از اینجا رانده از اونجا مونده

واقعیت این است که اردوغان پس از جان به در بردن از کودتای نافرجام این کشور در سطح داخلی بشدت با طرفداران فتح‌الله گولن درگیر بوده؛ به تسویه‌های وسیع در بین نظامیان، ادارات و رسانه‌های ترکیه دست‌زده است. علاوه بر این با نمایندگان کرد پارلمان ترکیه بشدت سرشاخ شده که نتیجه آن افزایش درگیری و ناامنی در استان‌های کردنشین این کشور است.

در سطح همسایگان با وجود سماجت فراوان برای مشارکت در عملیات آزادسازی موصل دولت عراق بشدت با تقاضای آنکارا مخالفت کرد و حتی نیروهای مردمی عراق نسبت به ادامه حضور نظامیان ترکیه در خاک کشورشان واکنش شدید نشان دادند و آنها را تهدید کردند.

در سوریه نیز اردوغان و سایر حامیان تروریست‌ها پس از پنج سال جنگ خونین و حمایت از تروریست‌های خون‌آشام شاهد شمارش معکوس برای آزادسازی حلب هستند. طبیعی است پیروزی‌های پی‌درپی ارتش سوریه و مقاومت در مصاف با تروریست‌ها در حلب اردوغان را برآشفته ساخته است به طوری که وی بدون توجه به بحران‌های داخلی و منطقه‌ای ترکیه مجددا به رجزخوانی روی آورده است.

اما اینها همه مشکلات اردوغان نیست چراکه ترکیه پس از سال‌ها التماس برای پیوستن به اتحادیه اروپا، اکنون با رای پارلمان اروپا مبنی بر تعلیق در گفت‌و‌گوهای عضویت ترکیه در این اتحادیه، آرزوی دیرینه خود را بربادرفته می‌بیند. علاوه بر این اردوغان با آمریکا نیز به علت اقامت فتح‌الله گولن در این کشور کش و قوس دارد. به‌این ترتیب به نظر می‌رسد توجیه دخالت و حضور نظامی ترکیه با عنوان سپر فرات در شمال سوریه نه‌تنها نشانگر اقتدار اردوغان نیست که مبین عصبانیت وی از روند روبه گسترش پیروزی‌های دولت اسد و مقاومت در مقابله با تروریست‌هاست. بنابراین روی آوردن مجدد اردوغان به چنین ادبیاتی نه تنها نمی‌تواند مرهمی بر زخم‌های ناشی از سیاست‌های غلط وی در عرصه‌های ملی، ‌منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای باشدکه موجبات رنجش روسیه، سوریه، ایران و مقاومت را از اردوغان در پی خواهد داشت.

دکتر مراد عنادی

مدیرمسئول