شرطی برای ماندگاری یک برنامه

همین رویکرد در مرکز پویانمایی صبا نیز مشهود است؛ اگر نام انیمیشن پهلوانان ساخته علیرضا گلپایگانی و جوانمردان به کارگردانی رضا فصاحت را که مانند سریال‌های نامبرده با الف و نون به پایان می‌رسند، نادیده بگیریم، باز هم می‌توان نمونه‌هایی از تکرار و تشابه اسامی را دید؛‌ انیمیشن روباه و خروس به کارگردانی میترا عبدی، برنامه عروسکی روباه خاکستری و خروس کاکل‌زری به کارگردانی سیما ایلخان و حسن پورشیرازی، انیمیشن خروس زیرک و روباه کلک به کارگردانی میترا عبدی و علی صمیمی‌زاد و همچنین سریال انیمیشنی روباه و خروس به کارگردانی بابک و بهنود نکویی که خوشبختانه در دست تولید است و هنوز این احتمال وجود دارد که نامش به جوجو و روبی یا عنوان دیگری تغییر کند.

شاید به خاطر بیاورید که بعد از سریال کیمیا به کارگردانی جواد افشار، حسین سهیلی‌زاده سریالی به نام پریا ساخت و چیزی نمانده بود که سریال هشت و نیم دقیقه هم با نام یکتا از تلویزیون پخش شود که خوشبختانه این زنجیره قطع شد و تولید سریال‌های دیگری با انواع اسامی دخترانه که به الف ختم می‌شود، فعلا متوقف شده، اما کسی نمی‌داند در آینده چه پیش خواهد آمد.

این همه آن چیزی نیست که در تشابه و تکرار اسم‌ها شاهد بوده‌ایم؛ این شب‌ها سریالی به کارگردانی مهران غفوریان از تلویزیون پخش می‌شود که همسایه‌ها نام دارد و این در حالی است که پیشتر کارگردان‌های بنامی چون حسن فتحی و محمدحسین لطیفی، هر کدام به طور مستقل، سریالی به نام همسایه‌ها ساخته‌اند.

ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود و خبر رسیده که سامان مقدم، کارگردانی سریال تازه‌ای را آغاز کرده که خانه ما نام دارد؛ این در حالی است که مخاطبان زیادی، سریال خانه ما به کارگردانی مسعود کرامتی با بازی رضا بابک و گوهر خیراندیش را به یاد دارند و همین روزها یک مسابقه هم با نام خانه ما در حال پخش از تلویزیون است!

اگر بپذیریم، اولین مواجهه مخاطب با هر برنامه‌ای از هر جنسی، نام آن است، پس به طور طبیعی یک نام خوب به اعتبار ضرب‌المثلی که می‌گوید، سالی که نکوست از بهارش پیداست، حکم همان بهاری را دارد که نوید بخش نکویی است؛ چون انتخاب نام جذاب و تاثیرگذار یکی از نشانه‌های خلاقیت و نوآوری در هر برنامه‌ای است و یک اسم خوب نشان‌دهنده دقت، ظرافت و اهمیتی است که در تولید یک برنامه به کار رفته است.

انتخاب یک نام خوب، اگر چه موفقیت یک برنامه یا سریال را تضمین نمی‌کند، اما می‌تواند در مخاطب ـ بخصوص مخاطب گریزپای امروز ـ انگیزه ایجاد کند و اندکی کنجکاوی به وجود بیاورد، اما شباهت برخی نام‌ها، پیش‌پا افتادگی و در مواردی هم تکراری بودن آنها گواه آن است که اهمیت این مساله آنقدرها هم که باید، از سوی‌ برنامه‌سازان و گاه حتی کارگردان‌های صاحب‌نام سریال‌های تلویزیونی درک نشده است.

آذر مهاجر

رادیو و تلویزیون