جعفری‌جوزانی؛ نمونه یک فیلمساز ایرانی

خودش درباره نخستین تجربه سینمایی‌اش می‌گوید: برای اولین‌بار در همان روستای جوزان در سن پنج سالگی (اواخر اقامتمان در آنجا) یک ماشین باری آمد و با بلندگو اعلام کرد که می‌خواهیم فیلم نشان بدهیم، همه امشب در میدان جمع شوند. ما هم با مادر و بقیه افراد خانواده در میدان کنار درخت کهنسال توت جمع شدیم. ماشین باری آمد و یک ابزاری که از نظر من بسیار غول‌پیکر بود روی آن قرار داده شده بود (منظورم دستگاه آپاراتی است که آورده بودند). یک نفر رفت و پارچه چلواری به دیوار نصب کرد و بعد ناگهان جادویی اتفاق افتاد. برای من مثل هزار و یکشب بود، چیز عجیبی بود، ناگهان نوری به این دیوار خورد و برای من جهان تازه‌ای شروع شد.

جوزانی از زمانی‌که دبیرستانی بود آرزو داشت فیلمساز شود ولی جرات این‌که به کسی بگوید را نداشت. چون آن‌موقع‌ همه می‌خواستند هنرپیشه شوند و جوزانی از این می‌ترسید که اگر اسم فیلمسازی را بیاورد به او بخندند! او که کار سینمایی خود را با کارگردانی فیلم‌های کوتاه آغاز کرد، فیلم‌هایی چون «شیرسنگی»، «جاده‌های سرد»، «بلوغ»، «دل و دشنه»، «یک مرد یک خرس» و... را در کارنامه کاری‌اش دارد و سال گذشته بعد از سال‌ها دوری از سینما با فیلم «ایران برگر» بر پرده سینماها حاضر شد که مورد استقبال مردم قرار گرفت.

این فیلم که در سی و سومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد درباره امرالله‌خان و فتح‌الله‌خان است که بر سر انتخابات شورا‌ها در یک روستا با یکدیگر رقابت می‌کنند و... .

«پشت دیوار سکوت» عنوان جدیدترین فیلم جوزانی است که به‌دلیل زن محور بودن آن را همراه با دخترش سحر و براساس پژوهشی از فاطمه صالحی شهرابی و علی بدیعی به نگارش در آورده.

این فیلم که به مساله ایدز و پیشرفت آن در جامعه می‌پردازد هم‌اکنون برای دریافت پروانه ساخت به وزارت ارشاد تحویل داده شده است.

ساناز قنبری

جام‌جم