سایه سنگین بی پولی بر سر ورزش قهرمانی

در این میان بخش زیادی از این کسالت، به نبود منابع مالی در فدراسیون‌ها برمی‌گردد. در روزهایی که اسپانسرها تمایل کمتری برای پول خرج کردن در ورزش از خود نشان می‌دهند، تنها دلخوشی فدراسیون‌ها به بودجه سالانه‌ای است که از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در یافت می‌کنند؛ بودجه‌ای که البته قطره چکانی و با کلی تاخیر به حساب آنها واریز می‌شود. در این میان گرچه طبق وعده نصراله سجادی، معاون توسعه ورزش حرفه‌ای و قهرمانی وزارت ورزش و جوانان، طی امروز و فردا مبلغی به‌عنوان قسمتی از بودجه سالانه به حساب فدراسیون‌های ورزشی واریز می‌شود، اما برنامه فدراسیون‌های المپیکی با توجه به در پیش بودن اردوها ی مختلف برای حضور در رقابت‌های انتخابی یا مرحله نهایی المپیک آن‌قدر زیاد است که واریزهایی از این دست خیلی چاره ساز مشکلات آنها نیست.

تعطیلی اردوی وزنه‌برداری

تعطیلی اردوی تیم ملی وزنه‌برداری، شاید جدی‌ترین زنگ خطر باشد. فدراسیون وزنه‌برداری تقریبا دو هفته بعد از پایان رقابت‌های جهانی آمریکا، در نشستی با حضور اعضای کمیته فنی برای المپیک 2016 کلید را زد. در آن نشست حسین توکلی نام 13 وزنه‌بردار را برای حضور در دور جدید اردوهای تیم ملی نهایی کرد و قرار شد این نفرات از اول دی تمرینات خود را در کمپ تیم‌های ملی آغاز کنند.

امروز 13 دی است اما اگر به سالن وزنه‌برداری مجموعه ورزشی آزادی بروید با درهای بسته سالن تمرین مواجه خواهید شد. بی‌پولی دلیل لغو اردوی تیم ملی بزرگسالان است. فدراسیون ابتدا زمان شروع تمرینات را از اول به 9 دی موکول کرد و بعد هم اعلام کرد این تمرینات تا اطلاع ثانوی برگزار نمی‌شود. علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری که به‌شدت از این اوضاع ناراضی است در این باره به جام‌جم می‌گوید: با حلوا حلوا کردن دهان شیرین نمی‌شود. انتظارات از وزنه‌برداری به‌عنوان یکی از مدال‌آورترین رشته‌های ما در المپیک بالاست اما در عمل حمایت چندانی از فدراسیون نمی‌شود و فقط وعده و وعید می‌شنویم.

به گفته مناف هاشمی، معاون توسعه امور مالی و پشتیبانی وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون وزنه‌برداری و فدراسیون‌هایی نظیر کشتی، دوچرخه‌سواری، جانبازان، دوومیدانی و والیبال بیش از 80 درصد بودجه خود را از وزارت ورزش دریافت کرده‌اند اما به ظاهر بدقولی‌های کمیته ملی المپیک باعث شده که دست مسئولان این فدراسیون در پوست گردو بماند. مرادی با تائید این موضوع می‌افزاید: تقریبا دو ماه تا پایان سال زمان مانده اما هنوز 50 درصد بودجه سالانه کمیته ملی المپیک به فدراسیون وزنه‌برداری پرداخت نشده و این درحالی است که مسئولان کمیته در مصاحبه‌های خود به دفعات عنوان کرده‌اند از فدراسیون‌های مدال‌آور المپیک 2016 حمایت ویژه خواهند کرد. این حمایت باید به وقتش باشد. ما در حال حاضر حتی پول تهیه غذای ورزشکاران ملی‌پوش را هم نداریم چه برسد به هزینه‌های مربوط به مکمل‌ها، حقوق ورزشکاران و دیگر مسائل جانبی. ما نمی‌توانیم اردوی بزرگسالان را آغاز کنیم اما از ملی‌پوشانمان بخواهیم نسبت به این کمبودها بی‌توجه باشند. اردوی المپیکی نیاز به رسیدگی‌های المپیکی دارد و این محقق نخواهد شد مگر این‌که مسئولان به تعهداتشان عمل کنند.

فدراسیون وزنه‌برداری که پنج سهمیه حضور در المپیک را به‌دست آورد در ماه‌های منتهی به رقابت‌های المپیک، علاوه بر اردوی تیم‌های ملی جوانان و بزرگسالان، باید برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا و همین‌طور برگزاری تورنمنت بین‌المللی جام فجر که در تقویم فدراسیون جهانی قرار گرفته و یکی از مراحل گزینشی المپیک محسوب می‌شود نیز برنامه‌ریزی کند.

