ارمغانی از دیدار با محمد رضا شفیعی کدکنی

استاد دو هفته ای تهران بودند و مراسم بزرگداشت ایشان در خانه شاعران ایران، تبدیل به یکی از پر حس و حال ترین برنامه های خانه شاعران در آن سال ها شد.

در روزهای پایانی سفر ایشان،استاد محمدرضا شفیعی کدکنی تماس گرفتند و فرمودند بمناسبت این سفر،مراسم ناهار خورانی ترتیب داده اند و دوست دارند چند نفر از شاعران و اهل ادب خراسانی مقیم تهران را در منزلشان دور هم جمع کنند،دعوت از مرتضی امیری اسفندقه و محمود اکرامی فر را هم به من سپردند،اکرامی را با یک تلفن مطلع کردم اما امیری را تا نرفتم درب منزلش نشد که نشد.دکتر کاخی و جناب قهرمان و آقای حسرت را هم خود استاد دعوت کرده بودند.

پنج شش ساعتی را در ملکوت محضر جان شیفته محمد رضا شفیعی کدکنی گذراندیم وبی اغراق بهترین ساعات عمرمان ورق خورد، حرف و خاطره وشعر وسکوت و... همه اش نور بود و معرفت و اشراق .

قصد ندارم گزارش آن دیدار را بنویسم که نه دیداری رسمی و رسانه ای بوده و نه اجازه دارم که چنین کاری کنم ، اما ارمغانی از آن دیدار اگر بخواهم برای دوستان داشته باشم ، اظهار نظری بود که استاد شفیعی در ضمن صحبتشان در رابطه با جایگاه هنری محمد رضا شجریان ابراز داشتند: «تنها هنرمندی که در این روزگار می تواند ادعا کند ، تالی ندارد و در بین پیشینیان نیز کسی به مرتبه او نرسیده ، محمدرضا شجریان است»

مصطفی محدثی خراسانی