مرد همسرکش: غده سرطانی‌ام؛ قصاصم کنید

مرد 40 ساله چند سال قبل همراه همسرش از اسفراین به دماوند آمدند. او مقنی بود و در این شهر نتوانست کاری پیدا کند. به همین خاطر به عنوان سرایدار در باغی مشغول کار شد. مدتی بود که به تریاک اعتیاد داشت و برای ترک، متادون می‌خورد. 28 شهریور سال 93 صدای ناله‌های زن جوان سکوت باغ را شکست. همسایه‌ها با شنیدن صدای کمک‌خواهی ماه‌سلطان، خود را به باغ رسانده و با پیکر غرق در خون زن جوان رو‌به‌رو شدند.

ماه‌ سلطان به بیمارستان سوم شعبان منتقل شد و پزشکان پس از معاینه، مرگ او را تائید کردند. در حالی که تحقیقات در این باره آغاز شده بود، حسینعلی با مراجعه به پلیس، خود را تسلیم کرد. او در بازجویی‌ها گفت: از همسایه‌ها حرف‌هایی شنیدم که تصور می‌کردم، ماه‌سلطان به من خیانت می‌کند. روز حادثه از او خواستم اگر به من خیانت کرده، بگوید تا طلاقش بدهم اما او منکر هرگونه خیانتی شد. من هم عصبانی شدم و با چاقو ضرباتی به او زدم که باعث مرگش شد.

با تکمیل تحقیقات، پرونده به شعبه هشتم دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد و صبح دیروز حسینعلی پای میز محاکمه قرار گرفت.

پدر ماه‌سلطان در این جلسه برای دامادش تقاضای قصاص کرد و گفت: به هیچ عنوان رضایت نمی‌دهم. خواسته من و همسرم که بیمار است، قصاص بوده و حاضریم تفاضل دیه را بپردازیم.

دختر مقتول هم ابتدا تقاضای قصاص کرد و بعد از درخواست خود صرف نظر و عنوان کرد: با دریافت دیه رضایت می‌دهم.

وقتی متهم در جایگاه قرار گرفت، در دفاع از خود گفت: من سابقه درگیری دارم و در اسفراین یک بار مردی را با شمشیر مجروح کردم. مدتی هم در بیمارستان روانی در مشهد بستری بودم. همسرم را به خاطر جنون کشتم و بعد از کشتن او تازه متوجه شدم چه کار کرده‌ام. به همین خاطر نزد پلیس رفتم و خودم را تسلیم کردم. آن روز شیشه کشیده بودم و حال طبیعی نداشتم. من یک بیمار روانی هستم. مرا هرچه زودتر قصاص کنید تا خانواده همسرم آرام شوند. من غده‌ای سرطانی برای آنها هستم. من سال‌ها با همسرم زندگی کردم و اگر بیمار نبودم، او را نمی‌کشتم.

در ادامه محمدرضا زمانی، وکیل متهم در دفاع از موکلش گفت: موکلم بیماری حاد روانی دارد و بهداری زندان گفته باید در بیمارستان روانی بستری شود. پزشکی قانونی در گزارش خود اعلام نکرده که او دارای مسئولیت کیفری در قتل همسرش هست یا نه؟ درخواست دارم این موضوع با توجه به وضعیت موکلم بررسی شود.

در پایان قضات دادگاه برای تصمیم‌گیری وارد شور شدند.