نگاه متفاوت به ناهنجاری‌های اجتماعی

سال‌ها پیش از آرام‌ می‌گیریم در سریال دوران سرکشی تا حدی به عوامل موثر در ایجاد ناهنجاری‌های رفتاری در نوجوانان و جوانان اشاره شده بود، اما این مساله با درامی بسیار قوی و پرکشش صرفا درباره یک دختر نوجوان مطرح می‌شد و شاید برخی از مشکلات این دختر نوجوان قابل تعمیم به همه نوجوانان نبود، اما در سریال آرام می‌گیریم چند نوجوان از طبقات مختلف اجتماعی با شرایط مختلف را می‌بینیم که در تعامل با والدین یا یکی از آنها درگیر مشکل هستند، بدون این‌که روند قصه درصدد درس دادن به نوجوانان باشد یا والدین را از خطا و اشتباه مصون بداند.

در بسیاری از سریال‌هایی که به فاصله بین نسل‌ها پرداخته‌اند و مشکلات بین نوجوانان و والدین را به تصویر کشیده‌اند معمولا کفه جانبداری به سمت والدین سنگین‌تر بوده و در بهترین حالت فیلمساز تلاش کرده تصویری بی‌طرفانه به نمایش بگذارد.

سریال «پدرسالار» که یکی از قدیمی‌ترین سریال‌های تلویزیونی درباره تقابل بین خواسته‌ها و نگاه نسل‌هاست درنهایت با یافتن راه‌حلی که خواسته‌های نماینده هر دو نسل را برآورده کند به پایان رسید. سریال «فاصله‌ها» نیز تا حد زیادی تلاش کرد برابری را حفظ کند و بی‌طرفانه قضاوت کند. سریال جسورانه «خط قرمز» اگرچه تصویر بی‌پرده‌ای از دردها و گرفتاری‌های نسل جوان به نمایش گذاشت، اما درنهایت یک اثر هشداردهنده محسوب می‌شد که روی سخنش با جوانان بود و نه والدین.

پس از سه دهه سریال‌‌سازی، حالا یک سریال تلویزیونی، شجاعانه از جوانان آسیب‌دیده حمایت می‌کند؛ دردها و درخواست‌های این قشر از جامعه را به رسمیت می‌شناسد و به صورت مشخص ناهنجاری‌ها و مشکلاتی را به نمایش می‌گذارد که به طور مستقیم متاثر از سردی روابط بین والدین و فرزندان است. به عنوان نمونه رعنا که مرگ مادر را تجربه کرده و در این زمینه احساس گناه می‌کند، برای فرار از شرم ناشی از این احساس به مواد مخدر پناه برده اما پدرش به جای تلاش برای درمان، او را از خانه طرد کرده است. آرش گرفتار تناقض‌ و تضاد بین طرز تفکر پدر و مادرش شده و از سختگیری‌ها و بی‌مهری‌های مادر به تنگ آمده است. لیلا از کانون نه‌چندان پرمهر خانواده‌اش به جوانی عاشق‌پیشه پناه برده و بقیه شخصیت‌های سریال هم دشواری‌ها و گرفتاری‌هایی را تجربه می‌کنند که بیش از هر چیز به سختگیری‌های والدین، بی‌مهری یا کم‌لطفی پدرها و مادرهای سخت‌گیر ارتباط مستقیم و غیرمستقیم دارد.

این نگاه تازه در سریال آرام می‌گیریم بی‌شک برآمده از وضعیت امروز جامعه و ریشه‌یابی ناهنجاری‌های اجتماعی است و این اتفاق را نمی‌توان به نگاه و تجربه معاون سیمای رسانه ملی بی‌ارتباط دانست؛ مرتضی میرباقری قبل از ورود به تلویزیون در دولت هفتم به عنوان نخستین رئیس سازمان ملی جوانان فعالیت داشت و در مقام قائم‌مقام وزیر کشور دولت یازدهم در امور اجتماعی و فرهنگی پیش از بازگشت دوباره به تلویزیون، حتما این فرصت را داشته که از نزدیک و به صورت دقیق و علمی با ناهنجاری‌ها و مسائل اجتماعی آشنا و روبه‌رو شود. به هر حال حضور او را در معاونت سیما و همچنین ساخت سریال آرام می‌گیریم می‌توان به فال نیک گرفت.

آذر مهاجر