جنگ برای شرافت

اینک ثابت شده جنگ تا چه اندازه به قدرت ذهنی و توانایی روانی بستگی دارد، ولی این موضوع زمانی که جنگ‌ها با سلاح‌های سرد انجام می‌گرفته و از موشک و بمب و سلاح‌های دوربین‌دار خبری نبوده، خیلی بیشتر خود را نشان می‌دهد. زمانی که صرفا دیدن یک دشمن و کشیدن ماشه برای نابودی او کافی نیست، جنگجویان باید چهره به چهره‌ یکدیگر قرار می‌گرفتند. قدرت بدنی، چالاکی یا سنگینی، مدیریت تنفس، تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای، آمادگی روانی و رجز خواندن برای دشمن حین نبرد همه و همه بخشی از مبارزه بودند که شاید باعث شده‌اند امروزه بتوانیم جنگیدن در دنیای باستان را نه‌تنها یک اقدام نظامی، بلکه واقعا هنر جنگ بنامیم.

بخشی از کودکی ما با تصورات مربوط به هنر جنگیدن شکل گرفته‌اند، چوب به دست می‌گرفتیم و تصور می‌کردیم تیزترین شمشیر جهان را داریم و حتی گاهی به قیمت سر شکستن با دوستان‌مان شمشیربازی می‌کردیم و مترصد این بودیم در موقع مناسب حمله و دفاع کنیم. For Honor در بهترین حالت پاسخی است نسبتا درخور به این تصورات کودکی ما، بسیاری از سیستم‌ها و رفتارهایی که در جنگ‌های قدیمی وجود داشته‌اند در اینجا منابع اصلی الهام سازندگان بوده و به ویژگی‌های کلیدی بازی تبدیل شده‌اند. اجازه دهید با هم نگاهی به For Honor داشته باشیم.

هنر جنگ

بستر اصلی اتمسفر For Honor یا به شکلی عالی عجیب یا احمقانه‌ترین شکل ممکن است! بهترین جنگجویان سه جامعه‌ متفاوت یعنی شوالیه‌ها، وایکینگ‌ها و سامورایی‌ها به سرزمینی درگیر جنگ کشانده می‌شوند تا برای هزار سال با یکدیگر بجنگند. بخش داستانی بازی مذبوحانه تلاش می‌کند معنا و مفهومی برای بازی پیدا کند، ولی در نهایت می‌توان به این دید به آن نگاه کرد که فقط بهانه‌ای برای گرد آوردن جنگجویان مختلف از فرهنگ‌های گوناگون در کنار یکدیگر است که بتوانند تا پای مرگ با هم بجنگند. بجز این مساله که این بندگان خدا عاشق جنگیدن هستند واقعا نمی‌توانم با اطمینان بگویم داستان For Honor چه می‌خواهد بگوید و ما را به کجا ببرد!

از طرف دیگر سیستم مبارزات ویژگی بارز For Honor به شمار می‌رود تا جایی که مدهای مختلف بازی بر مبنای آن طراحی شده‌اند. بازی را به طور کلی می‌توان دورگه‌ای از سبک‌های اکشن ماجرایی و مبارزه‌ای در نظر گرفت که موفق شده ساختار منحصر به فرد خود را شکل دهد.

چهار کلاس اصلی در بازی وجود دارد که بین هر سه گروه یعنی سامورایی‌ها، وایکینگ‌ها و شوالیه‌ها به‌صورت کلی مشترک هستند، ولی خوشبختانه علاوه بر ویژگی‌های ظاهری، از نظر نوع سلاح و ساختار مبارزه تفاوت‌های کافی با یکدیگر دارند تا بتوانیم گیم‌پلی بازی را دارای 12 قهرمان متمایز بدانیم. قهرمان شما می‌تواند برای حمله یا دفاع، سلاحش را در سه جهت اصلی نگه دارد و تغییر بین این جهت‌ها بسادگی قفل کردن روی دشمن و استفاده از آنالوگ راست کنترلر است. به اینها امکان انجام حرکات رجزمآبانه، پس زدن حمله‌ دشمن، ضربات دفاع‌شکن و البته فنون اختصاصی هر قهرمان را هم اضافه کنید تا متوجه شوید با یک سیستم مبارزه‌ محکم و حسابی سر و کار خواهید داشت که تجلی هنر شما در جنگیدن با سلاح‌های سرد خواهد بود.

