عصر ایدئولوژی در بسکتبال با درک بائرمن

جام جم ورزشی ؛ افشین رضاپور / دعوت از بازیکنانی که شاید کسی فکر دعوت خیلی ها را نمی کرد برای آن دسته از بازیکنان مدعو هم غیر منتظره بود چه برسد به افرادی که خارج از گود ، اتفاقات بسکتبال را رصد می کنند. درک بائرمن سرمربی آلمانی تیم ملی بسکتبال دوره دوم مربیگری خود را در ایران با دعوت از 24 بازیکن آغاز کرد که در میان نام ها برخی ناشناخته اند اما چه عواملی سبب شد تا سرمربی تیم ملی آنها را و درست این وقت سال به اردوی تیم ملی دعوت کند؟ بیست و چهار نفری که به جز چند بازیکن ، بقیه سن ها زیر 23 سال است در بسکتبال ایران کجا هستند ، چگونه تمرین می کنند و فردای آنها در بسکتبال چگونه باید باشد؟ درک بائرمن به دنبال پاسخ به این پرسش هاست که در واقع ایدئولوژی این مرد آلمانی را بنا گذاشته است آن هم درست در موقعی که بسکتبال ایران به تکرار عادت های غلط دامن می زند.

بازیکنانی که امروز به نخستین اردوی تیم ملی بسکتبال دعوت شده اند کم و بیش حضور در اردوهای سنی یا ملی بسکتبال را تجربه کرده اند اما امروز که ایدئولوژی درک بائرمن در فضای کمتر فکر شده بسکتبال ایران در حال شکل گیری است پس باید الگوهایی که این مرد آلمانی با خود آورده است و در حال پیاده کردن آنهاست برای ما مهم باشد.

آنچه ناگفته پیداست ایدئولوژی بائرمن بر مبنای سطوح پایه استواراست زیرا نگاه وی به تیم های نوجوانان و جوانان همین طور دعوت از بیست و چهار بازیکن با میانگین سنی حدود 23 و 24 سال همین نکته را متبادر می کند.ایدئولوژی و پروسه دو مفهوم کلی هستند که بائرمن بنا بر تجربیات گذشته خود در پی پاسخ به پرسش هایی است که امروز در فضای حاکم بر بسکتبال ایران دیده می شود اینکه چه نوع بازیکنی را می خواهد برای چه نوع تیمی در آینده پرورش دهد؟ بازیکنانی که تا 15 سالگی مبنای درست آموزشی نداشتند اما هم و غم مربی آلمانی این است آموزه های درست را به تدریج منتقل کند تا امثال صمد نیکخواه بهرامی ساخته شود. بسکتبال ایران در چند سال گذشته از این نقطه ضربه خورد ؛ نداشتن ایدئولوژی .

زمانی که نزدیک به دو دهه پیش مربیان بسکتبال ایران تحت نظام شکل یافته از نگاه پایه ای با ایده ها و اهداف مشخص کار پایه ای را از سر گرفتند ، بازیکنان تکنیکی زیادی معرفی شدند که در سال های بعد ثمره آن را مربیان خارجی با کمی بالا و پایین کردن نحوه آموزش ها در عرصه های بین المللی دیدند. مهمترین نکته در همان روزها ایدئولوژی مربیان بود که دشواری ها و اختلاف سلیقه را از بین می برد و گاهی نیز غلط های در جریان کار را پاک می کرد.

اینک بائرمن بر خلاف همتاهای قبلی با یک ایدئولوژی به بسکتبال مان آمده و بر اساس آن در پی یک پروسه است. او از انتظارت درست برآمده از دل جامعه بسکتبال مطلع شده است. جامعه ای که با پشتوانه موفقیت های گذشته که حاصل ایدئولوژی قبلی مربیان و پروسه تمامی ارکان بسکتبال بود ، امروز و در پی بی اعتنایی های مکرر به هدفگذاری و برنامه ریزی ، قناعت نمی کند و راضی نمی شود اما قهر هم نمی کند بلکه بدنبال کمک به سرمربی آلمانی در ساختن ایدئولوژی و پروسه اوست.

در این ایدیئولوژی ، درک بائرمن و مربیان ایرانی دنبال مصداقی کردن "درست" ها از سطوح پایه تا باشگاه و تیم ملی هستند. برگزاری دوره های توجیهی و بازآموزی و کلینیک ها و کارگاه های آموزشی با استفاده از همه مربیان و کارشناسانی که در جای جای ایران حضور دارند معنایش این می شود که درک بائرمن دیگر مجبور نیست یکسری کارهایی که تصور می کنیم کار تیم ملی نیست ، انجام بدهد.

تیم هایی مانند پتروشیمی بندرامام و شیمیدر که بسکتبال درستی بازی می کنند یا گرگان و اراک که می توانند با بازی خود تماشاگران زیادی به سالن بیاورند یا دانشگاه آزاد با توسعه زیر ساختی در بسکتبال تهران به اتفاق تیم های دیگر باید هر روز بسوی استانداردهای بین المللی بروند. بازیکنانی که درک بائرمن از تعدادی باشگاههای ایران برگزیده است شاید در نگاه نخست در حد دعوت به تیم ملی نباشند اما او می خواهد آنها را به حدشان برساند. با شکستن عادت های غلط و ایجاد عادت های مفید که البته این کار زمان می خواهد و بهترین جای رفع ایرادها باشگاه است.

باشگاه هایی که نوع برگزاری لیگ برتر بسکتبال هر هفت روز هفته آنها را مجبور به سفر یا مسابقه کرده است و در بازی های پرفشار فقط باید ریکاوری کرد و یک تمرین سبک ، بنابراین وقتی برای رفع معایب نمی ماند و غلط ها بازی به بازی تکرار می شود.

دفاع فردی غلط ، حرکت با توپ و بدون توپ غلط ، تصمیم های پر از تردید و انتخاب اقدام های نامناسب و بسیاری ایرادهای دیگر که برخی بازیکنان مان را از شکل واقعی بسکتبال و آنچه باید در مجموعه مهارت های بسکتبال ارایه شود دور کرده است . متاسفانه برخی کارکردهای رسانه ای نیز به آنچه امروز در تعدادی از بازی ها به اسم بسکتبال می بینیم دامن زده است بی خبر از آنکه ما داریم عادت بد یاد می دهیم . دیکته نکردن عادت های غلط به مجموعه بااستعداد بسکتبال ایران یکی از راههای موفقیت است. در این فضای به وجود آمده قطعا نباید از غلط ها پیروی کرد بلکه باید به ایدئولوژی درک بائرمن با همراهی و کمک همه مربیان و ارکان بسکتبال احترام گذاشت تا بهترین نیروهای انسانی ما به بهترین شکل بازی کنند.