چرخی میان بلیت باطله وآشغال‌های سیگار

به گزارش جام‌جم، همین موضوع بار دیگر این پرسش را مطرح می‌کند که چرا در جشنواره‌هایی ملی و بین‌المللی مانند تجسمی فجر، در برخی دوره‌ها بخش رقابتی حذف شده و چرا توانمندی بالای هنرمندان جوان و خوشفکر کشورمان نادیده گرفته می‌شود؟

گورستان درخت‌ها

در نمایشگاه امسال، آثار درخور توجهی جلوه‌گری می‌کنند. یکی از این کارها که «جنگل هیرکانی» نام دارد، اثری چیدمانی از عمادالدین انوشیروانی است. در این اثر تنه‌های قطع شده درختان روی زمین چیدمان شده‌اند و کلیت اثر، گورستانی از درختان قطع شده را پیش چشم بیننده می‌آورد که در توضیحش آمده است، سال 1392 قرار بوده جاده‌ای در جنگل ابر شاهرود ساخته شود که براساس مصوبه هیات دولت تنها پنج متر عرض داشته و برای جاده ناچیز، 368 درخت قطع شده است.

آشغال‌های هنری

یکی دیگر از آثار درخور توجه نمایشگاه، کار مسعود نیکدل با عنوان «شهر من، لباس من است» بود؛ لباس‌هایی از جنس پلاستیک که شفاف است و درون آن با فیلتر سیگارهای دود شده، رسیدهای خودپرداز، دستمال کاغذی و آشغال‌هایی که مردم در خیابان می‌ریزند، پر شده است. در مقابل این آثار، کار مریم محمدعلی‌پور با عنوان «برای باران» روی زمین چیدمان شده است. اثری که چند کاسه سفالی را کنار هم قرار داده، انگار سفال‌هایی برای باران به سوی آسمان دست به دعا برداشته‌اند. در یکی دیگر از کارها، اثر حجم مهدی آشوری به شکل مکعب‌های معلق با نام «فاصله» نزد بازدیدکنندگان خود‌نمایی می‌کند. کنار آن میریعقوب سنگ‌تراش، تابلوهای بزرگ و نفیسی از نقاشیخط ارائه کرده است. آن‌سوتر هم دو تابلوی حجم مانند از آتوسا شاملو به چشم می‌خورد که انگار روبان‌هایی را از دل اثر بیرون کشیده‌اند. یکی دیگر از کارهای جالب توجه نمایشگاه در کنار پله‌ها قرار گرفته است. در این اثر روی تمام بلیت‌های مترو نقاشی شده و کلیت آنها آدم‌هایی را نشان می‌دهد که به صورت بیننده زل زده‌اند. در ورودی نمایشگاه هم کار نیکو فلاح با نام «رویا» قرار گرفته که در آن اسباب‌بازی‌های کودکان به جای این‌که برای آنها ایجاد آرامش کنند، کابوس‌ساز می‌شوند. البته در این اثر نورپردازی هم نقش مهمی دارد. به زیر‌زمین نمایشگاه که می‌رویم، نقش نورپردازی در کارها بیشتر می‌شود.

پیشکسوتان نمایشگاه

نمایشگاه هشتمین جشنواره تجسمی بخش‌های دیگری هم دارد. از جمله یک سالن از آثار هنرمندان مکزیکی که روز سه‌شنبه این بخش با حضور سفیر مکزیک و مهمانان زیاد رنگ و بوی خاصی پیدا کرد. یک تابلو هم از کشور بلغارستان روی دیوار رفته که جزئیات کار رئال ولی کلیت اثر انتزاعی است. در گالری خیال هم دو کپی بزرگ از مجموعه حافظ فرح اصولی و کارهای یساولی روی دیوار رفته است. در سالن دیگر همین نگارخانه آثار احمد اسفندیاری و ابزار کارش به کوشش جمشید حقیقت‌شناس به تماشاست. در نیم‌طبقه دوم هم که به کوشش پریسا خضابی، آثاری جمع‌آوری شده، آثار صادق ادهم پیش روی مخاطب است که خالکوبی روی شیرهای سنگی است. یکی از کارهای دیگر این مجموعه که در اغلب گزارش‌های تصویری دیده‌ایم، عکس‌های قدیمی را داخل شیشه‌های مربا می‌بینیم. ناهید حاجی‌محمدی اوشانی، خالق این اثر نوستالژیک است. در سالن پشتی هم آثار قباد شیوا، اکبر نیکان‌پور، بهمن جلالی، نازنین سبحانی سربندی، مهنوش مشیری و علی خسروی به چشم می‌خورد.

سجاد روشنی