نفوذ اقتصاد با میانبر فرهنگی

دشمن در تهاجم فرهنگی، حوزه‌های مختلفی را هدف قرار داده است. یکی از این حوزه‌ها و اهداف دشمن ضربه زدن به استقلال اقتصادی کشور بوده است. دشمن یک اقتصاد ضعیف، شکننده و وابسته برای ما می‌خواهد تا بتواند ضربه نهایی را از این طریق وارد کند، اما تهاجم فرهنگی به اقتصاد ما چه نتایجی برای دشمن خواهد داشت؟

1ـ اولین نتیجه‌ای که دشمن به دست آورده،‌ تحقیر ملی ایرانیان بوده است. به این جملات که از زبان برخی مسئولان، روشنفکران و رسانه‌ها طی سالیان متمادی تکرار شده است، توجه کنید:

ما باید تکنولوژی وارد کنیم!

برای رشد اقتصادی باید سرمایه خارجی بیاوریم.

نیاز به کارشناسان خارجی داریم/ نیاز به مدیر خارجی داریم!

باید از شرکت‌های خارجی برای پروژها استفاده کنیم...

حاصل این نوع تفکرات این جمله بوده است: ما نمی‌توانیم. این همان تحقیر ملی است که سد فرهنگی برای پیشرفت کشور بوده است.

2ـ دومین نتیجه دشمن از تهاجم فرهنگی به اقتصاد، ترویج فرهنگ مصرف کالای خارجی بوده است. دشمن از این اتفاق حداقل دو فایده می‌برد؛ اول این که از بازار ایران منفعت مادی می‌برد. دوم این که وقتی ما به این باور رسیدیم که کالای خارجی بهتر است (که در بسیاری موارد این‌گونه نیست) به این نتیجه رسیده‌ایم که تولیدکننده خارجی، صنعت خارجی، اقتصاد خارجی و فکر و اندیشه خارجی بهتر است و در نتیجه، سروری و آقایی آنها را پذیرفته‌ایم و در یک کلمه، اربابی دشمنان و بردگی خود را باور کرده‌ایم.

3ـ‌ سومین نتیجه دشمن، الگوهای وارداتی اقتصادی به نام توسعه به کشور بوده است. این الگوها با فرهنگ غربی عجین و با فرهنگ ایرانی ـ اسلامی ما بیگانه و خود یکی از ابزارهای تغییر فرهنگی جامعه بوده است.

اینها بخشی از نتایج تهاجم به فرهنگ اقتصادی ما بوده که دشمن به آن دست پیدا کرده است؛ لذا ما نیاز به پوست اندازی اقتصادی و فرهنگی برای نجات اقتصاد کشورمان داریم. البته همان‌طور که عنوان شد، این پوست اندازی با مانعی مواجه است که همان پوسته یا غشای فرهنگی است و دشمن به دور اقتصاد ما تنیده است. پاره کردن این پوسته چون از جنس فرهنگ است، کمی سخت به نظر می‌رسد. در نتیجه جامعه ما باید به یک بلوغ فکری و فرهنگی در بحث اقتصاد برسد تا بتواند این پوسته را پاره و خود را رها کند.

یکی از راهبردهای رهبر و امام جامعه این است که این بلوغ فکری ـ فرهنگی را در حوزه اقتصاد در افراد جامعه ایجاد کند تا آحاد جامعه اقتصاد کشور را از تارهای فرهنگی تنیده شده به دور آن نجات دهند. از طرف دیگر دشمن در سال‌های اخیر با ورود به حوزه سخت مبارزه اقتصادی، یک جنگ تمام عیار اقتصادی را با تحریم‌های اقتصادی بر ضد کشورمان اعمال کرده است. رهبر معظم انقلاب از سال 86 پیش‌بینی کردند1، دشمن به دنبال جنگ اقتصادی است.

به همین منظور، رهبر انقلاب از سال 87 با طرح شعارهای سال که عموما رنگ و بوی اقتصادی داشته، به دنبال این راهبرد یعنی رشد فکری و فرهنگی مردم در حوزه اقتصاد هستند. البته در خصوص شعارهای سال نکات زیر را باید در نظر گرفت:

شعارهای 10 سال اخیر باوجود این که ظاهراً اقتصادی بوده‌اند، بدون حتی یک استثنا همگی عمق فرهنگی دارند. مثلاً بحث اقتصاد را با حماسه یا جهاد کنار هم قرار می‌دهند که مفاهیمی کاملا فرهنگی هستند و این معنا را به ذهن متبادر می‌کند که اقتصاد ما باید فرهنگی باشد.

شعارهای سال فقط مربوط به همان سال نیست بلکه باید به یک جریان همیشگی تبدیل شود تا به اهداف مورد نظر برسیم. متأسفانه بیشتر شعارها فقط در همان سال بیشتر مورد توجه بوده‌اند.

یک نکته دیگر این که رهبر انقلاب از این که با شعارها شعاری برخورد شود، انتقاد می‌کنند و از مسئولان و مردم می‌خواهند که به شعارها عمل شود: گاهی اوقات این شعاری که ما برای سال اعلام می‌کنیم، بعد ناگهان می‌بینیم همه‌ در و دیوارهای تهران و شهرهای دیگر پر شده از تابلو که این شعار رویش نوشته شده. این فایده‌ای ندارد. گاهی کارهای پرهزینه‌ای انجام می‌گیرد؛ چه لزومی دارد؟ آنچه که من از مسئولین و از مردم عزیزمان توقع دارم، این است که این شعار را بشنوند، باور کنند و دنبال کنند. تابلو کردن و در و دیوار را پر کردن و عکس زدن و اینها هیچ لزومی ندارد. اگر هزینه‌ای نداشته باشد، لزومی ندارد؛ اگر هزینه داشته باشد، اشکال هم دارد. هیچ لزومی ندارد کارهای پرهزینه را انجام بدهند. 2

1ـ سخنرانی 1/1/1386 در جمع زائران حرم مطهر امام رضا‌(ع)

2ـ سخنرانی 1/1/1390 در جمع زائران حرم مطهر امام رضا‌(ع)

اکبر ابدالی محمدی

عضو انجمن مدرسان اقتصاد مقاومتی