اولین واکنش اصغر فرهادی به مطلب یالثارات

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از خبر این کارگردان در بخش دیگر مصاحبه در مورد هجمه‌هایی که در هفته‌های اخیر نسبت به او صورت گرفته است،‌ گفت: «به بخشی از این هجمه‌ها عادت کرده‌ام. در واقع از سر «درباره الی» آرام‌ آرام این حاشیه‌سازی‌ها شروع شد. بخشی از این حاشیه‌ها مربوط به فیلم است و به این دلیل من چیزی نمی‌گویم. از نگاه من طبیعی است که آدم‌ها فیلم را ببیند و در ادامه نظر خود را درباره آن بگویند، گاه ممکن است نظرشان خیلی هم به فیلم مربوط نباشد، اما از آنجا که در این بحث‌ها موضوع خود فیلم است، سعی می‌کنم چیزی نگویم. بخشی هم آنقدر سطحی است که وقتی چند روز از آن بگذرد، اصلا فراموش می‌شود و باز هم نیازی نیست من پاسخ بدهم. کم‌کم سعی کردم به روند رو به رشد حاشیه‌ها که فیلم به فیلم بیشتر می‌شد، عادت کنم و اجازه ندهم انرژی من صرف پاسخگویی و ورود به آن‌ها شود.»

او ادامه داد: «اما این بار اتفاق متفاوتی افتاده است. دوستان به من می‌گویند شاید پاسخ ندادن و سکوت کردن و صبوری نشان دادن باعث شده است که فکر کنند، حالا می‌توانند حاشیه‌ها را پررنگ‌تر کنند. این بحث‌ها تا جایی که مربوط به فیلم و یا خود من به عنوان فیلمساز می‌شد، حتی اگر بی‌انصافی هم اتفاق می‌افتاد، کسی به یاد ندارد که من یک جمله گفته باشم. من برنده این میدان هم بودم، چون به هر حال مردم فیلم‌ها را می‌دیدند و خودشان قضاوت می‌کردند. چیزی که این بار اتفاق افتاده و پیش از اکران فیلم شروع شد، با این ذهنیت که آنان هرچه می‌گویند من پاسخ نمی‌دهم، به شیوه‌ای غیراخلاقی گرایش پیدا کرده است و اینجا دیگر نمی‌توان پاسخ نداد، چون بحث هزره‌نویسی، هرزه‌گویی، فحاشی و تهمت زدن مربوط به سینما نیست.»

فرهادی گفت: «اساسا فکر می‌کنم اگر کسی حرفی داشته باشد که پشت آن منطق باشد، می‌تواند آن منطق خود را مطرح کند. کسی عصبی می‌شود و صدایش را بلند می‌کند و به فحاشی و تهمت زدن روی می‌آورد که منطق پشت حرفش نیست. کسانی که در این روزها سراغ این شیوه دور از اخلاق رفته‌اند، اتفاقا کسانی هستند که مدعی اخلاق دینی و سینه‌‌چاک یک گرایش فکری هستند.»

کارگردان «جدایی نادر از سیمین» گفت: «من به خود آنان می‌گویم که این به ضررشان است. من معتقدم مردم باهوش هستند و متوجه حقیقت می‌شوند، در این شرایط آن افراد هستند که در انزوا قرار می‌گیرند. اگر کسی با فیلمی مشکل دارد، می‌تواند درباره آن بنویسد و یا به فیلمسازی من اشکالی را وارد می‌داند، می‌تواند آن را مطرح کند. این انتقادها برای من پذیرفته شده است، به این دلیل که وقتی من فیلمسازی را انتخاب کردم، یعنی این انتقادها را قبول کرده‌ام، اما وقتی راجع به بحث‌های خصوصی و حریم خصوصی من هرزه‌گویی می‌شود و تهمت‌هایی که هیچ سندی برای آن وجود ندارد مطرح می‌شود،‌ چیزی نمی‌توان گفت غیر از اینکه این برآمده از یک ذهن بیمار است. من در عجبم که چگونه این‌ها می‌توانند پیش وجدان خودشان راحت باشند؟»

او در پایان در پاسخ به این سئوال تاکید کرد: «قرار نیست من همیشه ساکت باشم. گاه این سکوت باعث جری‌تر شدن طرف مقابل می‌شود، اما نمی‌خواهم هیاهو کنم، راه قانونی شکایت کردن از آنان است.»

او در پاسخ به این سئوال که چرا این برخوردها با او می‌شود، گفت: «شاید اگر از خودشان هم بپرسید ندانند. آنان همیشه از ته ماجرا را شروع می‌کنند. می‌گویند این فیلم («فروشنده») بیرون از ایران موفق بوده است و جایزه گرفته است. پیش‌فرض آنان این است که اگر شما خارج از ایران جایزه‌ای گرفته‌اید حتما توطئه‌ای در کار است و حتما شما چیزی گفته‌اید که مورد تایید جشنواره‌های خارجی است و چون مورد تایید آنان است، حتما ضد ماست در نتیجه ذره‌بینی در دست می‌گیرند و روی قصه، فیلم و فیلمساز تمرکز می‌کنند و دنبال دلایل و نشانه‌هایی برای اثبات اینکه فیلم چیزی است علیه ما می‌گردند، دلیل هم این است که در جشنواره خارجی به فیلم جایزه داده‌اند، اما گاه این پازل‌ها را می‌چینند، اما در نهایت می‌بینند آنچه می‌خواستند به دست نیامده، در اینجا دیگر راهی جز فحاشی نمی‌یابند. می‌گویند آنقدر فحاشی می‌کنیم که به صدا درآید، آنقدر فحاشی می‌کنیم که بگذارد از این کشور بیرون برود.»