندارد. اما اصلی‌ترین ویژگی آن ظاهر هنرمندانه‌اش است. ظاهر هنری نان پرتسل باعث می‌شود صبح‌ها بتوانید با شادابی بیشتری صبحانه بخورید و با حس و حالی سرشار از رویاهای زیبا سر کارتان بروید.

پن دو مرتوس: در کشور مکزیک در تاریخ اول و دوم ماه نوامبر این نان شکیل را به یاد درگذشتگان می‌پزند. آن را می‌پزند، با استخوان به آن شکل می‌دهند و به آن شیره گل پرتقال یا گل بادیان می‌افزایند؛ سپس نان حاضر و آماده را به همراه سایر مواد و هدایا به گورستان می‌برند و بر مزار عزیزانشان قرار می‌دهند. این نان یادواره‌ای از درگذشتگان است.

هرکدام از این نان‌ها عطر و بوی سرزمین خود را دارد، اما به هرصورت همگی نان بوده و قوت غالب مردم سرزمین خود را تشکیل می‌دهد. نان در هر سرزمین به بخشی از فرهنگ آن مردم تبدیل می‌شود و خاطرات فراوانی در سر سفره‌ها با آن شکل می‌گیرد. از تلاش نانواها گرفته تا در صف ایستادن مردم، تهیه کردنشان، قرار دادن نان داغ داخل پارچه یا سفره، بردن آن به خانه و خوردن به همراه خانواده. نان بخشی از فرهنگ سرزمینی است که در آن پرورش یافته و همواره دربردارنده عشق و مهریست که در آن عالم، مردم به یکدیگر نثار می‌کنند.