بازی در نقش‌ روحانی کمی خطرناک است

اما ویژگی‌ای که در تمام نقش‌آفرینی‌های او مشترک است، دوری‌اش از کلیشه‌ای بودن و یکنواختی و توجه به نقش‌هایی تازه و متفاوت است.

احمدی این شب‌ها با اپیزود سه قسمتی «سید رضی» از مجموعه چرخ فلک مهمان مخاطبان قاب جادویی شده است.

نقش‌آفرینی احمدی در کسوت یک فرد روحانی برایش تجربه‌ای تازه محسوب می‌شود. به این بهانه با او به گفت‌وگو نشستیم و از چگونگی به تصویر کشیدن شخصیت سید رضی پرسیدیم.

انتخاب شما برای نقش «سید رضی» چطور اتفاق افتاد؟

روال پیشنهاد این نقش که مثل همیشه بود و اتفاق متمایزی رخ نداد. البته پیش از این چند نقش دیگر این مجموعه هم به من پیشنهاد شده بود که چون احساس می‌کردم در آن نقش‌ها خیلی حرفی برای گفتن ندارم بازی در آ‌نها را نپذیرفتم و سپس نوبت به «سید رضی» رسید؛ نقشی با ویژگی‌هایی منحصر به فرد که اتفاقاتی برایش رخ می‌دهد و پیچیدگی‌هایی بر سر راه داستانش ایجاد می‌شود.

به هر حال برای خودم خیلی جالب بود که در این نقش متفاوت و در قامت یک روحانی بازی کنم؛ اتفاقی که در کارنامه‌ام تاکنون رخ نداده بود. ضمن این‌که حضور آقای حمیدنژاد در مقام کارگردان کار هم برایم وسوسه‌انگیز بود.

او کارگردانی بسیار درجه یک و صاحب‌نام است و جمیع این اتفاقات مرا به بازی در این مجموعه ترغیب کرد.

از انتخاب این نقش جدی هراسی نداشتید؟ بخصوص این‌که مخاطبان تلویزیونی عموما شما را با نقش‌های طنزتان در خاطر دارند و ممکن بود از دیدنتان در قالب شخصیت سید رضی تعجب کنند...

چرا این حرف را می‌گویید؟ اصلا چنین چیزی صحت ندارد و دلم نمی‌خواهد این تفکر که من بازیگری طنز هستم اشاعه پیدا کند؛ من فقط یکی دو نقش طنز در کارنامه‌ام دارم.

منظورم بیشتر مجموعه «پایتخت» است که در سطح جامعه هم بسیار گل کرد و خیلی‌ها بیننده‌اش بودند...

بله؛ ولی دلیل نمی‌شود این موفقیت را به تمام نقش‌هایی که بازی کرده‌ام تعمیم بدهیم. من در این مدت در دو مجموعه طنز «مهرآباد» و «پایتخت» ایفای نقش کردم. فقط همین دو کارکمدی بودند و بقیه نقش‌ها اتفاقا هر کدام به نوبه خودشان متفاوت محسوب می‌شدند. من اصولا نقش غیرمتفاوت یا تکراری را در کارنامه‌ام نمی‌پذیرم. بلد نیستم در این‌گونه نقش‌ها بازی کنم و این برای خودم هم عجیب است که عده‌ای مرا بازیگری کمدی می‌دانند. البته این واکنشم به معنای بد یا ضعیف بودن نقش‌های کمدی نیست؛ نه! بیشتر از این قضیه تعجب می‌کنم که چرا نقش‌های جدی‌ام به همان اندازه دیده نمی‌شود. اتفاقا سید رضی به‌نظر خودم نقشی متفاوت و تاثیرگذار است و فکر می‌کنم مورد پسند مخاطبان هم واقع خواهد شد. یا شخصیت شکیب در «آوای باران»، مگر آن نقش در جامعه دیده نشد؟

اتفاقا می‌خواستم به نقش شکیب هم اشاره کنم که نقش متفاوتی بود و گریم خاصی هم در آن کار داشتید.

خب دیگر، پس می‌بینید که آن کار هم کمدی نبود و دیده شد.

