نوزادم را 10 میلیون تومان می‌فروشم!

بلوچی هستم خدابه این جورآدمهاكمك كنه گرچه خودجامعه توزیع می كنه آن وقت بچه های بیگناه بایدتاوان پس بدن برای جامعه ی خودم متاسفم

به خدا باید این معتاد ها رو انداخت تو دریا تا جامعه سالم شه

خاك بر سر این آدما،،،البته حیفه بگیم آدم، اشغال خودتو بكش بچه بدبختو بده پرورشگاه،

نوزاد را میفروخت والا سرنوشتش خیلی بهتر از این بود كه با یك مادر معتاد زندگی كند .مادر معتاد برای یك فرد چه آینده ای را رقم خواهد زد اما خانواده ای كه ده میلیون برای خرید نوزاد به این مادر معتاد میدادند شك ندارم مادر و پدر خوبی برای فاطمه میشدند چرا كه حاضر بودند برای آرامش فاطمه هر كاری كنند. بهزیستی اگر شرایط پذیرفتن فرزند را راحت كند بخدا بچه های بهزیستی سرانجامشان آینده مبهم نیست بچه هایی كه در بهزیستی بزرگ میشوند عقده های زیادی بر دلشان سنگینی میكنند و فردایشان معلوم و مشخص نیست. حتی بعضی از خانواده ها با ازدواج این افراد با فرزندانشان مخالفت میكنند و صد البته حق هم دارند چرا كه كسی كه در خانواده بزرگ نشده رفتارش با كسانی كه در خانواده بزرگ شده اند متفاوت هست برای آینده بهتر برای این بچه ها به نظرم بهزیستی وقتی موقعیت خانواده ها را سنجید و دید خوب هستند این كودكان را تا سنشان پایین است واگذار كنند تا هم كودكان از گذشته بد و تاریكشان مطلع نشوند هم والدین احساس كنند كه فرزند واقعی خویش را در حال بزرگ كردن هستند و هم جلوی خانواده هایشان شاید نخواهند بروز دهند این فرزند خوانده من است یا فرزند واقعیم تفاوت فرزند و فرزند خوانده در نه ماهی است كه كودك در شكم مادر است بعد از آن مادر و پدر مهربان و واقعی باید آینده كودك را رقم بزنند چه بسیار كودكانی كه در زیر سایه پدر و مادر واقعی شان بزرگ شده اند ولی به لحاظ مدیریت و عملكرد بد پدر و مادر فرزند آینده اش تاریك شد و معتاد شد .چه بسیار كودكانی كه در بدو نوزادی خانواده ها به فرزندی گرفته اند و دكتر و مهندس شده اند و بدون اینكه متوجه فرزند واقعی خانواده نیستند در حال زندگی هستند پس باید زمینه فرزند خواندگی را راحت تر كرد زن و مردی در انتظار فرزند كلی هزینه میكنند هم مالی هم روحی تا صاحب تخمك اهدایی كه فرزندشان هم نیست فقط در بطن مادر بزرگ شده شوند .حال اگر خدا خواست و به نتیجه رسیدند كه چه خوب اما اگر خدا نخواست قسمت نشد و به نتیجه نرسیدند به سمت بهزیستی و شیرخوارگاهها میروند حال نوزادی را میپسندند چقدر مراحل را باید طی كنند تا نوزاد را بپذیرند و خدایی پروسه طویلی است و در نهایت میگویند این همه بدویم نیمی از مالمان را به نام بچه كنیم چه تضمینی است فردا این فرزند ما را از خانه مان بیرون نیاندازد مادر و پدر برای اولاد واقعی شان كه از بدو تولد چیزی نمیگذارند بعد از فوتشان برایش ارث بر جا میماند باید برای این بچه ها هم چنین تدبیری در نظر گرفته شود یا حداقل درصدی از ارث را مشخص كنند كه به اولاد بعد از فوت پدر و مادر تعلق بگیرد در صورت رضایت پدر و مادر كل ارث به فرزند خوانده تعلق بگیرد چرا كه واقعا فرزندی را كه سی سال یا چهل سال برایش رحمت كشیدی نیمی از وجودت میشود از كودكی شاهد گریه هایش خنده هایش هستی با صدای خنده هایش میخندی و با گریه اش دلت به هم میریزد پس باید تغییری در نگرشها داد و سیر مراحل فرزند پذیری را به یك هفته یا یك دو هفته كاهش داد علی الخصوص در خصوص كودكان شیرخوار