کشتی چشم انتظار حمایت بیشتر

وضع سایر فدراسیون‌های المپیکی هم خیلی بهتر از فدراسیون وزنه‌برداری نیست. فدراسیون کشتی گرچه در بحث جذب اسپانسر، یکی از موفق‌ترین فدراسیون‌های این چند سال اخیر به شمار می‌رود، اما با وجود این منابع مازاد باز هم مشکلات عدیده‌ای در مسیر خود می‌بیند که بدون حمایت مسئولان شاید نتواند از پس آنها بربیاید. البته بی‌پولی در فدراسیون کشتی هنوز به آن میزان نرسیده که رسول خادم هم مثل علی مرادی، تصمیم به تعطیلی اردوهای تیم ملی بگیرد، اما از مصاحبه‌های اعتراض‌آمیزی که گاهی توسط اهالی کشتی انجام می‌گیرد، نشان از وخامت اوضاع دارد. همین دو هفته پیش بود محمد بنا در دفاع از حق و حقوق شاگردانش ضمن انتقاد از آنچه بی‌توجهی مسئولان به کشتی خوانده، حمایت هر چه بیشتر آنان را برای موفقیت کشتی در المپیک 2016 ریو خواستار شده است؛ حرف‌هایی که البته به مذاق خیلی‌ها از جمله وزیر ورزش خوش نیامد تا جایی که محمود گودرزی عنوان کرد، بهتر است مربیان ابتدا به مدیران خود مشکلات را بگویند و اگر به بن‌بست رسیدند آن وقت جنجال کنند!

بر همین اساس منصور برزگر، مرد سرد و گرم چشیده کشتی ایران در گفت‌وگو با مهر با تائید مشکلات اخیر اعلام کرد: قطعا اگر محمد بنا هم اعتراضی می‌کند از سر دلسوزی و برای موفقیت و اهتزاز پرچم ایران است و مسئولان می‌توانند حداقل با روی گشاده و یک دیدار دوستانه در اردو به المپیکی‌ها روحیه دهند.

وی معتقد است برخی متولیانی که این موضوع را زیاد تکرار می‌کنند، خود بارها در المپیک حضور داشته و می‌دانند به عنوان مثال با هشت میلیارد تومان حتی نمی‌شود یک تیم را برای مسابقات جهانی جمع و جورکرد، چه رسد به المپیک. برزگر در ادامه گفت: از رئیس‌جمهور می‌خواهم دستور دهد که در این هفت ماه مانده تا المپیک، نگاه متولیان امر به ورزش‌های مدال آور متفاوت شود. دیروز سخنگوی فدراسیون کشتی هم در گفت‌وگو با ایرنا به صراحت عنوان کرد تغییر چندانی در حمایت‌ها ایجاد نشده است. علیرضا رضایی گفت: تاکنون وزارت ورزش حمایت لازم را از کشتی داشته اما شرایط کشتی متفاوت است و چند ماهی بیشتر به بازی‌های المپیک 2016 ریو نمانده است و این حمایت‌ها باید متفاوت تر از گذشته باشد. وی افزود: کمیته ملی المپیک به عنوان متولی اصلی تیم‌های شرکت‌کننده، باید برنامه‌های حمایتی و اقدامات مورد نیاز را در رابطه با تیم‌های شرکت کننده و بخصوص تیم‌های مدال‌آور انجام دهد.

فوتبال و معضلی به نام امید

اوضاع در فدراسیون فوتبال هم چندان تعریفی ندارد. فدراسیونی که تراکنش مالی‌اش شاید به‌تنهایی بیشتر از 50 فدراسیون ورزشی دیگر باشد، این روزها به اندازه‌ای که بتواند قرارداد سرمربی و اعضای کادر فنی تیم فوتبال امیدش را امضا و بخشی از آن را در آستانه آغاز مرحله نهایی مقدماتی المپیک پرداخت کند، پول در حساب ندارد. همین خلف وعده‌ها باعث شد محمد خاکپور قید حضور در مراسم بدرقه تیم فوتبال امید را بزند. سرمربی تیم فوتبال امید دیروز به صراحت عنوان کرد دلیل غیبتش در مراسم جمعه‌شب، شخص علی کفاشیان بود، چون نمی‌تواند جایی باشد که صداقت نیست! کل دریافتی تیم امید از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک رقمی کمتر از 600 میلیون تومان بوده است که با این پول حتی نمی‌توانستند هزینه‌های اولین اردوی خارجی خود را در سوئد تامین کنند. این درحالی است که امیدها با کمک‌های غیر، سوای اردوهای داخلی و اردوی سوئد، دو اردو در ترکیه، یک اردو در قطر و یک اردو در امارات هم برگزار کردند.

درد بی‌پولی در سطح باشگاهی

تمام ماجرای بی‌پولی در ورزش به برخی فدراسیون‌های المپیکی خلاصه نمی‌شود. اگر این فدراسیون‌ها در فاصله هفت ماه تا آغاز رقابت‌های المپیک برای اجرای برنامه‌های خود دچار استیصال شده‌اند، در سطح باشگاهی هم شاهدیم که باشگاه‌های ریشه‌دار و مطرح ما در رشته‌های مختلف یا منحل می‌شوند یا در اجرای تعهدات خود دچار مشکل. شاید بارزترین نمونه از این دست باشگاه‌های باسابقه و پرافتخار مهرام باشد که امسال بعد از سال‌ها قید تیمداری در بسکتبال را زد.

در فوتبال نیز شاهدیم که بیشتر تیم‌های لیگ برتری با بحران مالی مواجه‌اند و واژه پول نداریم، این روزها ورد زبان اکثر مدیران باشگاهی است. وقتی باشگاهی چون نفت تهران به حدی در مضیقه مالی قرار می‌گیرد که بازیکنانش دست به اعتصاب می‌زنند، حساب باشگاه‌های کم‌بضاعت‌تر که از منابع دولتی ارتزاق نمی‌کنند، کاملا مشخص است.

رضا پورعالی

ورزش