از ویژگی‌های شخصیت سید رضی برایمان بگویید. چقدر به دنبال این قضیه بودید که این نقش را از کلیشه‌های مرسوم جدا کرده و شخصیتی متفاوت و باورپذیر را جلوی دوربین ببرید؟

فکر می‌کنم نقش روحانی را الان دیگر تقریبا همه بازیگرها یک بار تجربه کرده‌اند. از پرویز پرستویی و مرحوم شکیبایی بگیرید تا حامد بهداد و مهران رجبی و... . البته بازی کردن در چنین نقشی کمی هم خطرناک است چرا که همه افرادی که نام بردم بازیگران درخور و خوبی هستند و هر کدام به نوبه خودشان ریزه‌کاری‌هایی را به این نقش افزوده‌اند. من تنها کاری که از دستم بر می‌آمد و دلم می‌خواست انجام بدهم این بود که شخصیتی باورپذیر از سید رضی ارائه کنم و مخاطب با دیدن نقش باور کند این مهران احمدی نیست. همین برایم کفایت می‌کند و امیدوارم توانسته باشم موفق باشم و مخاطب از من راضی باشد.

بــرای بــاورپذیری بیشتر چـه ویژگی‌هایی را از جانب خودتان به نقش افزودید؟ سید رضی که ما در مجموعه می‌بینیم آیا تفاوت‌هایی هم با سید رضی فیلمنامه دارد؟

قطعا همین‌طور است. مگر می‌شود من به عنوان بازیگر چیزی را به نقش اضافه نکنم؟ ویژگی‌های اصلی نقش در متن ذکر شده، اما در نهایت این منم که باید آن را زنده کنم و در مقابل دوربین طوری به حرکت دربیاورم که برای مخاطب باورپذیر و قانع‌کننده باشد. حتما این اتفاق می‌افتد و اصل بازیگری بر این اساس است. در غیر این صورت که فقط جلوی دوربین می‌رویم و دیالوگ‌هایی را از حفظ بیان می‌کنیم؛ دیگر هنری در این کار باقی نمی‌ماند.

اگر بخواهم این نقش را به نسبت نقش‌های قبلی‌تان ـ برای مثال همان شکیب آوای باران ـ مقایسه کنم، این نکته به چشمم می‌آید که شما برای به تصویر کشیدن شخصیت سید رضی خیلی گریم متفاوت و سنگینی هم ندارید و با این حال دردمندی و غمگین بودن شخصیت کاملا در چهره‌تان نمایان است. در مورد ایجاد این حالت روی چهره‌تان هم توضیح می‌دهید؟ چقدر از این حال کار گریم است؟

بله؛ از همان ابتدا طی صحبت‌هایمان با آقای قمی، گریمور کار به این نتیجه رسیدیم که لازم نیست این شخصیت خیلی گریم اغراق‌شده‌ای داشته باشد و باید تمام تغییرات بسیار نامحسوس اتفاق بیفتد.

تجربه بازی در مجموعه‌ای با ساختار اپیزودیک را چگونه دیدید؟

من در مجموع تنها در سه قسمت این مجموعه بازی کردم که می‌شود 120 دقیقه و تقریبا زمانی به اندازه یک فیلم سینمایی دارد. حقیقتش را بخواهید برای من تفاوت چندانی به لحاظ اپیزودیک بودن یا نبودن کار وجود ندارد. با این حال بازی در این مجموعه را تجربه بسیار خوبی می‌دانم و سید رضی برایم نقشی بود که کاملا ایجاد چالش کرد و در لحظاتی در طول بازی کردنش، احساس کردم از درون خالی شده‌ام! چون به لحاظ ویژگی‌های روحی و روانی نقش واقعا مرا به چالش می‌کشید و کار سختی بود. درگیری ذهنی این شخصیت و اوضاع و احوال و مواجهه‌اش با اتفاقات برایم بسیار جذاب بود و حتی خودم هم کنجکاو بودم بدانم بر سر دوراهی بخشیدن یا نبخشیدن در نهایت چه تصمیمی می‌گیرد. امیدم این است که مخاطبان هم کار را دیده و پسندیده باشند.

زهرا غفاری - رادیو و تلویزیون