جایی برای نوب‌ها نیست!

مبارزات بازی بر پایه‌ تفکر و تاکتیک است، نوب‌هایی که می‌خواهند فقط دکمه‌ها را فشار دهند خیلی زود توان کاراکتر را تخیله کرده و او را آماده مرگ می‌کنند. یکی از جذاب‌ترین موقعیت‌های بازی اغلب در ابتدای نبردها شکل می‌گیرد، یعنی زمانی که رودرروی دشمن خود ایستاده و به دنبال یافتن نقاط ضعف و زمان مناسب حمله به دور یکدیگر می‌چرخید و وضعیت‌تان را عوض می‌کنید. این نوع از درگیری روانی در بازی در بهترین حالت خود را در دوئل‌های تن به تن یا دعواهای دو به دو نشان می‌دهد. هیجان‌انگیزترین اتفاقات For Honor معمولا در مد آنلاین Domonion رخ می‌دهد. دو تیم چهار نفره از بازیکنان مقابل یکدیگر قرار گرفته و وظیفه دارند سه نقطه را در نقشه‌ای بزرگ به کنترل خود درآورده و از آن دفاع کنند. نبردهای یک به دو یا یک به سه در این مد نسبتا زیاد رخ می‌دهد، ولی از آنجا که سیستم مبارزه‌ بازی به بازیکنان اجازه می‌دهد حملات را در جهت‌های مختلف به صورت دستی دفع کنند، اگر بازیکن خوبی باشید می‌توانید حتی از این نبردهای نابرابر نیز سربلند بیرون آمده و بر دشمنان پیروز شوید. از طرف دیگر با هر دفاع موفق، نواری موسوم به انتقام برای بازیکن پر می‌شود که با تکمیل شدن آن می‌توانید مهاجمان را به زانو درآورده و از فرصت به دست آمده برای فرار یا کشتن آنها استفاده کنید. لحظه پیروز شدن در چنین نبردهایی یکی از خاطره‌انگیزترین لذت‌هایی است که For Honor برایتان به ارمغان خواهد آورد.

قهرمان‌های بازی بخصوص در کلاس‌های یکسان هرقدر هم که از نظر اصول پایه مشابه هم باشند، ولی اگر می‌خواهید با آنها کارآمد بازی کنید باید محدوده‌ حمله، ضربات متوالی و فنون مختلف هر قهرمان را بشناسید. بخش داستانی بازی هرقدر هم احمقانه باشد، اما این کار را خوب انجام می‌دهد که به بازیکنان فرصت دهد بازی با قهرمان‌های مختلف را تجربه کرده تا سبک مورد پسند خود را انتخاب کنند. با این حال به مرحله‌ استادی رسیدن با هر قهرمان به زمان مختص به خود نیاز دارد. در For Honor هرچه با یک قهرمان بیشتر بازی کنید، سطح او را بیشتر می‌توانید ارتقا داده و تجهیزات و فنون جدید برایش فراهم کنید پس به شما توصیه می‌کنیم به جای پریدن به چند شاخه یا چند قهرمان، تمرکز خود را روی تعدادی محدود گذاشته و خود را استاد استفاده از آن قهرمان کنید.

سخن پایانی

For Honor برای فرار از تکراری شدن که دامن بازی‌های تک نفره‌ای را که قبلا قدم در راه مبارزات شمشیری گذاشته بودند گرفته، به بخش آنلاین و مدهای متنوع آن متوسل شده است، اما در حال حاضر تعدادی از مشکلات فنی عموما مرتبط با کیفیت اتصال به اینترنت، مقداری به تجربه‌ بازی لطمه وارد کرده است. شرکت یوبی‌سافت برنامه‌های زیادی برای IP جدید خود دارد و امیدواریم پیش از اضافه شدن محتواهای جدید، مشکلات فنی بازی با آپدیت‌هایی منسجم برطرف شود.

مجید رحمانی

ضمیمه کلیک جام‌جم